Łysa Góra (Karkonosze)

Wołowa Góra (niem. Ochsenberg, 1041 m n.p.m.) – szczyt w Karkonoszach, w obrębie Kowarskiego Grzbietu. Jest to wybitny szczyt, a właściwie masyw w północnej części Kowarskiego Grzbietu. Stanowi główną kulminację bocznego grzbietu odchodzącego od Czoła ku północy i rozciągającego się od Krzaczyny do Kowar. W masywie tym wyróżnia się jeszcze Łysa Góra oraz wysunięty na północ i dużo niższy Modrzak. Zbudowany ze skał metamorficznych wschodniej osłony granitu karkonoskiego – przede wszystkim gnejsów. Wołowa Góra jest wykorzystywana jako startowisko paralotniowe.

Kazalnica (niem. Kanzel, 691 m n.p.m.) – skała w Sudetach Zachodnich, w paśmie Karkonoszy. Mała Granitowa skała położona u północno-zachodniego podnóża wzniesienia Wołowa Góra, nad potokiem Malina powyżej miejscowości Krzaczyna.

Czoło (czes. Čelo, niem. Kammsteig, ok. 1275 m n.p.m.) – szczyt w głównej grani Karkonoszy, wschodnie zwieńczenie Kowarskiego Grzbietu. Większość map i przewodników podaje wysokość 1266 (zob. np.), co odnosi się do punktu pomiarowego o takiej właśnie wysokości. Punkt ten jednak leży wyraźnie poniżej szczytu. Na zachodzie płytka przełęcz Siodło oddziela go od Skalnego Stołu. Na południowym wschodzie stromo opada ku Przełęczy Okraj. Ku północnemu wschodowi odchodzi boczny grzbiet zakończony Krowińcem nad Kowarami. Ku północy odchodzi szeroko rozgałęziony grzbiet Wołowej Góry. Zbudowany ze skał metamorficznych wschodniej osłony granitu karkonoskiego – głównie łupków łyszczykowych i gnejsów z wkładkami amfibolitów i łupków kwarcowych. Grzbietem biegnie granica polsko-czeska. Szczyt położony jest na obszarze Karkonoskiego Parku Narodowego oraz czeskiego Karkonoskiego Parku Narodowego (czes. Krkonošský národní park, KRNAP). Poniżej szczytu, na wysokości 1200 m n.p.m. znajduje się startowisko paralotniowe, cenione ze względu na znaczną deniwelację i możliwość wykonywania długich przelotów.

Modrzak (niem. Blauberg, 535 m n.p.m.) – szczyt w Karkonoszach, w obrębie Kowarskiego Grzbietu. Jest najdalej na północ położonym wzniesieniem Kowarskiego Grzbietu. Leży pomiędzy Krzaczyną a Kowarami. Zbudowany ze skał metamorficznych wschodniej osłony granitu karkonoskiego – głównie gnejsów. Szczyt jest zalesiony.

Budniki (niem. Forstlangwasser) – część miasta Karpacz, bez zabudowy. Dawna osada w Karkonoszach, na północnym zboczu Kowarskiego Grzbietu, w środku czworokąta utworzonego przez Skalny Stół (1281 m n.p.m.) na południowy zachód, Czoło (1266 m) na południowy wschód, Wołową Górę (1033 m) na północny wschód i Izbicę (856 m) na północny zachód. Osada założona na wysokości ok. 850 m n.p.m. nad potokiem Malina w okresie wojny trzydziestoletniej przez chroniących się w górach mieszkańców okolic Kowar, Karpacza i Wilczej Poręby. W I połowie XIX w. służyła lokalnym przemytnikom szmuglującym Tabaczaną Ścieżką tytoń z Austrii do Prus. Na przełomie XIX i XX wieku w wiosce powstały nawet dwie gospody. W późniejszych latach na terenie wsi funkcjonowała także filia szkoły ewangelickiej. Do 1945 osada liczyła kilkanaście domów, w tym schronisko Forstbaude. We wspomnieniach dawnych mieszkańców można przeczytać o występowaniu co zimę grubej pokrywy śnieżnej, która utrudniała komunikację nawet pomiędzy poszczególnymi domostwami. Szczególnie uciążliwy w tym czasie był także brak słońca, które przez 113 dni w roku nie wychodziło ponad masyw Grzbietu Kowarskiego. Z tego względu co roku 26 listopada organizowano pożegnanie, zaś 19 marca przywitanie słońca (faktycznie w różnych miejscach osady słońce pokazywało się po raz ostatni od 12 do 26 listopada, a pojawiało po przesileniu zimowym między 15 a 30 stycznia; w nieistniejącej gospodzie słońce było widoczne po raz ostatni 24 listopada, by pojawić się 18 stycznia). Po wojnie tutejsze zabudowania były wykorzystywane przez kilka lat przez stowarzyszenie studenckiej Bratniej Pomocy z Wrocławia. W latach 50. XX wieku prowadzone tu poszukiwania rud uranu spowodowały, że okolica przestała nadawać się do zamieszkania. Pozostała opustoszała polana ze śladami zabudowań oraz resztkami sztolni i hałd, przez następne lata funkcjonowało tu turystyczne schronisko Budnik. W 2013 roku udało się pozyskać środki na realizację projektu "Szlak Miłośnik Budnik", w ramach którego na terenie dawnej osady wybudowano wiatę wypoczynkową, ustawiono tam tablicę informacyjną oraz oznaczono miejsca, w których znajdowały się domy oraz obiekty użyteczności publicznej. Wyznakowano także szlaki dojściowe z Osiedla Skalnego w Karpaczu oraz z Wilczej Poręby. W latach 1891–1940 istniała tam opadowa stacja meteorologiczna (wys. 900 m n.p.m., szer. 50°46'N, dł. 15°48'E). Średnie wartości roczne opadów wynosiły 1 094 mm (najwięcej: lipiec 139 mm i sierpień 125 mm, najmniej: styczeń 57 mm i luty 45 mm). W latach 1952–1953 Zakłady Przemysłowe R-1 z Kowar wybiły na obszarze Budnik sztolnię poszukiwawczą uranu oraz dwie inne poniżej, w dolinie potoku Malina.

