place

Dom Wenecki w Krakowie

Architektura modernizmu w KrakowieObiekty w Krakowie wpisane do gminnej ewidencji zabytkówSzablon cytowania książki – brak numeru stronyZabytkowe kamienice przy krakowskim Rynku Głównym
Wenecki tenement house, 1913 design. Adolf Siódmak, 11 Main Market square, Old Town, Kraków, Poland
Wenecki tenement house, 1913 design. Adolf Siódmak, 11 Main Market square, Old Town, Kraków, Poland

Dom Wenecki (Kamienica Pod Karpiem Szarym) – zabytkowa modernistyczna kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy Rynku Głównym 11, na Starym Mieście. Wzniesiono ją w latach 1913–1917 według projektu Adolfa Siódmaka w miejscu wcześniejszej zabudowy, która znacznie różniła się o obecnego budynku, a powstała prawdopodobnie w XIV wieku. Od roku 1527 w kamienicy mieściła się apteka, dom był własnością aptekarskich rodzin: Alantsee, Zajdliczów (lata 1607–1646), Pernusów (do 1678). Przebudowa kamienicy nastąpiła zapewne na przełomie XVI i XVII wieku, a następnie w połowie XVII wieku i w latach 70. tego stulecia – wzmocniono wtedy konstrukcję i zmodernizowano wnętrza. W 1699 roku kamienicę kupiła żupa wielicka, ale około 1710 roku na powrót stała się własnością mieszczan. W latach 1718–1744 była własnością budowniczego Franciszka Torianiego i mieściła skład korzenny. W roku 1809 dokonano klasycystycznej przebudowy dla kupca bławatnego Józefa Leopolda Wasseraba według projektu Szczepana Humberta. W 1851 roku odbudowano po pożarze w 1850 spalone oficyny. W roku 1913, mimo protestów architektów i konserwatorów, zburzono naziemne kondygnacje zabudowy i wzniesiono nowy wieloskrzydłowy dom, który luźno nawiązuje do układu dawnej kamienicy. Fasada jest okazała, najwyższa we wschodniej pierzei rynku. Kamienica składa się z wysokiej attyki, partii pieter i dwukondygnacyjnej części dolnej (z balkonem). Dekoracja elewacji podwórzowej nawiązuje do weneckiej architektury renesansowej. W południowej ścianie podwórka znajduje się godło kamienicy – płaskorzeźba karpia. Nazwa „Dom Wenecki” nawiązuje do nieudokumentowanego pobytu posłów Republiki Weneckiej. Fakt ten miała potwierdzać rzeźba skrzydlatego lwa św. Marka, która była wmurowana w ścianie dziedzińca do początku XX wieku. 8 grudnia 1987 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.

Fragment artykułu z Wikipedii Dom Wenecki w Krakowie (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Dom Wenecki w Krakowie
Lubicz, Kraków Stare Miasto (Stare Miasto)

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Dom Wenecki w KrakowieCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 50.060556 ° E 19.937917 °
placePokaż na mapie

Adres

Historyczne centrum Krakowa

Lubicz
31-025 Kraków, Stare Miasto (Stare Miasto)
województwo małopolskie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Wenecki tenement house, 1913 design. Adolf Siódmak, 11 Main Market square, Old Town, Kraków, Poland
Wenecki tenement house, 1913 design. Adolf Siódmak, 11 Main Market square, Old Town, Kraków, Poland
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Kamienica Pod Złotym Karpiem w Krakowie
Kamienica Pod Złotym Karpiem w Krakowie

Kamienica Pod Złotym Karpiem (Bruzikowska, Śrubinowska) – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy Rynku Głównym 10, na Starym Mieście. Zbudowana została w pierwszej połowie XIV wieku. W XV wieku dobudowano drugie piętro, a na początku XVI wieku – trzecie. W XVI wieku kamienica należała do bogatych rodzin kupieckich: do 1545 roku jej właścicielami byli Morsztynowie, do 1587 Wanzamowie, a do 1595 Gutteterowie. Pod koniec XVI wieku przeprowadzono dużą modernizację nowożytną. W roku 1602 mieszkał w niej królewski malarz Tomasz Dolabella. W XVII wieku dom należał do Pawła Bruzika, a od 1640 do Teodozjusza Śrubina. W XVIII wieku kamienicę zamieszkiwały zamożne familie kupieckie: Marchetti, Toriani, Belli, Leśkiewiczowie. Około 1830 roku Jan Wincenty Kopff wykonał w pomieszczeniach pierwszego piętra klasycystyczne polichromie z pejzażami. W 1850 pożar strawił oficyny (odbudowane rok później). W latach 70. XIX wieku Jacek Matusiński przebudował kamienicę dla rodziny Hessów (zmiana parteru, dachu i fasady). W czasie remontu w 1906 roku różne zabytkowe detale przekazano do Muzeum Narodowego w Krakowie. W 1930 roku na parterze pojawiły się witryny o awangardowej formie według projektu Jerzego Struszkiewicza. W latach 1959–1962 przywrócono klasycystyczną dekorację fasady, a między 1973 a 1975 gruntownie przebudowano oficyny (włączenie do pasażu Bielaka). Z dawnej dekoracji i wyposażenia zachowane zostały jedynie strop i renesansowe i klasycystyczne polichromie na pierwszym piętrze. 23 listopada 1965 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.