Kamienica Zacherlowska w Krakowie

Kamienica Pod Słońcem (Dom Helblinkowski, kamienica Korycińskich, Brygantowska) – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy Rynku Głównym 43, na Starym Mieście. Mieściła się tu niegdyś apteka o tej samej nazwie założona przez Jana Szastera. 9 grudnia 1965 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.

Kawiarnia Rio (wcześniej Cukiernia Wschodni Targ, Kawiarnia Krokus, a także bar kawowy Rio) – kawiarnia w Krakowie, działająca w budynku Feniksa przy ulicy św. Jana 2–4 na rogu z Rynkiem Głównym 41, w dzielnicy I Stare Miasto, na Starym Mieście.

Budynek Feniksa – zabytkowa kamienica czynszowa i biurowo-usługowa wzniesiona dla wiedeńskiego Towarzystwa Ubezpieczeniowego „Feniks”, znajdująca się w Krakowie w dzielnicy I przy Rynku Głównym 41 na rogu z ul. św. Jana 2–4, na Starym Mieście. Zbudowany został w miejscu trzech, zburzonych w 1914 r. średniowiecznych kamienic: Tryblowskiej i Fridrichszmalcowskiej i domu Ważyńskich (od strony ul. św. Jana). W jednej z nich mieszkał w 1792 r. znany matematyk i astronom Jan Śniadecki. Podczas prac rozbiórkowych znaleziona została kamienna figurka św. Krzysztofa (wys. 106 cm), którą przekazano do Muzeum Narodowego. Początkowo zamierzano wznieść w tym miejscu hotel, ale plany te pokrzyżował wybuch I wojny światowej. Zdołano jedynie rozpocząć kładzenie fundamentów. Pusty plac został ogrodzony wysokim płotem. W lutym 1918 r. parkan ów stał się swoistą polityczną „gazetką ścienną” Krakowa. Umieszczano tam m.in. napisy typu: Precz z Prusakami, Na latarnię z Wilusiem oraz rysunki satyryczne przedstawiające wiszących na szubienicy Austriaka i Prusaka z podpisem: Viribus unitis. Na tym ogrodzeniu polscy legioniści zawieszali również na znak protestu odznaczenia bojowe otrzymane od dowódców austriackich i pruskich, wokół których krakowianie ustawiali płonące świeczki łojowe. Wiedeńskie Towarzystwo Ubezpieczeniowe „Feniks” w 1928 r. zwróciło się do architekta Adolfa Szyszko-Bohusza z propozycją zaprojektowania i wybudowania nowej kamienicy. Powstała latach 1928–1932 awangardowa i supernowoczesna bryła nowego budynku, w stylu art déco, wzbudziła kontrowersje i ostre protesty środowiska konserwatorskiego. Zostały one przerwane w wyniku osobistej interwencji zaprzyjaźnionego z Szyszko-Bohuszem prezydenta Ignacego Mościckiego. Krakowianie ze względu na stylizowaną (dziś nieistniejącą) attykę nazywali kamienicę „Domem pod Kominami”. Na rogu kamienicy znajduje się jej godło – aluminiowa rzeźba kobiety (Higieja). W narożnym lokalu, przez ponad 70 lat, znajdował się sklep firmowy producenta czekolady firmy „E. Wedel”. Pamiątką po nim jest mozaikowa posadzka z logiem fabryki. Jest to pierwszy w Krakowie budynek, gdzie eleganckie mieszkania zostały wyposażone w klimatyzację. W latach II wojny światowej kamienicę przebudowali Niemcy (według projektu Georga Stahla) i zlikwidowali attykę od strony Rynku Głównego. Od 1945 w budynku „Feniksa” działa kawiarnia „Rio”. W latach 1931–1933 powstał także drugi budynek Feniksa przy ulicy Basztowej 15. 2 stycznia 1991 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.

Kamienica Betmanowska – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I Stare Miasto na Starym Mieście przy Rynku Głównym 44. Powstała przez połączenie dwóch innych kamienic: Bełzowskiej i Betmanowskiej. Połączono je w całość w 1841 roku, dla Wincentego Kirchmayera. Na fasadzie nad wejściem znajduje się gotyckie godło kamienicy Betmanowskiej (patrząc od strony Rynku Głównego to prawa część obecnej kamienicy), głowę św. Jana, dlatego kamienica nosiła nazwę „Pod Ściętą Głową”. W drugiej kamienicy mieszkał żupnik wielicki Seweryn Bethman. Przebudowując kamienicę Kirchmayer umieścił na attyce alegorie handlu i przemysłu: płaskorzeźby Ateny, Cerery, Hermesa a w tle żaglowiec i pociąg. W 1849 kwaterował w kamienicy feldmarszałek Iwan Paskiewicz idący z wojskami na Węgry. 9 grudnia 1965 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.

Kamienica Goetzów-Okocimskich w Krakowie – kamienica wzniesiona w latach 1896–1897 przy ulicy św. Jana na krakowskim Starym Mieście, wpisana do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego. Jej projektantem był Teodor Talowski, uważany za jednego z najwybitniejszych i najoryginalniejszych polskich architektów XIX wieku.

Kamienica Pod Orłem (Kamienica Kromerowska) – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy Rynku Głównym 45, na Starym Mieście.

Kościół Najświętszej Marii Panny nazywany na Żłobku (łac. ad Praesepe) – XVII-wieczny kościół w Krakowie, przy dzisiejszej ulicy św. Jana, pomiędzy Rynkiem Głównym a ulicą św. Tomasza. Kościół funkcjonował do końca XVIII wieku, po czym został przebudowany najpierw na oberżę później na kino.

Zbór ewangelicki przy ulicy św. Jana – zbór, który znajdował się w Krakowie, przy dzisiejszej ulicy św. Jana, pomiędzy Rynkiem Głównym a ulicą św. Tomasza. Zniszczony w 1591 roku. Zbór został otwarty 2 maja 1572 za zezwoleniem króla Zygmunta Augusta. Ze względu na swój wysoki dach był zwany „brogiem”. