place

Pałac w Magnicach

Dwory w województwie dolnośląskim
Magnice
Magnice

Pałac w Magnicach (niem. Neues Schloß) – pałac z zabytkowymi parkiem i ogrodem we wsi Magnice. Pałac zbudowany w stylu neorenesansu francuskiego dla Ernesta von Ratha; kryty wysokim dachem z lukarnami, zniszczony podczas II wojny światowej. Obecny budynek to replika zabytku. Obiekt otoczony parkiem z ogrodem z 1830 r.

Fragment artykułu z Wikipedii Pałac w Magnicach (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Pałac w Magnicach
Passage des Taillandiers, Paris Paris 11e Arrondissement (Paris)

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Pałac w MagnicachCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 50.988611 ° E 16.958611 °
placePokaż na mapie

Adres

Passage des Taillandiers 10
75011 Paris, Paris 11e Arrondissement (Paris)
Île-de-France, France
mapOtwórz w Mapach Google

Magnice
Magnice
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Wilczków (powiat wrocławski)
Wilczków (powiat wrocławski)

Wilczków (niem. Wiltschau, po 1937 Herdhausen) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Żórawina. Wieś ma charakter owalnicowy (typu Angerdorf). Na terenie wsi znaleziono artefakty kultury ceramiki sznurowej oraz z I wieku p.n.e. Nazwa miejscowości (jako Wilkow) poświadczona jest już w 1307 roku, w dokumentach średniowiecznych pojawia się także jako Wilzow (1318) i Wilczow (1360), choć inne źródła podają za rok najwcześniejszej wzmianki 1521. W 1318 miejscowość, za zgodą księcia Henryka VI Dobrego, nabył Johann von Reste, zamożny wrocławski kupiec i kredytodawca. Jedenaście lat później król Jan Luksemburski dodał do jego domeny dziesięć dużych pól w miejscowości, w zamian za pożyczkę w wysokości 60 marek groszy praskich. Nadanie to było niezgodne z ówczesnym prawem, bowiem król Jan dokonał go jeszcze za życia księcia Henryka. W 1375 dobra w Wilczkowie kupił Johannes Rothe, w którego rodzinie wieś pozostała przynajmniej do XVI wieku. W połowie XIX wieku miejscowość należała do Grafa Louisa von Schlabrendorf. W 1845 znajdowało się w niej 45 domostw zamieszkanych przez 464 mieszkańców. Większość stanowili ewangelicy, ale we wsi mieszkało także 83 katolików. Miejscowość posiadała również pałac, a także kościół ewangelicki (ufundowany w 1743). W miejscowym kościele odprawiano polskie msze ewangelickie do około 1814, a sama wieś zachowała częściowo polski charakter do początku XIX w. W czasie II wojny światowej dwór we wsi został skonfiskowany i na przełomie 1944 i 1945 część zabudowań zamieniono w magazyny. Przeniesiono do nich m.in. archiwa stacji nasłuchowych niemieckiego wywiadu dotyczące Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych, dotąd składowane w koszarach artylerii przeciwlotniczej w Hartlieb (dzisiejsze Partynice), gdzie groziło im zniszczenie wskutek nalotu bombowego. 20 stycznia 1945 archiwum zostało zniszczone wobec postępów radzieckiej ofensywy, która wkrótce potem doprowadziła do oblężenia Wrocławia. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa wrocławskiego.