Kościół św. Henryka we Wrocławiu

Parafia św. Henryka we Wrocławiu znajduje się w dekanacie Wrocław południe w archidiecezji wrocławskiej. Erygowana w 1893. Mieści się przy ulicy Glinianej.

Ulica Dyrekcyjna – ulica we Wrocławiu na osiedlu Huby, w dawnej dzielnicy Krzyki, ma długość 859 m, biegnie od Ślężnej i Glinianej, przechodzi w ulicę generała Kazimierza Pułaskiego na skrzyżowaniu z ulicami: Suchą i Hubską. Położona jest na południe od dworca kolejowego Wrocław Główny. Historyczny układ urbanistyczny obszaru, przez który przebiega ulica, podlega ochronie i wpisany jest do gminnej ewidencji zabytków, podobnie jak położone przy ulicy oraz w bezpośrednim jej sąsiedztwie zachowane budynki i inne obiekty, w tym wpisana do rejestru zabytków siedziba Dyrekcji Kolei Królewskich, obecnie biurowiec PKP S.A.

Pomnik Żołnierzy Niezłomnych – pomnik we Wrocławiu, na skwerze u zbiegu ulic Borowskiej, Glinianej i Dyrekcyjnej w dzielnicy Huby poświęcony żołnierzom wyklętym. Zaprojektowany i wykonany został przez Tomasza i Konrada Urbanowiczów, odsłonięto go 8 maja 2024 r.

Ulica Ciepła – ulica położona we Wrocławiu na osiedlu Huby, w dawnej dzielnicy Krzyki. Ma 210 m długości i biegnie od ulicy Glinianej na przedłużeniu ulicy Joannitów w kierunku ulicy Wesołej, lecz formalnie nie ma z tą ulicą połączenia pozostając sięgaczem. Ulica przebiega przez obszar wpisany do gminnej ewidencji zabytków pod pozycją Huby i Glinianki, którego historyczny układ urbanistyczny podlega ochronie. Ponadto przy ulicy i w najbliższym otoczeniu znajdują się obiekty wpisane do gminnej ewidencji zabytków. Przed II wojną światową ulica Ciepła biegła od ulicy Glinianej do ulicy Przestrzennej lecz w wyniku powstania w okresie powojennym nowej zabudowy, ulica ta została skrócona i dziś stanowi sięgacz.

Pola Stawowe, do 1945 niem.Teich Äcker – obszar we Wrocławiu na południe od dworca Wrocław Główny w rejonie otoczonym współcześnie ulicami Glinianą, Gajową, Borowską i Suchą na terenie obecnego osiedla Huby.

Ulica Joannitów – ulica położona we Wrocławiu na osiedlu Huby, w dawnej dzielnicy Krzyki. Ulica ma 416 m długości w ramach kategorii dróg gminnych. Oprócz tego obejmuje działki o statusie rezerwy. Biegnie od skrzyżowania z ulicą Glinianą, przed którym jej kontynuacją jest ulica Ciepła, do skrzyżowania z ulicą Suchą, za którym znajduje się stacja kolejowa z dworcem Wrocław Główny. Ponadto znajduje się tu również autobusowy Dworzec Wrocław. Ulica przebiega przez obszar wpisany do gminnej ewidencji zabytków pod pozycją Huby i Glinianki, którego historyczny układ urbanistyczny podlega ochronie. Ponadto przy ulicy i w najbliższym otoczeniu znajdują się obiekty wpisane do gminnej ewidencji zabytków w tym ujęte także w rejestrze zabytków budynki: Siedziba Dyrekcji Kolei Królewskich (obecnie biurowiec PKP S.A.) oraz budynek główny Gimnazjum św. Elżbiety (obecnie budynek główny Instytutu Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Wrocławskiego).

Wroclavia – centrum handlowo-rozrywkowo-biurowe, zlokalizowane we Wrocławiu na osiedlu Huby przy ul. Suchej 1, na dawnych Polach Stawowych w bezpośrednim sąsiedztwie stacji kolejowej Wrocław Główny, zintegrowane ze znajdującym się na poziomie -2 galerii, głównym dworcem autobusowym. Centrum otwarte w 2017 r.

