Mendelssohn-Bartholdy-Park (stacja metra)

Mendelssohn-Bartholdy-Park – park w Niemczech, w Berlinie, w dzielnicy Kreuzberg, w okręgu administracyjnym Friedrichshain-Kreuzberg. Założony został w latach 1960–1967. Nazwa nawiązuje do niemieckiego kompozytora Felixa Mendelssohn-Bartholdy’ego. Powierzchnia parku wynosi ok. 2 ha. W pobliżu parku znajduje się stacja metra Mendelssohn-Bartholdy-Park.

Gleisdreieck (dosł.: trójkąt torowy) – stacja metra w Berlinie, w dzielnicy Kreuzberg, w okręgu administracyjnym Friedrichshain-Kreuzberg, na linii U1 i U2. Stacja została otwarta w 1902. Dawniej w pobliżu stacji miało powstać przedłużenie autostrady federalnej A103 od skrzyżowania z ulicą Sachsendamm w kierunku północnym.

Berlin Potsdamer Platz – jeden z nowych dworców kolejowych w Berlinie otwartych w 2006, w związku z uruchomieniem tzw. grzyba kolejowego. Dworzec mieści się pod powierzchnią Placu Poczdamskiego, w dzielnicach Mitte oraz Tiergarten, w okręgu administracyjnym Mitte. Zatrzymują się na nim pociągi regionalne, zaś dalekobieżne przejeżdżają bez zatrzymania. Na wschód od dworca regionalnego mieści się otwarty w 1939 również podziemny dworzec S-Bahn, a jeszcze dalej – otwarta w 1907 stacja metra, niemająca podziemnego połączenia z resztą kompleksu.

Plac Poczdamski (niem. Potsdamer Platz) – jeden z największych i najruchliwszych placów w centralnym Berlinie, w dzielnicach Mitte oraz Tiergarten, w okręgu administracyjnym Mitte. Nazwa pochodzi od niemieckiego miasta Poczdam.

Muzeum Niemiec (niem. Deutschlandmuseum) – prywatne interaktywne muzeum poświęcone historii Niemiec, otwarte 17 czerwca 2023 roku przy Leipziger Platz 7, w berlińskiej dzielnicy Mitte. Celem ekspozycji jest przedstawienie 2000 lat historii Niemiec. Muzeum jest otwarte przez cały rok.

Bahntower – wieżowiec biurowy znajdujący się w Berlinie przy Placu Poczdamskim we wschodniej części Sony Center wybudowany w latach 1998–2000. Ma 103 m wysokości i 26 kondygnacji. Znajduje się w nim siedziba koncernu Deutsche Bahn.

Biblioteka Państwowa w Berlinie (niem. Staatsbibliothek zu Berlin, dawniej Preußische Staatsbibliothek lub Königliche Bibliothek) stanowi instytucję Fundacji Pruskiego Dziedzictwa Kultury i jest największą biblioteką naukową na obszarze krajów niemieckojęzycznych. Założona została w 1661 roku przez Wielkiego Elektora Fryderyka Wilhelma I jako „Elektorska Biblioteka w Cölln (dzielnica Berlina) nad Sprewą” (niem. Churfürstliche Bibliothek zu Cölln an der Spree). W 1701 roku została przemianowana przez Fryderyka I Pruskiego na „Królewską Bibliotekę w Berlinie” (niem. Königliche Bibliothek zu Berlin). Po zniesieniu monarchii w 1918 roku, biblioteka otrzymała nazwę „Pruskiej Biblioteki Państwowej” (niem. Preußische Staatsbibliothek). Pod koniec II wojny światowej cenniejsza część zbiorów została ewakuowana do budynku klasztoru benedyktynów w Krzeszowie, z którego wcześniej, w roku 1940, usunięto zakonników. Zbiory odnalezione w klasztorze oraz w porzuconym przez Niemców pociągu ewakuacyjnym, zostały w większości zabezpieczone i w 1946 roku zdeponowane w Bibliotece Jagiellońskiej w Krakowie jako tzw. „Berlinka”, gdzie w większości znajdują się nadal. Zarówno w latach 1945–1946, jak i już w Krakowie część wywiezionych z Berlina kolekcji została rozkradziona. Najbardziej znany przypadek kradzieży starodruków „Berlinki” z Biblioteki Jagiellońskiej zakończył się głośnym procesem sądowym w 2001 roku. Dlatego w okresie powojennym na rynku antykwarycznym sporadycznie pojawiały się zazwyczaj mniej cenne książki i czasopisma z Biblioteki Państwowej w Berlinie. W 1967 roku zwrócono do Berlina (Wschodniego) 127.000 nowszych książek i tomów czasopism ze zbiorów „Berlinki”, w 1977 roku symbolicznie „w dowód przyjaźni” Edward Gierek przekazał Erichowi Honeckerowi rękopisy partytur Beethovena i Mozarta, a w 2000 roku Jerzy Buzek ofiarował Gerhardowi Schröderowi egzemplarz Biblii z 1522 roku w przekładzie Marcina Lutra. Po wojnie, wskutek podziału Niemiec, pozostałe zbiory zostały podzielone między wschodnioberlińską „Deutsche Staatsbibliothek” i zachodnioberlińską „Staatsbibliothek Preussischer Kulturbesitz”. 1 stycznia 1992 roku obydwie biblioteki zostały połączone pod obecną nazwą. W elektronicznym katalogu Staatsbibliothek zu Berlin został uwzględniony pełny zasób, tj. zarówno fizycznie dostępny w siedzibie książnicy, jak i część utracona w wyniku działań wojennych (oznaczone jako „Kriegsverlust”), tj. krakowski depozyt oraz rzeczywiste straty wojenne.

