Bielsko-Biała Główna

Krajowa Informacja Skarbowa (KIS) – jednostka organizacyjna Krajowej Administracji Skarbowej. Na czele Krajowej Informacji Skarbowej stoi dyrektor. Siedzibą Krajowej Informacji Skarbowej jest Bielsko-Biała.

Ulica Teodora Sixta – ulica w centrum Bielska-Białej, na historycznym Dolnym Przedmieściu. Liczy 350 m długości i biegnie równoleżnikowo (delikatnie odchylając się w kierunku południowo-zachodnim) od ulicy 3 Maja do ulicy Juliusza Słowackiego, krzyżując się po drodze z ulicami Adama Mickiewicza, Wiktora Przybyły i Zygmunta Krasińskiego. Liczy 20 numerów po stronie parzystej i 25 po stronie nieparzystej. Na całej długości obowiązuje ruch jednokierunkowy – od ulicy Słowackiego w stronę 3 Maja. Ulica należy do miejskiej strefy płatnego parkowania.

Ulica 3 Maja – jedna z głównych ulic w centrum Bielska-Białej. Ma długość 800 m i biegnie południkowo od placu Bolesława Chrobrego do dworca kolejowego Bielsko-Biała Główna, gdzie kończy się skrzyżowaniem z ulicami Piastowską i Warszawską. Na całej długości ma dwa pasy ruchu w każdą stronę (w rejonie skrzyżowań więcej), nieoddzielone pasem zieleni. Została wytyczona w 1889 jako droga łącząca centrum miasta z nowym dworcem kolejowym. Stała się główną arterią wówczas gwałtownie się rozwijającego Dolnego Przedmieścia. W czasach austro-węgierskich nosiła nazwę Franz-Josef-Straße, a w okresie PRL – Włodzimierza Lenina i Armii Czerwonej. Większość zabudowy ulicy pochodzi sprzed 1918, należy do niej m.in. zespół kamienic mieszczańskich projektu Carla Korna, willa Theodora Sixta i hotel President.

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa – kościół katolicki w Bielsku-Białej, znajdujący się na Dolnym Przedmieściu, przy ul. Traugutta. Jest kościołem parafialnym (parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa) i należy do diecezji bielsko-żywieckiej (dekanat Bielsko-Biała I – Centrum). Został zbudowany w stylu późnomodernistycznym w latach 1981–1986 na miejscu wcześniejszej świątyni pod tym samym wezwaniem. Pierwszy kościół w tym miejscu (gdzie w okresie międzywojennym znajdowało się wysypisko śmieci), będący filią kościoła św. Mikołaja (dzisiejsza katedra), został poświęcony w roku 1958. W 1977 r. erygowano odrębną parafię Najświętszego Serca Pana Jezusa i niewielka świątynia stała się kościołem parafialnym. Budowę obecnego kościoła rozpoczęto 27 stycznia 1981 r., pracami kierował ks. Emil Mroczek. 15 kwietnia 1984 r. biskup katowicki, Herbert Bednorz, dokonał poświęcenia kaplicy Miłosierdzia. Ponad dwa lata później, 26 października 1986 r., miała miejsce konsekracja nowego kościoła. Architektura kościoła zaprojektowanego przez Michała Kuczmińskiego reprezentuje późny modernizm. Wznosi się on na 82 betonowych filarach, osadzonych w studniach o głębokości 12 m każda. Wnętrze podzielone jest na trzy części: kościół właściwy, w którym odbywają się msze w niedziele i święta (w części północnej) kaplicę dla małych dzieci (w części środkowej) kaplicę Miłosierdzia, w którym odbywają się nabożeństwa w dni powszednie (w części południowej) Najcenniejszymi elementami wnętrza są stacje drogi krzyżowej i metaloplastyka ołtarzowa z postacią Chrystusa autorstwa Bronisława Chromego. W przyziemiu znajduje się sala audiowizualna, w której znalazły się podstawowe fragmenty wyposażenia z dawnego kościoła (m.in. ołtarz, ambona i witraż zdobiący dawne tabernakulum). Istnieje również część administracyjna, w której w latach 1992–1999 znajdowała się siedziba kurii biskupiej Diecezji Bielsko-Żywieckiej. W sąsiedztwie wejścia do kaplicy Miłosierdzia, od strony południowej, znajduje się budynek księgarni św. Jacka.

