Budynek Feniksa w Krakowie (Rynek Główny)

Kawiarnia Rio (wcześniej Cukiernia Wschodni Targ, Kawiarnia Krokus, a także bar kawowy Rio) – kawiarnia w Krakowie, działająca w budynku Feniksa przy ulicy św. Jana 2–4 na rogu z Rynkiem Głównym 41, w dzielnicy I Stare Miasto, na Starym Mieście.

Kamienica Zacherlowska (Bonerowska) – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I Stare Miasto przy Rynku Głównym 42, na rogu z ulicą św. Jana 1, na Starym Mieście. W 1808 roku dom wszedł w posiadanie Kajetana Wytyszkiewicza. W 1878 właścicielami kamienicy byli Pareńscy, którzy przebudowali kamienicę tworząc m.in. wejście od ul. św. Jana i dobudowując III piętro. W kamienicy tej pracownię miał fotograf Ignacy Krieger. Na II piętrze mieszkał i przechowywał swoje zbiory kolekcjoner Feliks Jasieński. Obecnie (rok 2021) w kamienicy znajduje się hotel. 8 sierpnia 1965 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.

Kamienica Pod Słońcem (Dom Helblinkowski, kamienica Korycińskich, Brygantowska) – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy Rynku Głównym 43, na Starym Mieście. Mieściła się tu niegdyś apteka o tej samej nazwie założona przez Jana Szastera. 9 grudnia 1965 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.

Kamienica Januszewiczowska – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy Rynku Głównym 40, na Starym Mieście. 22 lutego 1968 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.

Zbór ewangelicki przy ulicy św. Jana – zbór, który znajdował się w Krakowie, przy dzisiejszej ulicy św. Jana, pomiędzy Rynkiem Głównym a ulicą św. Tomasza. Zniszczony w 1591 roku. Zbór został otwarty 2 maja 1572 za zezwoleniem króla Zygmunta Augusta. Ze względu na swój wysoki dach był zwany „brogiem”. Zbór wielokrotnie stawał się obiektem agresji nieprzyjaznego otoczenia złożonego z żaków i rzemieślników. 10 października 1574 obiekt został zaatakowany i zniszczony przez katolików podczas tzw. tumultu krakowskiego. Według zapisków z ksiąg parafii ewangelickiej w Krakowie został całkowicie zniszczony 23 maja 1591 podczas ponownych rozruchów. Nigdy go nie odbudowano. „Bróg” pozostawał w ruinie do 1622 r., kiedy zgodnie z prawem kaduka został przekazany Stanisławowi Lubomirskiemu, który z kolei przekazał go zakonowi Bernardynów. Na jego miejscu w XVII wieku wzniesiono Kościół Najświętszej Marii Panny na Żłobku (obecnie nieistniejący).

Kościół Najświętszej Marii Panny nazywany na Żłobku (łac. ad Praesepe) – XVII-wieczny kościół w Krakowie, przy dzisiejszej ulicy św. Jana, pomiędzy Rynkiem Głównym a ulicą św. Tomasza. Kościół funkcjonował do końca XVIII wieku, po czym został przebudowany najpierw na oberżę później na kino.

Podziemia Rynku Głównego w Krakowie – oddział Muzeum Historycznego Miasta Krakowa znajdujący się pod wschodnią częścią płyty Rynku Głównego. Zajmuje powierzchnię ponad 6 tys. m², z czego rezerwat archeologiczny – blisko 4 tys. m². Pierwsze prace pod ziemią rozpoczęły się w połowie 2005 roku. Koszt całej inwestycji wyniósł prawie 38 mln zł. Pierwotnie otwarcie muzeum miało nastąpić 5 czerwca 2010, jednak zakończenie prac przesunięto na 31 sierpnia 2010. Muzeum zostało oficjalnie otwarte 24 września 2010. Prace przy udostępnieniu podziemi zostały współfinansowane przez UE ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007-2013. Projekt architektoniczny ekspozycji stworzył prof. Andrzej Kadłuczka z zespołem Studia Archecon. Twórcą koncepcji wystawy był dr Cezary Buśko. Trasę zaaranżowali Mieczysław Bielawski, Marcin Pietuch i Tomasz Salwierz.

