Osieki (Papowo Toruńskie)

Łysomice-Leśniczówka – osada leśna w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Łysomice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.

Łysomice (niem. Lissomitz) – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Łysomice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego. Obecnie jest siedzibą gminy Łysomice. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 1915 mieszkańców. Jest największą miejscowością gminy Łysomice.

Łysomice – przystanek kolejowy, a dawniej stacja w Łysomicach na linii kolejowej nr 207, w województwie kujawsko-pomorskim.

Łysomice (do 1954 gmina Lulkowo + gmina Turzno) – gmina wiejska w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim. W latach 1975–1998 gmina administracyjnie należała do województwa toruńskiego. Siedziba gminy to Łysomice. Według danych z 30 czerwca 2014 r. gminę zamieszkiwało 9488 osób.

Zespół pałacowo-parkowy w Łysomicach – klasyczny pałac rodziny Dominirskich oraz park z końca XIX w. znajdujący się w Łysomicach. Po przekształceniach 1989-1990 obiekt przejęła Agencja Własności Rolnej.

Toruń Katarzynka (wcześniej pod nazwą roboczą Toruń Jar) – przystanek kolejowy w Toruniu, w województwie kujawsko-pomorskim, w Polsce. Został otwarty 3 września 2023 roku. Przystanek znajduje się przy osiedlu Jar. Powstał w ramach modernizacji linii kolejowej nr 207 na odcinku Toruń Wschodni – Chełmża, na zlecenie spółki PKP Polskie Linie Kolejowe. Pierwotnie miał być gotowy do użytku w grudniu 2022 roku. Budowę peronu zakończono wiosną 2023 roku, ścieżkę łączącą peron z miastem w czerwcu. Od 1 października 2023 decyzją przewoźnika oraz samorządu województwa kujawsko-pomorskiego na przystanku nie zatrzymują się pociągi Arriva ze względu na brak przejścia dla pieszych na ruchliwej drodze krajowej nr 91 w pobliżu przystanku.

NEUCA S.A. – spółka notowana na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie, zajmująca się dystrybucją wyrobów farmaceutycznych. Jest podmiotem dominującym grupy kapitałowej. Centrala spółki mieści się przy ul. Fortecznej 35-37 w Toruniu.

Zakrzewko – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Łysomice. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa toruńskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 315 mieszkańców. Jest jedenastą co do wielkości miejscowością gminy Łysomice.

Cmentarz dla zwierząt w Toruniu (Tęczowy Las) – cmentarz dla zwierząt, znajdujący się przy ul. Kociewskiej 36/38 w Toruniu. Jego powierzchnia wynosi 0,5 ha. Został założony 4 stycznia 2008 roku. Jest zarządzany przez Miejskie Przedsiębiorstwo Oczyszczania Spółkę z o.o. W 2018 roku na cmentarzu pogrzebanych było: 804 psy, 166 kotów, 42 króliki, 8 świnek morskich, 3 szczury, 2 fretki domowe, 2 szynszyle, 2 żółwie, 1 mysz i 1 chomik.

Centralny Cmentarz Komunalny w Toruniu – największa toruńska nekropolia, założona w 1976 roku.

Papowo Toruńskie – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Łysomice. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa toruńskiego.

Kościół św. Mikołaja w Papowie Toruńskim – gotycki kościół rzymskokatolicki w jurysdykcji parafii św. Mikołaja w Papowie Toruńskim. Został zbudowany ok. 1300 roku przez zakon krzyżacki. Najstarsza zachowana informacja o świątyni pochodzi z 1445 roku. Najstarszą częścią świątyni jest prezbiterium. Nawa główna powstała w późniejszym okresie, ale również zachowała styl gotycki. W 1882 roku przeprowadzono remont generalny świątyni. W latach 1906–1907 wzniesiono nawę boczną i 29-metrową wieżę dzwonniczą z stylu neogotyckim. 13 lipca 1936 roku kościół wpisano do rejestru zabytków (nr rejestru A/316). Kolejne prace remontowe przeprowadzono w latach: 1968, 1989 (prezbiterium), 1993–1994 (dach). Około 2000 roku przeprowadzono remont prezbiterium kościoła i kaplicy filialnej, naprawę organów oraz przeprowadzono prace badawczo-odkrywcze. W kościele dominuje wyposażenie z XVIII wieku. Ołtarz główny pochodzi z 1720 roku. W jej górnej części znajduje się popiersie św. Barbary i niezidentyfikowanej dziewicy z około 1500 roku. Barokowa ambona pochodzi z ok. 1720 roku, chrzcielnica z pierwszej połowy XVIII wieku, konfesjonał i stalle z 1794 roku. Dzwon pochodzi z XV wieku.