Parafia pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bielsku-Białej – parafia rzymskokatolicka znajdująca się w Bielsku-Białej. Należy do Dekanatu Bielsko-Biała I – Centrum diecezji bielsko-żywieckiej. Jest prowadzona przez księży diecezjalnych. Pierwszy kościół w tym miejscu (gdzie w okresie międzywojennym znajdowało się wysypisko śmieci), będący filią parafii św. Mikołaja, został poświęcony w roku 1958. W 1977 erygowano odrębną parafię Najświętszego Serca Pana Jezusa i niewielka świątynia stała się kościołem parafialnym. Budowę obecnego kościoła rozpoczęto 27 stycznia 1981, pracami kierował ks. Emil Mroczek. 15 kwietnia 1984 biskup katowicki, Herbert Bednorz, dokonał poświęcenia kaplicy Miłosierdzia. Ponad dwa lata później, 26 października 1986, miała miejsce konsekracja nowego kościoła. Jest to największa świątynia w tej dzielnicy. Jako jedyny kościół w okolicy ma dwa miejsca do sprawowania liturgii. Kościół główny, większy z pięknie zdobionym prezbiterium, kasetonami. Kaplica adoracji, otwarta cały dzień, do wieczora. Zarówno w głównym kościele jak i kościele bocznym znajdują się wmurowane ołtarze, piękne sufity. Osobliwością świątyni jest to, że zarówno w kościele głównym, jak i kaplicy adoracji postawiono organy piszczałkowe. W kaplicy mniejsze, 14-głosowe wybudował Wacław Biernacki, a w kościele głównym wybudowano dość duże, 28-głosowe mechaniczne organy. Twórcą ich jest Włodzimierz Truszczyński. Totalną osobliwością świątyni jest fakt istnienia całodobowego konfesjonału, w którym dyżury w miarę możliwości pełnią różni księża z całego terenu diecezji.

Gazownia w Bielsku-Białej – gazownia miejska znajdująca się w Bielsku-Białej, pomiędzy ul. Grażyńskiego i Gazowniczą (według numeracji budynków gazownia znajduje się przy ul. Grażyńskiego 3 i Gazowniczej 14). Powstała w 1864 r. Z tego okresu pochodzi neorenesansowa zabudowa zaprojektowana przez Rudolfa Kruchnella, składająca się z trzech budynków na planie ośmiokąta. W latach 1914–1916 gazownię w znacznym stopniu rozbudowano (m.in. o nową piecownię o strony dzisiejszej ul. Grażyńskiego z wysoką wieżą węglową). W roku 1967 zakończono produkcję w bielskiej gazowni gazu ziemnego. Z przedsiębiorstwa produkcyjnego stała się przedsiębiorstwem dystrybucyjnym. Obecnie gazownia jest siedzibą: Rejonu Gazowniczego w Bielsku-Białej, wchodzącego w skład Gazowni Zabrzańskiej (ul. Gazownicza 14) Rozdzielni Gazu w Bielsku-Białej, jednej z 28 rozdzielni gazu wchodzących w skład Rejonu Gazowniczego w Bielsku-Białej (ul. Grażyńskiego 3) Biura Obsługi Klienta Gazowni Zabrzańskiej (ul. Grażyńskiego 3) oddziału Operatora Gazociągów Przesyłowych GAZ-SYSTEM S.A. (ul. Gazownicza 14) Regionalnego Zakładu Obsługi Urządzeń Gazowniczych "Gaz-Technika" Sp. z o.o. (ul. Gazownicza 14)

Willa Theodora Sixta – budynek położony w Bielsku-Białej na Dolnym Przedmieściu przy ulicy Adama Mickiewicza 24. Wzniesiony został w 1883 roku w stylu neorenesansowym według projektu Carla Korna jako willa przedsiębiorcy Theodora Sixta (1834–1897). Od roku 2020 jest użytkowany przez Galerię Bielską BWA oraz Miejski Ośrodek Opieki Społecznej.

