Ulica Teofila Lenartowicza w Krakowie

Kamienica przy alei Juliusza Słowackiego 9 w Krakowie – zabytkowy budynek znajdujący się w Krakowie, w Dzielnicy I Stare Miasto usytuowany przy południowej pierzei Al. Juliusza Słowackiego. Obiekt został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego.

Kamienica przy alei Juliusza Słowackiego 7 w Krakowie – zabytkowy budynek znajdujący się w Krakowie, w Dzielnicy I Stare Miasto usytuowany przy południowej pierzei Al. Juliusza Słowackiego. Obiekt został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego.

Kamienica przy placu Jana Matejki 6 – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy placu Jana Matejki 6, na Kleparzu. Kamienica została wzniesiona w latach 1910–1913 lub w 1918. Zaprojektowana została przez Jozue Oberledera (w gminnej ewidencji zabytków została użyta forma Józef Oberleder). 12 października 1990 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.

Kamienica przy ulicy Henryka Siemiradzkiego 29 – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie przy ulicy Henryka Siemiradzkiego, na Piasku. Kamienica została wzniesiona w latach 1909–1910. Do jej wybudowania wykonano projekt sporządzony przez Rajmunda Meusa oraz Bronisława Górskiego. 11 maja 1990 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.

Dom Erazma Barącza – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy ul. Karmelickiej 51, na rogu z ul. Henryka Siemiradzkiego, na Piasku.

Zakład Św. Józefa dla Osieroconych Chłopców w Krakowie – organizacja charytatywna założona w roku 1848 przez Piotra Michałowskiego. Zakład działał przez ponad 100 lat, do 1950 roku.

Aleje Trzech Wieszczów – zwyczajowa nazwa trzech krakowskich alei, które otaczają centralny obszar miasta od zachodu i północnego zachodu, stanowiąc fragment II obwodnicy Krakowa. Przed powstaniem alej znajdował się w ich miejscu nasyp zbudowanej w latach 1887–1888 kolei obwodowej, a po jego zewnętrznej stronie – zespół bastionów Twierdzy Kraków. W 1905 roku Miasto wykupiło od wojska teren obwałowań. Linia fortów do 1909 roku stanowiła granicę miasta Krakowa. W tymże roku do miasta przyłączono kilka wsi położonych na zachód od linii fortyfikacji. Na miejscu likwidowanych wewnętrznych fortyfikacji i zlikwidowanej w 1911 linii kolei cyrkumwalacyjnej postanowiono przeprowadzić szeroki bulwar obwodowy. Połączono kilka biegnących wzdłuż wałów i istniejących wcześniej ulic. Powstał szeroki, reprezentacyjny bulwar z dwoma pasami ruchu oddzielonymi pasem zieleni będącym aleją spacerową. Wewnętrzny (bliższy centrum) pas ruchu służył pojazdom konnym, zewnętrzny pojazdom mechanicznym. W roku 1912 alejom nadano obecne nazwy. Po 1945 roku, wraz ze wzrostem natężenia ruchu samochodowego kilkakrotnie poszerzano pasy ruchu. Nazwa Aleje Trzech Wieszczów obejmuje: Aleja Zygmunta Krasińskiego – od Mostu Dębnickiego oraz skrzyżowania z ul. Tadeusza Kościuszki i ul. Zwierzyniecką do skrzyżowania z al. Ferdinanda Focha i ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego. Aleja Adama Mickiewicza – od skrzyżowania z al. Ferdinanda Focha i ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego do pl. Inwalidów i skrzyżowania z ul. Karmelicką. Aleja Juliusza Słowackiego – od pl. Inwalidów i skrzyżowania z ul. Karmelicką do skrzyżowania z ul. Warszawską. Funkcjonalnym przedłużeniem Alej Trzech Wieszczów w kierunku północnym jest aleja 29 Listopada, a przedłużeniem w kierunku południowym jest ul. Marii Konopnickiej. Tworzą one z Alejami jeden z głównych ciągów komunikacyjnych miasta, między północną i południową częścią Krakowa.

Bastion II „Nowowiejski” – jeden z bastionów rdzenia Twierdzy Kraków, wybudowany w latach 1864–1866, zlokalizowany był pomiędzy dzisiejszymi ulicami Królewską, Pomorską i Łobzowską. Był to fort reditowy, o konstrukcji ziemno-drewnianej, posiadał pięcioboczny narys, ale nie posiadał kaponier ani na czole, ani po bokach. Istotnym elementem fortu była podobna do redity kaponiera wewnętrzna, której zadaniem była obrona fosy wału twierdzy i szyi bastionu. Fort otaczała sucha fosa, a dodatkowym elementem obronnym był dawny wał okopów miejskich zlokalizowany przed fortem. W sąsiedztwie fortu znajdowała się także tzw. Brama Pruska, przez którą prowadziła droga w stronę granicy z Prusami – dzisiejsza ulica Kazimierza Wielkiego i Łobzowska.

Kamienica Będzikiewicza – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w północnej pierzei placu Inwalidów, pomiędzy ulicą Henryka Sienkiewicza i aleją Juliusza Słowackiego. Jest uznawana za jedną z najbardziej okazałych krakowskich kamienic dwudziestolecia międzywojennego.

Ulica Kremerowska – ulica w Krakowie, w dzielnicy I Stare Miasto, na Piasku. Przebiega od ulicy Jana Sobieskiego w kierunku zachodnim i południowo-zachodnim do ulicy Karmelickiej. Ulica została wytyczona w okresie intensywnego rozwoju miasta, na początku XX wieku, jako przedłużenie ulicy Grabowskiego w kierunku wschodnim. Obecną nazwę ulicy nadano w 1909 roku. Nawiązuje ona do rodziny Kremerów, która posiadała w tym rejonie swoje rozległe posiadłości, m.in. podmiejskie ogrody.

Ulica Tadeusza Pawlikowskiego – ulica w Krakowie, w dzielnicy I Stare Miasto na Piasku. Ma 132 m długości.

Kamienica przy ulicy Tadeusza Pawlikowskiego 6 – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy ulicy Tadeusza Pawlikowskiego, na Piasku. Kamienica została wzniesiona w 1938 roku według projektu architekta Izydora Goldbergera. Kamienica została wpisana do gminnej ewidencji zabytków. Znajduje się na obszarze Piasku, którego układ urbanistyczny został wpisany 15 października 2015 do rejestru zabytków.