Wrocławska Akademia Biznesu w Naukach Stosowanych

Wrocławskie Zakłady Elektroniczne „Elwro” (także Centrum Komputerowych Systemów Automatyki i Pomiarów „Mera-Elwro”) – istniejące w latach 1959–1993 zakłady zlokalizowane przy ul. Aleksandra Ostrowskiego 30 na wrocławskim Grabiszynie, produkujące urządzenia elektroniczne, między innymi komputery mainframe serii Odra i RIAD, osprzęt komputerowy – m.in. pamięci ferrytowe, kalkulatory (w tym pierwszy polski kalkulator biurowy Elwro 105LN), elementy elektroniki użytkowej (do radioodbiorników i telewizorów) i wojskowej. Przy tej samej ulicy, pod numerem 22, istniało też przyzakładowe technikum elektroniczne, tzw. EZN (Elektroniczne Zakłady Naukowe), przeniesione na ulicę Braniborską 57.

Wrocław Grabiszyn – przystanek osobowy we Wrocławiu, na linii kolejowej nr 274 (Wrocław Świebodzki – Zgorzelec).

Wydział Psychologii Uniwersytetu SWPS we Wrocławiu – jeden z wydziałów Uniwersytetu SWPS. Obecnie kształci prawie 1,5 tys. studentów. Jest jedynym ośrodkiem w południowo-zachodniej Polsce, który posiada uprawnienia do prowadzenia specjalizacji w dziedzinie psychologii klinicznej dla magistrów psychologii. Dziekanem wydziału jest dr hab. Tomasz Grzyb, prof. Uniwersytetu SWPS.

Wydział Prawa i Komunikacji Społecznej – jeden z wydziałów Uniwersytetu SWPS we Wrocławiu. Kształci ponad 700 studentów: prawników, medioznawców, kulturoznawców, projektantów i grafików. Studenci wydziału mają do dyspozycji laboratoria komputerowe wyposażone w najnowszy sprzęt i oprogramowanie graficzne (Adobe Creative Suite, 2ds MAX, Maya, Softimage, MotionBuilder, Mudbox, Toxik, Sticher, SketchBookPro, FontLab Studio), pracownię plastyczno-drukarską, studio fotograficzne do realizacji sesji zdjęciowych i tworzenia animacji, salę fokusową oraz pracownię neuropsychologiczną z aparaturą do monitorowania reakcji konsumenckich. Na wydziale pracują jedni z najlepszych specjalistów w kraju. Są wśród nich: prof. Hubert Izdebski – ekspert w zakresie prawa administracyjnego, adwokat i radca prawny; prof. Michael Fleischer – znawca historii designu; prof. Jerzy Olek – wybitny teoretyk i praktyk sztuki konceptualnej i fotografii; red. Tomasz Wołodźko – dziennikarz i prezenter Radia Eska; red. Wojciech Cegielski – korespondent zagraniczny Polskiego Radia. Dziekanem wydziału jest dr hab. Monika Lewandowicz-Machnikowska, prof. Uniwersytetu SWPS.

Budynek mieszkalno-usługowy przy ulicy Aleksandra Ostrowskiego 1 – budynek mieszkalny, z usługami w parterze, położony we Wrocławiu na osiedlu Grabiszyn-Grabiszynek przy ulicy Aleksandra Ostrowskiego 1. Projekt budynku opracował Jerzy Tarnawski. Został on zbudowany w latach 1976–1979. Inwestorem były Wrocławskie Zakłady Elektroniczne Mera-Elwro. Jego budowa związana była z działaniami socjalnymi zakładów, a powstałe tu mieszkania przeznaczono dla młodych małżeństw. W budynku znajdowało się 120 mieszkań. Był on nazywany także „domem rotacyjnym” lub „domem stażysty”, a także stosowano do niego określenie „zakładowego domu mieszkalnego”.