Niemieckie Muzeum Techniki (niem. Deutsches Technikmuseum) – znajdujące się w Berlinie muzeum nauki i techniki, które zawiera wiele eksponatów dotyczących historii techniki. Pierwotnie muzeum kładło największy nacisk na transport kolejowy, obecnie prezentuje wiele gałęzi przemysłu. W 2003 zostało otwarte nowe skrzydło poświęcone transportowi wodnemu oraz lotniczemu. Muzeum posiada też osobny przylegający budynek (z osobnym wejściem), w którym znajduje się interaktywna wystawa nazwana Spectrum.

Infobox (także Info-Box, Info Box, InfoBox) – pawilon wystawienniczy w Berlinie na placu Lipskim (oficjalny adres: Leipziger Straße 21), istniejący w latach 1995–2001. Infobox zaprojektowany został przez firmę architektoniczną Schneider + Schumacher z Frankfurtu nad Menem jako pierwszy obiekt zrealizowany w rejonie Placu Poczdamskiego w dawnym pasie Muru Berlińskiego. Posiadał formę prostopadłościanu o wymiarach 62,5×15×15 m pokrytego czerwonymi emaliowanymi płytami, uniesionego na słupach około 8 m nad powierzchnią terenu. Wnętrze zawierało trzy kondygnacje wystawiennicze z salą do prelekcji i kawiarnią. Na dachu znajdował się taras widokowy. Do wnętrza pawilonu i na taras prowadziły dwie zewnętrzne klatki schodowe. Obiekt zrealizowany był jako lekka konstrukcja stalowa. W styczniu 2001, z uwagi na postęp prac prowadzonych przy Leipziger Straße, pawilon został rozebrany a z jego części zmontowano niewielką wieżę widokową przed siedzibą biura Schneider + Schumacher.

Berlin Anhalter Bahnhof – dawny dalekobieżny dworzec kolejowy w Berlinie, położony przy Askanischer Platz, obecnie działa tam jedynie podziemna stacja S-Bahn. Dworzec został nazwany od niemieckiej prowincji Anhalt. Początkowy dworzec czołowy zastąpiony został nowszym w 1880 r., który został zburzony w 1960 r. po zamknięciu 17 maja 1952. Otwarte w 1939 r. podziemne perony S-Bahn pozostają w użytku do dziś.

Tempodrom – hala sportowo-widowiskowa w Berlinie. Została otwarta w 1980 obok Muru Berlińskiego na zachód od Placu Poczdamskiego, pokryta dużym namiotem cyrkowym. Obecnie mieści się w dzielnicy Kreuzberg.

Niemieckie Muzeum Szpiegów (niem. Deutsches Spionagemuseum) – to prywatne muzeum w Berlinie, poświęcone historii szpiegostwa (od starożytności do współczesności), które zostało stworzone przez byłego dziennikarza Franza-Michaela Günthera. Multimedialna ekspozycja zajmuje powierzchnię 3000 m². Otwarcie muzeum dla zwiedzających odbyło się 19 września 2015 roku. Muzeum znajduje się przy Leipziger Platz, dawniej ten teren leżał w obrębie Muru Berlińskiego i był nazywany „pasem śmierci”, ponieważ dzielił miasto na dwie części: Berlin Wschodni i Zachodni. Niemieckie Muzeum Szpiegów w Berlinie jest jedynym tego typu muzeum w Niemczech. Kolekcja liczy ponad 1000 eksponatów. 300 z nich jest wystawionych na ekspozycji. Muzeum również działa jako instytucja edukacyjna. Od momentu otwarcia w 2015 roku muzeum odwiedziło 1 000 000 osób. W 2020 roku muzeum zostało nominowane do nagrody Europejskiego Muzeum Roku.