Kamienica przy ulicy Szewskiej 5 w Krakowie

Budynek Banku Pekao – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy Rynku Głównym 31, na rogu z ulicą Szewską 1, na Starym Mieście. Modernistyczny gmach projektu Ludwika Wojtyczki i Kazimierza Wyczyńskiego, powstał w 1913. Zbudowany został na miejscu kamienicy „Tenczerowskiej”, w której działała na początku lat siedemdziesiątych XVIII wieku, pierwsza w Krakowie kawiarnia prowadzona przez Mariannę Sędrakowską. 8 listopada 1990 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.

Ulica Szewska – ulica w Krakowie, w dzielnicy I Stare Miasto, na Starym Mieście, prowadzi z Rynku Głównego do ulicy Podwale a jej przedłużeniem jest ulica Karmelicka. Jest częścią dawnego traktu śląskiego (w kierunku Bytomia). Dawniej zamykała ją Brama Szewska, której zrekonstruowane relikty przedbramia można zobaczyć u wylotu ulicy, przy skrzyżowaniu z ul. Podwale. Za bramą znajdowało się przedmieście Garbary z młynami i foluszami królewskimi. Wzdłuż ulicy pozostawiono tory, po których dawniej tramwaj dojeżdżał do Rynku Głównego. Przeznaczona jest wyłącznie dla ruchu pieszych. Zabudowa ulicy pochodzi głównie z XVI–XVII wieku. Pod numerem 24 w Kamienicy Kantorowskiej na rogu z Plantami mieści się od 1977 (z przerwą w latach 2014–2017) tradycyjna kawiarnio-restauracja U Zalipianek z wystrojem ludowym. W sąsiedniej kamienicy pod numerem 25, aż do swojej śmierci w 1985 mieszkał i tworzył krakowski malarz pejzażysta i polichromista Aleksander Trojkowicz.

Pałac Małachowskich (Kamienica Cyglarowska) – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy Rynku Głównym 30, na rogu z ul. Szewską 2, na Starym Mieście. Pałac powstał z połączenia i przebudowy trzech kamienic, które niegdyś zajmowały narożnik Rynku Gł. i ul. Szewskiej. Były to następujące kamienice: Cyglarowska, Kortynowska i Ryntowska. Rezydencja wzniesiona została w drugiej połowie XVIII w. dla Piotra Małachowskiego, wojewody krakowskiego, który pochodził ze starego i wielce zasłużonego dla Polski rodu Małachowskich herbu Nałęcz. Na szczegółowym planie krakowskiego Rynku Głównego z września 1787 r. widoczny jest znaczny fragment nowego pałacu z obszerną sienią, klatką schodową i dużymi pomieszczeniami na parterze. Piętrowa i rozległa budowla posiadała reprezentacyjne wnętrza z odpowiednim wystrojem i luksusowymi sprzętami. Majestatu i powagi dodawały rezydencji dwa renesansowe portale w sieni oraz drewniane stropy z profilowanymi belkami z XVII w. Detale te były reliktami przebudowanych kamienic. Pewne wyobrażenie o wyglądzie dawnych pałacowych wnętrz mogą nam dać odkryte po II wojnie światowej XIX-wieczne malowidła tzw. pompejańskie. W ciągu XIX i XX w. pałac Małachowskich dosyć często zmieniał swoich właścicieli i przeznaczenie. Z biegiem lat budowla traciła swój reprezentacyjny charakter, aby w końcu przybrać dzisiejszy kształt. Część parterowa dawnej magnackiej rezydencji zaczęła służyć działalności gastronomicznej i handlowej. O dawnej świetności pałacu świadczy jeszcze tylko ozdobny barokowy portal wejściowy oraz zachowane w niektórych miejscach dekoracje klasycystyczne. 3 listopada 1965 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.

Kamienica „Pod Blachą” także Kamienica „Pod Miedzią” – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I Stare Miasto przy Rynku Głównym 29, na Starym Mieście. W kamienicy znajduje się bar „Vis-à-vis” i Stowarzyszenie Międzynarodowe Triennale Grafiki w Krakowie wraz z galerią. Przed wejściem do baru znajduje się pomnik jego najbardziej znanego bywalca: Piotra Skrzyneckiego. W kamienicy znajduje się także posterunek Policji i Straży Miejskiej.

Vis-à-vis – bar znajdujący się w Krakowie na Starym Mieście przy Rynku Głównym 29, w kamienicy „Pod Blachą”. Otwarty w roku 1978 w lokalu po byłym sklepie Centrali Rybnej. Zwany popularnie Zwis. Mieściło się tutaj całymi latami nieformalne biuro Piwnicy pod Baranami, miejsce stałych spotkań ludzi związanych z tym kabaretem. Przed wejściem znajduje się pomnik Piotra Skrzyneckiego, lidera i konferansjera kabaretu Piwnica pod Baranami, niegdyś stałego bywalca tej kawiarni. Fundatorem pomnika był kompozytor Zbigniew Preisner. Rzeźbę wykonali Grażyna Borkowska-Niemojewska i Łukasz Niemojewski. Stałymi bywalcami kawiarni nadal bywają głównie artyści: malarze, poeci, piosenkarze, rzeźbiarze, muzycy i aktorzy, fotograficy i filmowcy, oraz znane krakowskie postaci. Znani byli lub obecni bywalcy baru to m.in. poeta Marcin Świetlicki (który uwiecznił lokal w swoim wierszu Do Zwisu i z powrotem oraz kryminale Dwanaście), muzyk Andrzej Sikorowski, poeta Tadeusz Śliwiak, krytyk Paweł Głowacki, muzyk Leszek Wójtowicz, aktor Jan Nowicki. Kloszardem przesiadującym w Zwisie był słynny Szajbus Zbigniew Fijałkowski, bohater licznych incydentów i opowieści. Bywalcy baru od 2007 roku wydają gazetkę „Vis a vis”, dostępną w wydaniu papierowym, oraz w internecie. Ilustracje do niej tworzy Iwona Siwek-Front, są to codzienne historyjki o Babie lukrowanej z duszą nieczystą. W barze na stałe wisi komiks artystki, ilustrujący życie towarzyskie lokalnej społeczności i bywalców Vis-à-vis. Od wielu lat barmanem w Zwisie jest krakowski poeta Marek Wawrzyński, którego jeden z tomików – Na stronach – miał promocję w Piwnicy.

