XIII Liceum Ogólnokształcące im. Marii Piotrowiczowej w Łodzi

Synagoga Alte Szil w Łodzi – główna synagoga łódzkiej gminy żydowskiej, znajdująca się przy ulicy Wolborskiej 20/Żydowskiej 7 na Starym Mieście. Była jedną z najbardziej okazałych synagog – zarówno w Łodzi, jak i w Polsce. Synagoga została zbudowana w latach 1863–1871, według projektu Jana Karola Mertschinga, gdyż stara drewniana synagoga groziła zawaleniem i we wrześniu 1861 została zamknięta przez władze miasta. W 1897 świątynia została przebudowana według projektu Adolfa Zeligsona i nabrała ostatecznego wyglądu. Podczas II wojny światowej w nocy z 10 na 11 listopada 1939 niemieccy okupanci ograbili i podpalili synagogę. Na fotografiach z 1940 roku widać jeszcze wypalone ściany budowli, potem na zdjęciach z getta widać jedynie gruzy. Po wojnie tkanka urbanistyczna okolicy uległa gruntownym zmianom, gdyż prawie cała miejscowa zabudowa uległa zniszczeniu. Dlatego wyburzenie synagogi nie pozostawiło wyrwy w ulicy, ale zmienił się cały krajobraz ulicy. Zupełnie inny jest układ ulic, a ul. Wolborska graniczy obecnie z parkiem. Zachowały się jednak stare nazwy ulic. Nową sytuację z pewnością wyznacza skarpa w terenie parkowym. Tablica pamiątkowa wydaje się trochę duża. W części parku, położonej niedaleko miejsca, w którym stała synagoga, w 1995 umieszczono pomnik Dekalogu, przedstawiający Mojżesza trzymającego dwie kamienne tablice z dziesięciorgiem przykazań. Znajduje się tam również tablica upamiętniająca zniszczoną przez Niemców synagogę. Dokładne miejsce posadowienia synagogi zostało odkryte podczas prac archeologicznych w 2013. W 2013 wykonano wizualizację synagogi w formie filmu 3D, który zaprezentowano w Parku Staromiejskim podczas koncertu "Synagoga w wyobraźni" w ramach sierpniowych obchodów likwidacji Ghetto Litzmannstadt. Murowany budynek bożnicy wzniesiono na planie prostokąta. Posiadał cechy kilku stylów: bizantyjskiego, neomauretańskiego i neoromańskiego. Ortodoksyjni żydzi chcieli w ten sposób podkreślić swe przywiązanie do kulturowej tradycji mającej korzenie na Bliskim Wschodzie. Była to jedna z najoryginalniejszych synagog w Łodzi i Polsce, swoją formą i wystrojem bardzo różniąca się od typowej zabudowy Łodzi. Obok synagogi, w północnej części działki na której została zbudowana, mieścił się dom modlitwy Bet ha-midrasz a obok niego, przy jego północnym szczycie, znajdował się 2-piętrowy budynek szkoły „Talmud Tora” stowarzyszenia „Ahawat Tora” zbudowany w 1920. Również te budynki zostały spalone w nocy z 10 na 11 listopada 1939 i z powodu znacznego uszkodzenia rozebrane na przełomie lat 1939/1940.

Galeria Bałucka – galeria sztuki położona przy Starym Rynku w Łodzi. Stanowi jedną z trzech galerii Miejskiej Galerii Sztuki. Powstała w 1975 roku i prezentuje dzieła młodego pokolenia artystów z dziedziny malarstwa, instalacji, sztuki video, fotografii, grafiki i rysunku.

Pomnik Dekalogu w Łodzi – pomnik znajdujący się w parku Staromiejskim w Łodzi. Pomnik został odsłonięty w 1995 roku niedaleko miejsca, w którym wcześniej stały dwie łódzkie synagogi gminne: Stara i Alte Szil, w miejscu dawnego targu. Rzeźba autorstwa Gustawa Zemły przedstawia Mojżesza trzymającego dwie tablice Dekalogu. Projekt otoczenia pomnika powstał w pracowni architektonicznej J. Jańca.

