Budynek Polskiego Radia we Wrocławiu

Muzeum Radia Wrocław – muzeum działające przy rozgłośni Radia Wrocław w budynku Polskiego Radia przy ul. Karkonoskiej 10 we Wrocławiu. Muzeum zostało założone w 2001 roku z inicjatywy Jerzego Rezlera – byłego realizatora dźwięków. W ramach wystawy prezentowane są przedmioty związane z historią radiofonii: radioodbiorniki, mikrofony, aparatura pomiarowa, emisyjna i odsłuchowa oraz inne wyposażenie studia radiowego, a także pamiątki po wrocławskich radiowcach. Istnieje również możliwość odsłuchania niemieckich i polskich audycji radiowych, zgromadzonych w tutejszej Taśmotece.

Wzgórze Bendera (niem. Benderhöhe) – sztuczne utworzone wzniesienie w Parku Południowym we Wrocławiu o wysokości bezwzględnej 131 m n.p.m. Po roku 1945 przez długi czas wzgórze nie miało swojej nazwy, ostatnio jednak coraz powszechniej używano nazwy, która była tłumaczeniem nazwy niemieckiej, w związku z czym temat nadania mu nazwy „Wzgórza Bendera” pojawił się w interpelacji radnego Sebastiana Lorenca z 18 sierpnia 2013 r.. Wzgórze Bendera powstało w czasie budowy nasypu kolejowej obwodnicy towarowej, z niewykorzystanych nadwyżek ziemi. W tym samym czasie zakładano Park Południowy, którego twórcy postanowili urządzić z tego materiału wzgórze z ogrodem roślin górskich. Na szczycie umieszczono tu imitujące górski krajobraz głazy narzutowe, a wśród zimozielonych drzew i krzewów posadzono sosny, świerki i jałowce; obok nich znajdują się tu też typowe dla górskich terenów buki. Na szczycie wzgórza w 1898 r. wybudowano altanę z drewna modrzewiowego, nazywaną pawilonem von Wallenberga (spłonęła w nocy 7/8 sierpnia 2018, ale została w 2022 roku odbudowana), z której można było oglądać panoramę Wrocławia oraz Masywu Ślęży. Dziś ze względu na rozrost drzew wzgórze nie posiada już walorów widokowych. Nazwa wzgórza została nadana na cześć nadburmistrza Georga Bendera za jego zasługi włożone w rozwój Wrocławia.

Pomnik Fryderyka Chopina we Wrocławiu – pomnik znajdujący się we Wrocławiu w Parku Południowym, został wzniesiony dla upamiętnienia pobytów i występu Fryderyka Chopina we Wrocławiu (koncert publiczny w 1830 roku). Autorem rzeźby jest Jan Kucz. Pomnik został odsłonięty 5 września 2004 roku.

Cmentarz Oficerów Radzieckich we Wrocławiu – wojenna nekropolia oficerów radzieckich poległych lub zmarłych w wyniku ran i chorób odniesionych w czasie oblężenia Wrocławia w roku 1945. Pochowano tu 763 radzieckich oficerów, w tym 69 nieznanych z imienia i nazwiska, pochodzących głównie z 6. Armii I Frontu Ukraińskiego pod dowództwem gen. Władimira Głuzdowskiego. Wśród pochowanych znajdują się także dwaj niemieccy antyfaszyści: Horst Viedt i Josef Wagner, którzy zginęli podczas akcji dywersyjnej 6 maja 1945. Cmentarz bywa często nazywany „cmentarzem żołnierzy radzieckich”. Jest to błąd, gdyż żołnierze (nie oficerowie), polegli w tym samym okresie, pochowani są w innym miejscu Wrocławia (Cmentarz Żołnierzy Radzieckich na Skowroniej Górze).

Hotel Platinum Palace – prestiżowy obiekt hotelowy typu boutique we Wrocławiu, położony przy ul. Powstańców Śląskich 204, w sąsiedztwie Parku Południowego. Zbudowany w 1906 jako stylowa, ówcześnie największa w mieście, rezydencja rodziny przemysłowców Schoellerów, w okresie lat 1948-1993 mieściła Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną. Zabytkowy obiekt został poddany pracom adaptacyjnym oraz dobudowano od strony parku zaplecze konferencyjno-rekreacyjnego.

Willa Moritza Cohna – willa znajdująca się przy ulicy Powstańców Śląskich 202 we Wrocławiu.