Kowary Zdrój – zlikwidowany przystanek osobowy, zlokalizowany był w Kowarach, powiat karkonoski, województwo dolnośląskie w Polsce. Został oddany do użytku 5 czerwca 1905 roku i nosiła nazwę Schmiedeberg Bornhöhe. Po wojnie przemianowana na Kuźnick Zdrój, następnie na Kowary Zdrój. 5 marca 1986 roku został on zamknięty dla ruchu pasażerskiego (odbywał się tutaj ruch towarowy), przed 28 listopada 2005 roku została ona całkowicie zlikwidowana, a trasa jest nieprzejezdna. Przystanek opodal DW Przedwiośnie. Przystanek został zdewastowany tuż po 1945 przez przyjezdnych osadników – Polaków. Obecnie z trudem można zauważyć porośnięte chwastami resztki fundamentów.

Kopalnia Podgórze – kopalnia rud uranu w Kowarach, czynna w latach 1950–1958, będąca częścią "Przedsiębiorstwa Kowarskie Kopalnie", później Zakładów Przemysłowych R-1 (ros. Предприятие Кузнецкие Рудники). Była to jedyna kopalnia w Kowarach zbudowana całkowicie po II wojnie światowej.

Kowary Ściegny – zlikwidowany przystanek osobowy. Został otworzony 5 czerwca 1905 roku. Pierwsza nazwa to Wagnerberg. W 1945 roku został przemianowany najpierw na Woźnick a następnie na Kowary Ściegny. 5 marca 1986 roku stacja została zamknięta, a przed 28 listopada 2005 całkowicie zlikwidowana.

Strażnica Wojsk Ochrony Pogranicza Graniczne Budy – nieistniejący obecnie pododdział Wojsk Ochrony Pogranicza pełniący służbę graniczną na granicy polsko-czechosłowackiej. Strażnica Straży Granicznej Graniczne Budy/w Kowarach – nieistniejąca obecnie graniczna jednostka organizacyjna Straży Granicznej realizująca zadania bezpośrednio w ochronie granicy państwowej z Czechosłowacją/Republiką Czeską.

Synagoga w Kowarach – synagoga znajdująca się w Kowarach przy ulicy Poprzecznej 6. Synagoga została zbudowana w XIX wieku. Podczas II wojny światowej hitlerowcy zdewastowali synagogę. Obecnie w budynku znajduje się magazyn. Murowany budynek synagogi wzniesiono na planie prostokąta. Do dnia dzisiejszego częściowo zachował się wystrój zewnętrzny, w tym kilka półokrągle zakończonych okien.

Izbica (niem. Zimmerberg, 856 m n.p.m.) – szczyt w Karkonoszach, w obrębie Kowarskiego Grzbietu. Położony w bocznym grzbiecie odchodzącym ku północy od Skalnego Stołu. Południowo-zachodnie zbocza opadają stromo w dolinę Skałki, wschodnie równie stromo w dolinę Maliny, a północno-zachodnie nieco łagodniej w stronę Wilczej Poręby i Ścięgien. Zbudowany ze skał metamorficznych wschodniej osłony granitu karkonoskiego, główniw gnejsów. Na zboczach znajdują się liczne skałki, a cały masyw jest porośnięty lasem.

Wodospad Piszczaka (541 m n.p.m.) – niewielki wodospad w polskich Karkonoszach, na potoku Piszczak, powyżej Kowar. Znajduje się we wschodnich Karkonoszach, w Kowarskim Grzbiecie, w skalistym wąwozie zwanym Uroczyskiem. Jego wysokość wynosi ok. 3 m.