Niemieckie Muzeum Historyczne

Palais am Festungsgraben; dawniej: Palais Donner – klacystyczny pałac, znajdujący się w Berlinie, w dzielnicy Mitte, w pobliżu Teatru Maksima Gorkiego i Nowego Odwachu. Powstał w latach 1751-1753 według projektu Christiana Friedricha Feldmanna jako dom Johanna Gottfrieda Donnera, kamerdynera pruskiego króla Fryderyka II Wielkiego. W 1808 roku gmach został siedzibą pruskiego Ministerstwa Finansów. Po odbudowie ze zniszczeń z czasów II wojny światowej mieścił instytucje związane z kulturą radziecką i przyjaźnią niemiecko-radziecką. Od czasu zjednoczenia Niemiec jest własnością władz Berlina. Jego pomieszczenia administracyjne są wykorzystywane m.in. przez Uniwersytet Humboldtów.

Zeughaus (Arsenał, Zbrojownia) – barokowy budynek, znajdujący się w Berlinie, w dzielnicy Mitte, przy alei Unter den Linden. Jest najstarszym zachowanym obiektem przy tej alei, ponadto jest uważany za najbardziej znaczący przykład barokowej architektury w Berlinie. Zbudowany w latach 1695-1730 budynek był największym arsenałem na terenie Brandenburgii-Prus. Później pełnił funkcje muzealno-wystawiennicze, głównie związane z tematyką militarno-historyczną. Od 2006 roku w gmachu mieści się stała ekspozycja Niemieckiego Muzeum Historycznego.

Nowy Odwach (niem. Neue Wache) – klasycystyczny budynek, znajdujący się w Berlinie, w dzielnicy Mitte, przy alei Unter den Linden. Zbudowany w latach 1816–1818 gmach od 1993 roku pełni funkcję pomnikową, związaną z upamiętnieniem ofiar wojny i tyranii, stanowiąc przy tym Centralne Miejsce Pamięci Republiki Federalnej Niemiec (niem. Zentrale Gedenkstätte der Bundesrepublik Deutschland). Budynek, będący pierwszym dziełem Karla Friedricha Schinkla zrealizowanym na terenie Berlina jest uważany za jeden z najważniejszych obiektów niemieckiego klasycyzmu.

Kronprinzenpalais (pol. „Pałac Następców Tronu”) – klasycystyczny pałac, znajdujący się w Berlinie, w dzielnicy Mitte, przy alei Unter den Linden. Powstał w latach 1663–1669 jako rezydencja dworskiego urzędnika, później służył jako miejsce zamieszkania członków rodziny Hohenzollernów, spośród których kilku było królami Prus i cesarzami niemieckimi. W tym czasie pałac poddano dwóm przebudowom. Po upadku monarchii i utworzeniu Republiki Weimarskiej w budynku została ulokowana galeria sztuki nowoczesnej o nazwie Galerie der Lebenden (pol. „Galeria żyjących”), mieszcząca dzieła artystów ówcześnie żyjących. Galeria ta miała bogate zbiory i była najchętniej odwiedzaną tego typu placówką w Berlinie. Gdy do władzy doszli naziści, prace zgromadzone w galerii zostały zarekwirowane w ramach walki ze sztuką zdegenerowaną, zaś sama placówka przestała istnieć. W czasie II wojny światowej Kronprinzenpalais został zniszczony, natomiast w 1961 roku ruiny budynku rozebrano. W latach 1968–1969 pałac został odbudowany z przeznaczeniem na pensjonat i dom kultury dla pracowników magistratu Berlina Wschodniego. Od czasu zjednoczenia Niemiec gmach jest wykorzystywany do organizowania wystaw i różnych wydarzeń kulturalnych.

Prinzessinnenpalais (pol. Pałac Księżniczek; także: Opernpalais, pol. Pałac przy Operze) – barokowy pałac, znajdujący się w Berlinie, w dzielnicy Mitte, przy alei Unter den Linden. Zbudowany w latach 1733–1737 z inicjatywy Samuela von Coccejiego budynek w połowie XVIII wieku stał się własnością margrabiego Fryderyka Henryka, zaś od końca tego stulecia należał do królewskiej rodziny Hohenzollernów. W czasie II wojny światowej pałac uległ zniszczeniu. Po przeprowadzonej w latach 1962–1964 odbudowie mieściła się w nim popularna wśród berlińczyków i turystów kawiarnia Operncafé. Obecnie budynek jest siedzibą prowadzonego przez Deutsche Bank centrum kulturalnego PalaisPopulaire.