Cmentarz na Krzykach – nieczynny cmentarz znajdujący się przy ulicy Krzyckiej we Wrocławiu. Pierwsze próby utworzenia gminnego cmentarza ewangelickiego, dla mieszkańców podwrocławskich wsi Krzyki i Partynice, miały miejsce w roku 1878. W dniu 11 marca tegoż roku mieszkańcy wsi wykupili ziemie od prywatnych właścicieli i zwrócili się z prośbą o wytyczenie cmentarza w pobliżu drogi w miejscu której dziś biegnie ulica Krzycka. Inicjatywa mieszkańców spotkała się z odmową Śląskiego Konsystorza Ewangelickiego, który nakazał mieszkańcom tych wsi kontynuowanie pochówków na cmentarzach we Wrocławiu zarządzanych przez parafię Zbawiciela do której należeli. Ponowne próby otwarcia cmentarza miały miejsce po wybudowaniu nowego kościoła św. Jana i utworzeniu nowej parafii obejmującej obie wsie. Prośba wystosowana w roku 1915 do Śląskiego Konsystorza Ewangelickiego tym razem spotkała się z pozytywną reakcją. Nekropolię poświęcono 16 listopada 1915 roku, a od stycznia roku 1916 cmentarz był czynny pod nazwą Cmentarz św. Jana (niem. Friedhof St. Johannes), używano także podwójnej nazwy związanej z dawną przynależnością do parafii Zbawiciela – Cmentarz Zbawiciela – Cmentarz św. Jana (niem. Friedhof St. Salvator – Friedhof St. Johannes). Do roku 1945 cmentarz służył ewangelikom, po roku 1945 na cmentarzu chowani byli również katolicy. Ze względu na niewielka powierzchnię – około 0,5 ha, pola grzebalne zostały praktycznie zapełnione w latach pięćdziesiątych XX wieku. Obecnie cmentarz jest nieczynny i mocno zaniedbany. Wśród nagrobków znajduje się kilka sprzed roku 1945 z inskrypcjami w języku niemieckim, które przetrwały masową likwidację niemieckich cmentarzy we Wrocławiu, w latach sześćdziesiątych XX wieku. Również zaorano na połowie cmentarza nagrobki polskie.

Pomnik Ferdinanda Cohna (niem. Ferdinand Cohn Denkmal) – pomnik przedstawiający Ferdinanda Juliusa Cohna, twórcę nowoczesnej bakteriologii i mikrobiologii, który znajdował się we Wrocławiu w Parku Południowym. Zlikwidowany po 1945 r.

Park Południowy (niem. Südpark) – park we Wrocławiu, mieszczący się w południowej części osiedla Borek. Zaliczany jest do parków krajobrazowych o dużych walorach kompozycyjnych i dendrologicznych. W przeciwieństwie do innych parków miasta utworzono go od podstaw, a nie poprzez adaptację terenów leśnych. W 1877 r. właściciel ziemski znacznych terenów, m.in. na południowych obrzeżach Wrocławia, w tym części Borku i pobliskich Partynic, wrocławski kupiec i filantrop Julius Schottländer, przekazał park miastu w zamian za przyłączenie Borku do miejskiej sieci gazowniczej, wodociągowej i kanalizacyjnej. Na podarowanych miastu gruntach do 1892 r. architekt krajobrazu Hugo Richter i botanik Ferdinand Cohn stworzyli park krajobrazowy z polanami i dużym stawem, nad którym browarnik Georg Haase zbudował stylową restaurację z wysoką wieżą, która działała do 1945 roku. Restauracji dziś nie ma, pozostał park ze stawem z wodotryskami, nad nim widokowy taras Landsberga, oraz wzgórze Bendera (od strony ul. A. Waligórskiego) z małą altaną, ścieżki, polana, zadbane kwietniki i ogród bylinowy. W miejscu w którym działała restauracja znajduje się obecnie kameralny lokal Agawa. Od 1995 r. park jest wpisany do rejestru zabytków. Rośnie w nim 109 gatunków roślin; do atrakcji parku należą ciekawe okazy dendrologiczne cypryśnika błotnego (Taxodium distichum), tulipanowca amerykańskiego (Liriodendron tulipifera), orzesznika pięciolistkowego (Carya ovata), platana klonolistnego (Platanus x hispanica) i rzadko spotykanej w Polsce odmiany kasztanowca pospolitego (Aesculus hippocastanum 'Digitata'). Od 5 września 2004 roku w parku stoi pomnik Fryderyka Chopina według projektu profesora warszawskiej ASP, Jana Kucza. Prawie czterometrowej wysokości brązowy monument przedstawia wyniszczonego suchotami kompozytora, siedzącego w sofie i zasłuchanego w dźwięki muzyki.

Villa Colonia – dom willowy w stylu landhausu we Wrocławiu na Krzykach przy ul. Rapackiego 14 (dawniej Kaiser Wilhelm Strasse), w którym podpisano kapitulację Festung Breslau. Pochodzenie nazwy willi nie jest znane – we wrocławskich legendach powtarzano, że pochodzi od wody kolońskiej. Najprawdopodobniej nazwa rezydencji wzięła się od jej specyficznej lokalizacji i oznacza "sadybę skrajną, najdalej wysuniętą, peryferyjną enklawę objęta granicą wpływów, zagospodarowania, czyli „kolonizacji”. Budynek wpisany do Gminnej Ewidencji Zabytków pod numerem 7272. Od 22 maja 2023 r. budynek widnieje w rejestrze zabytków nieruchomych województwa dolnośląskiego.

Parafia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny we Wrocławiu – znajduje się w dekanacie Wrocław Krzyki w archidiecezji wrocławskiej. Jej proboszczem jest ks. Marek Michalik. Obsługiwana przez kapłanów archidiecezjalnych. Erygowana w 1994. Mieści się przy ulicy Agrestowej.

Parafia Trójcy Świętej we Wrocławiu znajduje się w dekanacie Wrocław Krzyki w archidiecezji wrocławskiej. Pierwszym proboszczem, a zarazem budowniczym tego kościoła był ks. prałat Jan Czapliński. Obecnie jest to ks. Andrzej Szyc RM, ustanowiony w 2002. Obsługiwana przez kapłanów archidiecezjalnych. Erygowana w 1960. Mieści się przy ulicy Krzyckiej 42.