Jatki Jojne Pilcera, także Jatki Judy Dawida i Ferki Ginsberg – jatki handlowe na Starym Mieście przy ul. Wojska Polskiego 2 w Łodzi, powstałe w 1895 lub 1907 r. (wg danych z Gminnej Ewidencji Zabytków Miasta Łodzi), nadbudowane w 1932 r. Swoją nazwę zwyczajową zawdzięczają pierwszemu właścicielowi – Jojne Pilcerowi Początkowo w budynku handlowano głównie mięsem, a na jego zapleczu – placu handlowym – również płodami rolnymi. W trakcie II wojny światowej były głównym obszarem handlu na terenie Litzmanstadt Getto. Przełożony Starszeństwa Żydów w Łodzi, kierujący gettem, Chaim Rumkowski, podjął decyzję o zorganizowaniu tu składu warzyw, ponadto w budynku znajdowała się kuchnia dla lekarzy. Po wojnie znajdowały się w budynku m.in. sklepy, warsztaty i antykwariat. Od 2020 r. w budynku funkcjonuje supermarket Netto, przed otwarciem którego obiekt wyremontowano.

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny – świątynia znajdująca się na placu Kościelnym w Łodzi. Jest siedzibą parafii WNMP, najstarszej i przez prawie pięćset lat jedynej wspólnoty katolickiej w Łodzi. Należy do sieci łódzkich wielkopostnych kościołów stacyjnych. Kościół został wybudowany w latach 1887–1897 na miejscu drewnianego kościoła pod tym samym wezwaniem, który został przeniesiony na plac pocmentarny przy ulicy Ogrodowej 22 (po przeniesieniu nosi wezwanie św. Józefa). Projektantem świątyni w stylu wiślano-bałtyckim był Konstanty Wojciechowski, a blisko połowę kosztów jej wzniesienia i wyposażenia pokryli zajmujący wysokie pozycje w XIX-wiecznym przemyśle włókienniczym łódzcy fabrykanci różnych wyznań. W krypcie kościoła spoczywa trumna ze szczątkami Służebnicy Bożej Stanisławy Leszczyńskiej, zaś na terenie przykościelnym zachował się kamienny nagrobek Macieja Wyszyńskiego z 1822 roku, będący jedynym śladem istnienia w tym miejscu cmentarza staromiejskiego i najstarszym łódzkim kamiennym pomnikiem nagrobnym.

Stara Synagoga w Łodzi – pierwsza drewniana synagoga, znajdująca się w Łodzi, przy ulicy Wolborskiej. Synagoga została zbudowana w 1809 roku przez Mojżesza Fajtłowicza i Pinkusa Zajdlera z Przedborza, na placu nabytym od Józefa Auffschlaga przy ówczesnej ulicy Dworskiej (obecnej Wolborskiej) graniczącym z rynkiem. Bożnica miała 24 łokcie długości i 15 szerokości. Mimo że świątynia była wielokrotnie remontowana w latach 40 XIX wieku doszło do katastrofy, w wyniku której zginęło wiele osób. Mimo że budowla groziła zawaleniem Żydzi wciąż się w niej modlili. Dopiero w 1861 roku synagoga została opieczętowana i zamknięta, a nabożeństwa przeniesiono do nowo wybudowanej bożnicy Alte Szil. Wiele lat później na miejscu pierwszej synagogi stanęła rzeźnia staromiejska.

Stary Rynek – plac znajdujący się w środkowo-północnej części Łodzi.

Pomnik Juliana Marchlewskiego – pomnik znajdujący się w latach 1964–1991 na Starym Rynku w Łodzi.

Stare Miasto w Łodzi pokrywa się swym położeniem z centrum średniowiecznej osady miejskiej – miasteczka Łódź.

Park Staromiejski (tzw. Park Śledzia) – park w Łodzi, położony pomiędzy ulicami Zachodnią, Ogrodową, Północną, Franciszkańską i Wolborską, przedzielony Nowomiejską. Powierzchnia wynosi 17 ha.

Plac Kościelny w Łodzi – plac położony w najstarszej części Łodzi.

Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Łodzi – parafia w dekanacie Łódź-Bałuty archidiecezji łódzkiej. Położona w najstarszej części Łodzi, jest najstarszą łódzką parafią. Od powstania do II połowy XVIII wieku należała do archidiecezji gnieźnieńskiej. Stanowiła jednak część uposażenia biskupów włocławskich. Następnie od 4 sierpnia 1764, na mocy dekretu papieża Klemensa XIII, Łódź stała się częścią diecezji włocławskiej. W 1818 powstała nowa archidiecezja warszawska, do której została włączona również parafia łódzka. W 1920 powstała diecezja łódzka i od tego też czasu, parafia WNMP do niej należy.