place

Krzaczyna

Artykuły z propozycjami tłumaczeńGeografia KowarKarkonosze

Krzaczyna (niem. Buschverwerk) – wieś, do 1959 wieś gromadzka, następnie w granicach miasta Kowary w województwie dolnośląskim, w powiecie karkonoskim. Leży na wysokości 460–530 m n.p.m., na pograniczu Karkonoszy, Rudaw Janowickich i Kotliny Jeleniogórskiej w Sudetach Zachodnich.

Fragment artykułu z Wikipedii Krzaczyna (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy).

Krzaczyna
Główna,

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: KrzaczynaCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 50.787069 ° E 15.799241 °
placePokaż na mapie

Adres

Główna 11
58-530 , Krzaczyna
województwo dolnośląskie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Budniki (Karpacz)
Budniki (Karpacz)

Budniki (niem. Forstlangwasser) – część miasta Karpacz, bez zabudowy. Dawna osada w Karkonoszach, na północnym zboczu Kowarskiego Grzbietu, w środku czworokąta utworzonego przez Skalny Stół (1281 m n.p.m.) na południowy zachód, Czoło (1266 m) na południowy wschód, Wołową Górę (1033 m) na północny wschód i Izbicę (856 m) na północny zachód. Osada założona na wysokości ok. 850 m n.p.m. nad potokiem Malina w okresie wojny trzydziestoletniej przez chroniących się w górach mieszkańców okolic Kowar, Karpacza i Wilczej Poręby. W I połowie XIX w. służyła lokalnym przemytnikom szmuglującym Tabaczaną Ścieżką tytoń z Austrii do Prus. Na przełomie XIX i XX wieku w wiosce powstały nawet dwie gospody. W późniejszych latach na terenie wsi funkcjonowała także filia szkoły ewangelickiej. Do 1945 osada liczyła kilkanaście domów, w tym schronisko Forstbaude. We wspomnieniach dawnych mieszkańców można przeczytać o występowaniu co zimę grubej pokrywy śnieżnej, która utrudniała komunikację nawet pomiędzy poszczególnymi domostwami. Szczególnie uciążliwy w tym czasie był także brak słońca, które przez 113 dni w roku nie wychodziło ponad masyw Grzbietu Kowarskiego. Z tego względu co roku 26 listopada organizowano pożegnanie, zaś 19 marca przywitanie słońca (faktycznie w różnych miejscach osady słońce pokazywało się po raz ostatni od 12 do 26 listopada, a pojawiało po przesileniu zimowym między 15 a 30 stycznia; w nieistniejącej gospodzie słońce było widoczne po raz ostatni 24 listopada, by pojawić się 18 stycznia). Po wojnie tutejsze zabudowania były wykorzystywane przez kilka lat przez stowarzyszenie studenckiej Bratniej Pomocy z Wrocławia. W latach 50. XX wieku prowadzone tu poszukiwania rud uranu spowodowały, że okolica przestała nadawać się do zamieszkania. Pozostała opustoszała polana ze śladami zabudowań oraz resztkami sztolni i hałd, przez następne lata funkcjonowało tu turystyczne schronisko Budnik. W 2013 roku udało się pozyskać środki na realizację projektu "Szlak Miłośnik Budnik", w ramach którego na terenie dawnej osady wybudowano wiatę wypoczynkową, ustawiono tam tablicę informacyjną oraz oznaczono miejsca, w których znajdowały się domy oraz obiekty użyteczności publicznej. Wyznakowano także szlaki dojściowe z Osiedla Skalnego w Karpaczu oraz z Wilczej Poręby. W latach 1891–1940 istniała tam opadowa stacja meteorologiczna (wys. 900 m n.p.m., szer. 50°46'N, dł. 15°48'E). Średnie wartości roczne opadów wynosiły 1 094 mm (najwięcej: lipiec 139 mm i sierpień 125 mm, najmniej: styczeń 57 mm i luty 45 mm). W latach 1952–1953 Zakłady Przemysłowe R-1 z Kowar wybiły na obszarze Budnik sztolnię poszukiwawczą uranu oraz dwie inne poniżej, w dolinie potoku Malina.