Pomnik Piotra Skrzyneckiego – pomnik znajdujący się w Krakowie na Starym Mieście, na Rynku Głównym 29 przed Kamienicą Pod Blachą. Piotr Skrzynecki twórca i kierownik artystyczny, reżyser i scenarzysta oraz konferansjer kabaretu Piwnica pod Baranami, siedzący przy stoliku, w ulubionym kącie ogródka drink baru Vis-à-Vis, w miejscu będącym nieformalnym biurem Piwnicy, tam gdzie spotykali się artyści z nią związani. Pomnik z brązu jest dziełem Krystyny Borkowskiej-Niemojewskiej i Łukasza Niemojewskiego. Ufundował go Zbigniew Preisner z Władysławem Bartoszewskim. Odsłonięty został 29 czerwca 2000 roku.

Pałac „Pod Baranami”, właściwie pałac Potockich – zabytkowy pałac znajdujący się w Krakowie, w dzielnicy I przy Rynku Głównym 27, na rogu z ulicą św. Anny 1, Starym Mieście.

Kamienica Pod Jagnięciem – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy Rynku Głównym 28, na Starym Mieście. W 1586 była ona własnością włoskiej rodziny Cellarich, następnie przeszła w ręce Guccich. Przed tym domem został w 1537 skrytobójczo zamordowany Bartolomeo Berrecci. Po włoskim posiadaniu domu przez krótki czas właścicielką była Barbara Deboręcka a w XVIII wieku nabyła go rodzina Lików. Po uporządkowaniu stosunków majątkowych Karola Like, dom przejął na siebie w 1822 roku syn Wojciech Like, sędzia pokoju, utrzymujący aptekę "Pod Koroną" i w r. 1838 pozostawił w spadku synowi również Wojciechowi. Od 1874 właścicielami kamienicy była rodzina Potockich, która na wzór gdańskich kamienic manierystycznych przebudowała ją i nadała obecną nazwę. Wewnątrz zachowały się późnogotyckie i renesansowe portale. 13 maja 1986 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.

Piwnica pod Baranami (PpB) – kabaret literacki założony w 1956 w Krakowie. W Piwnicy powstawały piosenki, krótkie formy sceniczne, widowiska plenerowe.

Kamienica przy ulicy Jagiellońskiej 10 – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy ulicy Jagiellońskiej, na Starym Mieście.

Kamienica Goryszowskich – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy ulicy św. Anny 3, na Starym Mieście.

Kamienica Pod Trzema Gwiazdami – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I Stare Miasto przy Rynku Głównym 32, na Starym Mieście. Budynek składa się z dwóch kamienic: południowej zwanej Kamienicą Wolfklajanowską i północnej zwanej Kamienicą Sznukowską. Zostały one rozdzielone najprawdopodobniej pod koniec średniowiecza i ponownie połączone w wieku XVIII. Południowa kamienica była własnością rodzin kupieckich, m.in. Wolfa Kleina (jego inicjały oraz data 1570 znajdują się na plakiecie w kluczu sklepienia sieni). Pod koniec XVI wieku dobudowano trzecie piętro. W drugiej ćwiartce XVII wieku dokonano wczesnobarokowej modernizacji – pojawił się portal w fasadzie, obramienia okien pierwszego piętra w elewacji tylnej. W drugiej połowie XVII wieku właściciel Puckowei lub Remerowei przyłączyli budynek przy ulicy Szewskiej 3. Kamienica północna w XVI i na początku XVII wieku była własnością Cyrusów, do połowy XVII wieku należała do kupieckiej rodziny Sznuków, a następnie do rajcy Jana Romanowicza, później do burmistrza Andrzeja Cieniowica. W latach 1699–1734 kamienica należała do szlacheckiej familii Ożarowskich. Scalenie obu części nastąpiło w latach 40. XVIII wieku z inicjatywy ławnika Facchinetti'ego. W końcu XVIII wieku Bonawentura Winkler – podkomorzy halicki adaptował kamienicę na swoją rezydencję. W pierwszej ćwierci XIX wieku nastąpiła modernizacja klasycystyczna dla rodziny Szulców. W latach 1985–1995 przeprowadzono generalny remont, podczas którego zaadaptowano kamienicę na potrzeby Banku Pekao S.A.: dobudowano czwarte piętro i ściśle powiązano z budynkiem narożnym Rynku Głównego 31. 7 grudnia 1965 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.