place

Kielich (ściana wspinaczkowa w Lubinie)

Obiekty budowlane w LubinieTereny wspinaczkoweWieże ciśnień w województwie dolnośląskim
Kielich lubin wspinaczka 2
Kielich lubin wspinaczka 2

Kielich – wieża ciśnień w Lubinie. Obecnie jest to jedna z najwyższych w Polsce sztucznych ścian wspinaczkowych. Obiekt, dostosowany do wspinaczki w 1996 r., ma 34 metry wysokości i 7 dróg wspinaczkowych o zróżnicowanej trudności. Na wysokości 19 metrów ściana odchyla się w 15-metrowe przewieszenie, tworząc charakterystyczny kształt kielicha, skąd obiekt wziął swoją nazwę. Właścicielem i gospodarzem Kielicha jest Stowarzyszenie Miłośników Gór w Lubinie. Od początku swojej działalności jest ono organizatorem wielu imprez wspinaczkowych o zasięgu regionalnym jak i ogólnopolskim. Na swoim koncie ma m.in. organizację kilku edycji Wspinaczkowego Pucharu Polski, Mistrzostw Polski we Wspinaczce Sportowej, Ogólnopolskich Mistrzostw Lubina o Puchar Prezydenta Miasta, a także rekreacyjne imprezy z okazji Dnia Dziecka i zawody dla uczniów szkół podstawowych i gimnazjalnych.

Fragment artykułu z Wikipedii Kielich (ściana wspinaczkowa w Lubinie) (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Kielich (ściana wspinaczkowa w Lubinie)
Jerzego Kukuczki,

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Kielich (ściana wspinaczkowa w Lubinie)Czytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 51.388889 ° E 16.206667 °
placePokaż na mapie

Adres

Społeczna Szkoła Podstawowa im. Rady Europy

Jerzego Kukuczki
59-337 , Zameczno
województwo dolnośląskie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Kielich lubin wspinaczka 2
Kielich lubin wspinaczka 2
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Kaplica zamkowa w Lubinie
Kaplica zamkowa w Lubinie

Kaplica zamkowa św. Jadwigi w Lubinie – zabytkowa kaplica w Lubinie. Kaplica usytuowana jest przy ul. Mikołaja Pruzi na Wzgórzu Zamkowym. Kaplica to jedyny element pozostały po średniowiecznej zabudowie zamkowej (pierwotnie stała obok bramy wjazdowej na dziedzińcu zamkowym). Data w tympanonie - 1349 - określa czas budowy. W XIV w. miała 3 ołtarze. Podczas wojny 30-letniej zniszczona, odbudowana w XVIII w., ponownie popadła w ruinę. Po odbudowie w połowie XIX w. służyła katolikom do 1908 r. następnie mieściła się w niej biblioteka diecezjalna. W 1945 r. obiekt został podpalony. Przez wiele lat po wojnie pozbawiony dachu budynek niszczał. Pod koniec lat siedemdziesiątych XX wieku obiekt doczekał się remontu. Początkowo kaplicą zarządzało Biuro Wystaw Artystycznych w Legnicy. Po remoncie budowlę adaptowano w 1990 r. na Galerię Zamkową. W latach 2005-2009 przeprowadzano następne prace renowacyjne. Świątynia (na rzucie 13,5 x 8,1 m, grubość murów 1,2 m) mogła nie mieć wyodrębnionego prezbiterium. Budowla z płaskim dachem i wejściem głównym od strony północnej. Barokowa przebudowa wydłużyła kaplicę a prezbiterium, od południa o dwie przybudówki. W całym obiekcie wykrojono duże okna, pokryto tynkiem i wysokim, dwuspadowym dachem. Najcenniejszy jest tympanon nad portalem północnym z 1349 r., na którym ukazani zostali: w środku Chrystus Boleściwy, św. Jadwiga i św. Magdalena z prawej. W plastycznej płaskorzeźbie komponuje się w ostrołukowym polu tympanonu scena adoracji, rozdzielona na trzy ostrołuczne arkady. Pośrodku stoi pochylony nieco w lewo Chrystus Boleściwy; zgodnie ze średniowiecznym obrazowaniem hierarchii – figury św. Jadwigi (po lewej stronie) i św. Marii Magdaleny, jako mniej ważne, artysta przedstawił w mniejszych proporcjach. U stóp tych świętych klęczą w jeszcze mniejszym przedstawieniu książę Ludwik (patronuje mu jego praprababka święta Jadwiga), po przeciwnej stronie jego żona księżna Agnieszka żagańska. W łuku archiwolty zamykającej pole tympanonu, w którego szczycie widnieje symbol Ducha Świętego biegnie napis fundacyjny: łac. „Anno Domini MCCCXLIX fundata est haec capella a duce Ludowic domino legnicensi in honorem corporis et sangwinis Domini nostri Jhesus Xristi et Hedwigis et Marie Magdalenae, pol. Roku pańskiego 1349 została ufundowana ta kaplica przez księcia Ludwika, pana legnickiego, ku czci Ciała i Krwi Pana Jezusa Chrystusa i Jadwigi i Marii Magdaleny. Zewnętrzną archiwoltę, wspartą na wydatnych wspominkach, zdobią bardzo zniszczone pełzanki. Spina ją klucz z głową Chrystusa. Pięknie opracowana rzeźba tympanonu; dekoracyjnie i naturalnie układające się fałdy szat, wytworne przegięcia postaci pozwalają uznać go za przykład stylu miękkiego śląskiej rzeźby gotyckiej.

Pomnik Pamięci Ofiar Lubina ’82
Pomnik Pamięci Ofiar Lubina ’82

Pomnik Pamięci Ofiar Lubina '82 – monument upamiętniający tragiczne wydarzenia, do których doszło w sierpniu 1982 r. w Lubinie, tzw. Zbrodnię Lubińską. Został odsłonięty w X rocznicę tragedii przy Wzgórzu Zamkowym w Lubinie, czyli nieopodal miejsca, gdzie Milicja Obywatelska stłumiła pokojową manifestację przeciwko stanowi wojennemu. Funkcjonariusze zastrzelili wówczas 3 osoby, ranili kilkadziesiąt. Pomnik autorstwa Zbigniewa Frączkiewiczaskłada się z 11 głazów. Na każdym wyryta jest litera, a wszystkie tworzą wyraz Solidarność. Trzy głazy wspierają krzyż, na płaszczyźnie którego zastygły ślady podeszw butów oraz opon samochodów. Koncepcja autora zakładała także powstanie, prócz pomnika głównego, dwóch mniejszych. Pierwszy z nich (pojedynczy głaz podtrzymujący krzyż) poświęcony jest Michałowi Adamowiczowi, drugi (dwa głazy podtrzymujące krzyż) Mieczysławowi Poźniakowi i Andrzejowi Trajkowskiemu. Ustawione są one w miejscach, w których mężczyźni ci stracili życie. Na każdym głazie wyryte jest nazwisko ofiary poprzedzone skrótem ŚP, tekst Poległ 31.08.1982 oraz sentencje: Po tym jednym czynie osądźcie ich wszystkich (na głazie pamięci Michała Adamowicza) i Milczą, a jednak wołają (na głazie pamięci Mieczysława Poźniaka i Andrzeja Trajkowskiego).