Kommandantenhaus (także: Kommandantur, Alte Kommandantur; pol. „Komendantura”, „Stara Komendantura”) – neorenesansowy budynek, znajdujący się w Berlinie, w dzielnicy Mitte, przy alei Unter den Linden. Jest siedzibą berlińskiego przedstawicielstwa koncernu medialnego Bertelsmann.

Muzeum Egipskie w Berlinie, (niem. Ägyptisches Museum und Papyrussammlung) – miejskie muzeum stolicy Niemiec Berlina, w którym znajduje się kolekcja zabytków starożytnego Egiptu. Początek muzeum dały zbiory eksponatów z królewskiej kolekcji królów pruskich. Niemiecki podróżnik i przyrodnik Alexander von Humboldt zarekomendował utworzenie działu starożytnego Egiptu. Pierwszy obiekt został przywieziony do Berlina w 1828 r. za panowania Fryderyka Wilhelma III. Najsłynniejszym obiektem, jaki można zobaczyć w muzeum jest dobrze zachowane i żywe kolorystycznie popiersie królowej Nefertiti. 1 maja 2005 Muzeum Egipskie, które znajdowało się w dzielnicy Charlottenburg, zostało zamknięte i przeniesione na Wyspę Muzeów. Uroczyste otwarcie w nowej siedzibie nastąpiło 3 sierpnia 2005.

Wyspa Muzeów w Berlinie (niem. Museumsinsel) – północna część Spreeinsel, wyspy leżącej na rzece Sprewie w centrum Berlina, gdzie znajduje się jeden z najważniejszych kompleksów muzealnych świata, obejmujący: Muzeum im. Bodego (niem. Bodemuseum), Muzeum Pergamońskie (niem. Pergamonmuseum), Nowe Muzeum (niem. Neues Museum), Starą Galerię Narodową (niem. Alte Nationalgalerie) oraz Stare Muzeum (niem. Altes Museum). W zbiorach Wyspy Muzeów znajdują się głównie eksponaty archeologiczne oraz dzieła sztuki z XIX w. W 1999 r. Wyspa Muzeów, jako unikatowy zespół architektoniczny i kulturalny, została wpisana na listę dziedzictwa kulturowego UNESCO.

Stare Muzeum (niem. Altes Museum; do roku 1845 Königliches Museum – Muzeum Królewskie) – muzeum, znajdujące się w Berlinie, na Wyspie Muzeów. Mieści się w klasycystycznym budynku, wybudowanym w latach 1825–1830 według projektu architekta Karla Friedricha Schinkla. Muzeum wybudowano z myślą o udostępnieniu zbiorów sztuki antycznej szerokiej publiczności, na polecenie pruskiego króla Fryderyka Wilhelma III. Na parterze umieszczono głównie zbiory rzeźb greckich, etruskich i rzymskich, na piętrze natomiast zbiory sztuki staroegipskiej (najbardziej znane są eksponaty pochodzące z Tell el-Amarna, stolicy faraona Echnatona). Tymczasowo, od 2005 do 2009 roku znajdowało się tu słynne popiersie Nefertiti.

Museumsinsel – stacja metra w Berlinie, na linii U5, w dzielnicy Mitte. Stacja została otwarta 9 lipca 2021 r.

Nowe Muzeum (niem. Neues Museum) – muzeum, znajdujące się w Berlinie, na Wyspie Muzeów. Mieści się w budynku wybudowanym w latach 1843–1855 według projektu pruskiego architekta Friedricha Augusta Stülera. W czasie II wojny światowej budynek muzeum, podobnie jak cały kompleks Wyspy Muzeów, został w 70% zniszczony. Odbudowę przeprowadzono dopiero po zjednoczeniu Niemiec, w oparciu o projekt brytyjskiego architekta Davida Chipperfielda. Inauguracji odbudowanego Nowego Muzeum dokonała 16 października 2009 roku kanclerz Niemiec Angela Merkel. W muzeum zgromadzono eksponaty sztuki staroegipskiej, wraz ze słynnym popiersiem egipskiej królowej Nefertiti z 1340 roku p.n.e., a także zbiory archeologiczne z czasów prehistorycznych, starożytnych i wczesnego średniowiecza.

Muzeum Pergamońskie (niem. Pergamonmuseum) – muzeum znajdujące się w Berlinie, w którym zrekonstruowano Wielki Ołtarz Zeusa (ołtarz pergamoński). Współtworzy berlińską tzw. Wyspę Muzeów (niem. Museumsinsel). Muzeum jest słynne także ze zbiorów starożytnej architektury oraz hellenistycznej rzeźby. Znajduje się tu m.in. brama Isztar.