Górka Wiatraczna (Mühlberg) – wzgórze (wzniesienie) położone we Wrocławiu w rejonie osiedla Grabiszyn. Jest to wzniesienie morenowe. Jego nazwa pochodzi prawdopodobnie od położonego tu niegdyś wiatraka. Obecnie teren ten zabudowany jest blokami mieszkalnymi (w tym między innymi typu Punktowiec przy ulicy Jastrzębiej). Wzniesienie to położone jest w obrębie wysoczyzn morenowych ukształtowanych w ramach Równiny Kąckiej (318.532) stanowiącej część Równiny Wrocławskiej (318.53), położonych na południowy zachód od Pradoliny Wrocławskiej (318.52). Obszar Górki Wiatracznej położony jest w obrębie: ulicy Grabiszyńskiej, za nią Park Grabiszyński (na wschód od wzniesienia) ulicy Fiołkowej, poprzednio nazwa nawiązująca do wyżej wspomnianego wiatraka: Mühlbergweg (na północ od wzniesienia) zakładu karnego nr 2, dalej terenu byłego Elwro i za nim rzeki Ślęza (na zachód od wzniesienia) Cmentarza Grabiszyńskiego (na południe od wzniesienia).

Skwer ELWRO – skwer położony we Wrocławiu  , na osiedlu Grabiszyn-Grabiszynek (dawniej Grabiszyn). Jego nazwa upamiętnia istniejące w latach 1959–1993 Wrocławskie Zakłady Elektroniczne ELWRO .

Most Muchoborski – most przez Ślęzę wybudowany we Wrocławiu po II wojnie światowej na miejscu poprzedniego zniszczonego podczas działań wojennych. Od średniowiecza na drodze łączącej Muchobór Wielki z Wrocławiem (zwanej również Polackenweg), wzdłuż obecnej ul. Ostrowskiego znajdował się bród, który został zastąpiony niedługo potem drewnianym mostem. Był on wielokrotnie niszczony i odbudowywany. W 1933 r. zastąpiono go mostem żelbetonowym o konstrukcji belkowej, jednoprzęsłowej, wolno podpartej z płytą pomostu wylewaną na mokro. Uległ on zniszczeniu podczas oblężenia miasta. Po zakończeniu II wojny światowej funkcjonował prowizoryczny most drewniany. W 1967 roku został on zastąpiony przez most belkowy, wolno podparty, składający się z 8 dźwigarów stalowych, usztywnionych poprzecznicami, współpracującymi z żelbetową płytą pomostu. Od końca czerwca 2016 do końca września 2016 roku most przechodził generalny remont. Kilka miesięcy przed remontem, po południowej stronie mostu została wybudowana kładka dla pieszych i rowerzystów. Przez most przebiegają trzy linie autobusowe komunikacji miejskiej: 107, 119, 319 i 241.

Fabryka Automatów Tokarskich we Wrocławiu SA – przedsiębiorstwo przemysłowe funkcjonujące we Wrocławiu, na terenie dawnych Zakładów Metalowych Gustawa Trelenberga (Trelenberg Gustav, Eisenwerk) oraz Zakładów Produkcji Maszyn Friedricha Heckmanna (Heckmann Friedrich, Maschinenfabrik), zlokalizowanych przy ul. Grabiszyńskiej 269-281, przy skrzyżowaniu z Klecińską. Początkowo zakłady Trelenberga były niewielkim warsztatem ślusarskim założonym w 1869 przez Gustawa Trelenberga, w 1874 przekształconym w fabrykę ślusarstwa budowlanego; zakład ten mieścił się przy Grabiszyńskiej nr 15. W 1906 fabrykę przeniesiono do nowej siedziby (również przy Grabiszyńskiej) o powierzchni 90 tysięcy metrów kwadratowych. Produkowane tam były nie tylko stalowe konstrukcje na potrzeby budownictwa, ale również wagony kolejowe i tramwajowe, a także elektryczne lokomotywy przemysłowe. W szczytowym okresie działalności, w 1921 roku, zatrudnionych tu było od 600 do 700 pracowników, ale podczas światowego kryzysu gospodarczego przełomu lat 20. i 30. zakłady zostały unieruchomione na kilka lat. Wznowiły później działalność na pewien czas, ale nie odzyskały dawnej swej świetności; później na ich terenie funkcjonowały inne firmy (m.in. kontynuujące tradycje poprzedniczki Warsztaty Naprawcze Budowy Maszyn Carla Waldena, Carl Walden Maschinenbau Reparatur-Werk, przy Grabiszyńskiej 281). Fabrykę Heckmanna założono w 1819 w Berlinie, a w 1851 utworzona została jej wrocławska filia przy ul. Małachowskiego, produkująca urządzenia dla browarnictwa i przemysłu cukrowniczego. W 1907 przeniesiono produkcję do nowo wzniesionych obiektów przy ul. Klecińskiej; fabryka w 1921 zatrudniała około 400 osób, ale tak jak zakłady Trelenberga w czasie wielkiego kryzysu została na pewien czas zamknięta. Kilka lat po wznowieniu produkcji zmieniono w 1939 nazwę na Heckmann u. Langen GmbH, vorm. Maschinenfabrik Heckmann (Heckmann i Langen sp. z o.o., d. Fabryka Maszyn Heckmanna). Po zakończeniu II wojny światowej w niektórych z zachowanych budynków obu fabryk rozpoczęła w 1946 działalność Państwowa Fabryka Obrabiarek. W 1947 produkowała ona własne obrabiarki: piły ramowe, wiertarki i strugarki, a od 1953 wyłącznie tokarki. W 1975 zakład funkcjonował jako „Fabryka Automatów Tokarskich” i specjalizował się w produkcji tokarek automatycznych. Produkcja w tym okresie wyniosła łącznie około 55 tysięcy obrabiarek. W 1998 fabrykę sprywatyzowano, wchodzi w skład belgijskiej grupy HACO; kapitał zakładowy spółki wynosi ponad 9,9 miliona złotych.