Kamienica Betmanowska – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I Stare Miasto na Starym Mieście przy Rynku Głównym 44. Powstała przez połączenie dwóch innych kamienic: Bełzowskiej i Betmanowskiej. Połączono je w całość w 1841 roku, dla Wincentego Kirchmayera. Na fasadzie nad wejściem znajduje się gotyckie godło kamienicy Betmanowskiej (patrząc od strony Rynku Głównego to prawa część obecnej kamienicy), głowę św. Jana, dlatego kamienica nosiła nazwę „Pod Ściętą Głową”. W drugiej kamienicy mieszkał żupnik wielicki Seweryn Bethman. Przebudowując kamienicę Kirchmayer umieścił na attyce alegorie handlu i przemysłu: płaskorzeźby Ateny, Cerery, Hermesa a w tle żaglowiec i pociąg. W 1849 kwaterował w kamienicy feldmarszałek Iwan Paskiewicz idący z wojskami na Węgry. 9 grudnia 1965 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.

Kamienica Goetzów-Okocimskich w Krakowie – kamienica wzniesiona w latach 1896–1897 przy ulicy św. Jana na krakowskim Starym Mieście, wpisana do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego. Jej projektantem był Teodor Talowski, uważany za jednego z najwybitniejszych i najoryginalniejszych polskich architektów XIX wieku.

Kamienica „Pod Konikiem” (znana także jako kamienica Markowiczowska) – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy Rynku Głównym 39, na Starym Mieście. Zabytkowy budynek frontowy o typowej krakowskiej ekspozycji wnętrz, poprzedzony przedprożem, ukształtowany w XIV w. W XVI w. dokonano jego modernizacji (zachowane gotycko–renesansowe okna dużej izby tylnej). Na początku XVII w. przeprowadzono nadbudowę i generalną przebudowę z unikatowym rozwiązaniem w postaci zewnętrznej klatki schodowej. Zabudowa ma charakter dziewiętnastowiecznej kamienicy czynszowej z zachowanym wystrojem, z nielicznymi elementami starszych dekoracji. W fasadzie znajduje się płyta z rytowaną sylwetą konia, stąd nazwa tej kamienicy. W 1861 przez kilka miesięcy w kamienicy tej znajdowała się pracownia malarska Jana Matejki. 22 lutego 1968 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.

Kamienica Kencowska, in. kamienica Kęcowska – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy Rynku Głównym 38, na Starym Mieście. Powstała około połowy XIV wieku, a na przełomie XIV i XV wieku została przebudowana. Nowożytny wygląd uzyskała podczas modernizacji na przełomie XVI i XVII wieku. W tymże okresie (wiek XVI i początek XVII) kamienica była własnością bogatych mieszczańskich rodzin pochodzenia niemieckiego – Schillingów, Fogelewederów, Stauberów, a przez dużą część wieku XVII należała do Kenców. W pierwszej połowie XVIII wieku była własnością rajcy Andrzeja Szafałkowica, a od 1746 roku należała do Karola Tuszki – właściciela sąsiedniej Kamienicy Wosińskiej. W roku 1787 kamienicę zamieszkiwał architekt Józef Le Brun. W czwartej ćwierci XVIII wieku przeprowadzono modernizację, w rezultacie której budynek uzyskał klasycystyczne wyposażenie, dekorację i nową fasadę. Kształt obecny kamienica uzyskała w latach 1825-1831, kiedy m.in. wzniesiono trzecie piętro budynku frontowego i wymieniono dach. W roku 1823 Lorenzo Paganino Cortesi założył w kamienicy cukiernię słynącą z produkcji likierów i wódek. W roku 1841 przejęta została przez szwajcarskich cukierników Gaudentego Redolfiego i Parysa Maurizio – nowych właścicieli domu. Rodziny zajmujące się cukiernią mieszkały tam aż do lat czterdziestych XX wieku. Na potrzeby zakładu dokonano licznych adaptacji. Na fasadzie wmurowano w 1930 roku marmurową tablicę informującą, że w kamienicy mieszkał i w 1854 umarł generał Józef Chłopicki. 8 grudnia 1965 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.

Kamienica Pod Orłem (Kamienica Kromerowska) – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy Rynku Głównym 45, na Starym Mieście.