Dworzec Wrocław – dworzec autobusowy we Wrocławiu, na osiedlu Huby, przy ulicy Suchej (na dawnych Polach Stawowych) na poziomie –2 centrum handlowo-rozrywkowo-biurowego Wroclavia (które sąsiaduje z dworcem kolejowym Wrocław Główny), otwarty 7 listopada 2017. Powierzchnia dworca wynosi ok. 7 tys. m². Jest to druga lokalizacja i trzeci budynek głównego dworca autobusowego w mieście od lat sześćdziesiątych XX wieku.

Instytut Psychologii Uniwersytetu Wrocławskiego – jednostka dydaktyczno-naukowa należąca do struktur Wydziału Nauk Historycznych i Pedagogicznych Uniwersytetu Wrocławskiego.

Budynek dawnego gimnazjum św. Elżbiety (łac. Elizabethanum) – zabytkowy budynek szkolny dawnego pierwszego we Wrocławiu Gimnazjum św. Elżbiety, a obecnie siedziba dwóch Instytutów Uniwersytetu Wrocławskiego: Pedagogiki i Psychologii.

Instytut Pedagogiki Uniwersytetu Wrocławskiego – jednostka dydaktyczno-naukowa należąca do struktur Wydziału Nauk Historycznych i Pedagogicznych Uniwersytetu Wrocławskiego. Dzieli się na 9 zakładów. Posiada uprawnienia do nadawania stopni naukowych doktora i doktora habilitowanego oraz wnioskowania o nadanie tytułu naukowego profesora. Prowadzi działalność dydaktyczną i badawczą związaną z modernizacją oświaty i szkolnictwa polskiego XIX i XX wieku, procesami przystosowania i nieprzystosowania społecznego, poradnictwem i poradoznawstwem, teorią animacji kulturalnej, oświatą dorosłych i aktywnością, edukacją wielokulturową i międzykulturową, regionalizmem, edukacją obywatelską, dysfunkcjami rozwojowymi oraz pedagogiką opiekuńczą z terapią. Instytut oferuje studia na kierunku Pedagogika specjalna na specjalności Edukacja i rehabilitacja osób z niepełnosprawnością intelektualną oraz na kierunku Pedagogika o specjalnościach: Edukacja Dorosłych i Marketing Społeczny; Pedagogika opiekuńcza z terapią; Resocjalizacja; Poradnictwo i pomoc psychopedagogiczna; Ponadto Instytut oferuje studia podyplomowe oraz studia doktoranckie. Aktualnie na instytucie kształci się studentów w trybie dziennym i zaocznym. Instytut wydaje własne Prace Pedagogiczne. Dysponuje też samodzielną biblioteką instytutową, liczącą 39 451 woluminów druków zwartych oraz 2859 woluminów czasopism krajowych i zagranicznych. Aktualnie biblioteka prenumeruje 59 tytułów czasopism. Siedzibą instytutu jest jeden z gmachów po dawnym Gimnazjum św. Elżbiety, mieszczący się przy ul. Jana Władysława Dawida 1 we Wrocławiu. Instytut powstał 1 września 1972 roku na podstawie ministerialnej decyzji przekształcającej Katedrę Pedagogiki w Instytut. Pracownicy naukowi instytutu zajmowali często najważniejsze stanowiska w hierarchii uniwersyteckiej – dziekanów i prodziekanów na swoich wydziałach. Instytut początkowo afiliowany był przy Wydziale Filozoficzno-Historycznym, od reorganizacji struktur uniwersyteckich w 1988 roku przy Wydziale Nauk Historycznych i Pedagogicznych.

Kościół Zbawiciela (niem. Salvatorkirche) – kościół ewangelicki, który znajdował się we Wrocławiu, w okolicy skrzyżowania ulic Borowskiej i Dyrekcyjnej. W 2. połowie XIX wieku była to najokazalsza budowla sakralna we Wrocławiu obok kościoła św. Michała i synagogi Na Wygonie.