Cmentarz Grabiszyński – obok cmentarza Osobowickiego, cmentarza Świętej Rodziny, cmentarza św. Wawrzyńca jeden z największych cmentarzy we Wrocławiu. Cmentarz w swoich obecnych granicach to jedna z trzech części stanowiących w pierwszej połowie XX w. większy kompleks cmentarny. Początkowo był to cmentarz na którym chowano zmarłych z południowych parafii Wrocławia, ewangelickich: św. Elżbiety i św. Trójcy, katolickich: św. Karola Boromeusza i św. Elżbiety Węgierskiej oraz zakonników z klasztoru Bonifratrów. Później stał się cmentarzem komunalnym – Kommunal Friedhof in Graebschen.

Park Grabiszyński – park we Wrocławiu położony na osiedlu Grabiszyn-Grabiszynek. Nazwa parku została nadana § 1 pkt 12 uchwały nr LXXI/454/93 Rady Miejskiej Wrocławia z dnia 9 października 1993 w sprawie nazw parków i terenów leśnych istniejących we Wrocławiu. Pieczę nad Parkiem Grabiszyńskim sprawuje Zarząd Zieleni Miejskiej, podległy Departamentowi Architektury i Rozwoju Urzędu Miejskiego Wrocławia.

Lasek Oporowski (Las Oporowski) – niewielki kompleks leśny położony w południowo-zachodniej części Wrocławia. Powierzchnia lasu wynosi 8,3 ha (8 ha). Na drzewostan lasu składają się głównie dęby, lipy, graby. W poszyciu występuje dziki bez. Ze względu na pewne oddalenie od osiedli, las uznawany jest za cenny ekologicznie. Tworzy większy ekosystem wraz z rzeką, Cmentarzem Grabiszyńskim, Parkiem Grabiszyńskim, cmentarzem żołnierzy wraz ze wzgórzem – Cmentarzem Żołnierzy Polskich, ogródkami działkowymi. Las położony jest pomiędzy osiedlami i rzeką: Oporów – na południe od lasu Muchobór Mały – na północny zachód od lasu rzeka Ślęza, a za nią osiedle Grabiszyn – na wschód od lasu Jest to las komunalny, tzn. w zarządzie Urzędu Miejskiego Wrocławia, Zarządu Zieleni Miejskiej. Położony jest na lewym brzegu rzeki Ślęza. Na północy przebiega ulica Ostrowskiego i zlokalizowany jest w jej ciągu Most Muchoborski. Odcina ona niewielki drzewostan, zawarty pomiędzy ulicą, torami kolejowymi i rzeką. Główny obszar lasu leży na południe od tej ulicy. Przez las przebiega ulica Turystyczna, która w swej zasadniczej części ma charakter leśnej drogi gruntowej, częściowo na końcu w zasadzie ścieżki leśnej. Od zachodu rozciągają się niewielkie ogródki działkowe i pola uprawne, aż do ulicy Awicenny. Obowiązująca nazwa – Lasek Oporowski – została nadana temu lasowi w § 1 pkt 38 uchwały nr LXXI/454/93 Rady Miejskiej Wrocławia z 9 października 1993.