Instytut Teologiczny im. św. Jana Kantego w Bielsku-Białej – oddział Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II znajdujący się w Bielsku-Białej. Był ściśle związany z diecezją bielsko-żywiecką i mieścił się w siedzibie kurii przy ul. Żeromskiego 5. Prowadził teologiczne studia licencjackie i magisterskie w ramach czterech specjalizacji: resocjalizacyjnej, pedagogiczno-katechetycznej, turystyki religijnej oraz medialnej.

Diecezja bielsko-żywiecka (łac. Dioecesis Bielscensis-Zyviecensis) – jedna z 4 diecezji obrządku łacińskiego w metropolii krakowskiej. Została ustanowiona 25 marca 1992 przez papieża Jana Pawła II bullą Totus Tuus Poloniae populus, z 8 dekanatów ówczesnej diecezji katowickiej (Bielsko-Biała centrum, Bielsko-Biała zachód, Cieszyn, Czechowice-Dziedzice, Istebna, Skoczów, Strumień i Wisła) i 6 z archidiecezji krakowskiej (Andrychów, Biała, Kęty, Oświęcim, Żywiec I i Żywiec II). Zajmuje obszar ok. 3000 km² i jest obecnie podzielona na 23 dekanaty, w skład których wchodzi 210 parafii (193 diecezjalne i 17 zakonnych). Diecezja liczy 798 000 mieszkańców w tym 698 000 wiernych katolików oraz 495 kapłanów diecezjalnych i 130 kapłanów zakonnych. W 2021 udzielono w diecezji 6844 chrzty (wobec 6398 rok wcześniej), 7885 I komunii (7490), 7815 bierzmowań (2909) oraz 2675 śluby (2156 w 2020). W niedzielnej mszy uczestniczy 36% wiernych, do komunii przystępuje 15,8%, a w lekcjach religii uczestniczy 82,6% uczniów.

Pomnik Bolka i Lolka w Bielsku-Białej – pomnik w centrum miasta Bielska-Białej, zlokalizowany na szlaku Bajkowe Bielsko-Biała, na dziedzińcu położonym przy ul. Mostowej, przed południowym budynkiem galerii handlowej Sfera. Uroczyste odsłonięcie pomnika nastąpiło 19 maja 2011 roku. Przedstawia dwie postacie Bolka i Lolka wskazujących palcem na globus, gdzie zaznaczono miasto Bielsko-Biała, głównych bohaterów popularnego filmu animowanego Bolek i Lolek, produkowanego w latach 1963–1964 w bielskim Studiu Filmów Rysunkowych. Według oficjalnych źródeł rzeźba, podobnie jak w przypadku pomniku Reksia, także znajdującego się w mieście, została odlana z brązu, a jej wysokość mieści się w granicach od 130 cm, waga całego pomnika to około 254 kilogramy.

Synagoga w Bielsku-Białej – gminny dom modlitwy znajdujący się w Bielsku-Białej przy ulicy Adama Mickiewicza 26. Synagoga została założona zaraz po zakończeniu II wojny światowej w ówczesnym budynku Kongregacji Wyznania Mojżeszowego, a następnie Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Bielsku-Białej. W latach 90. XX wieku została przeniesiona do nowego lokalu mieszczącego się w odzyskanej, przedwojennej siedzibie bielskiej gminy żydowskiej przy ulicy 3 Maja 7.

Synagoga w Bielsku-Białej – synagoga, która znajdowała się w Bielsku (od 1951 roku Bielsko-Biała), na Dolnym Przedmieściu, między dzisiejszymi ulicami Adama Mickiewicza i 3 Maja. Zniszczona podczas II wojny światowej.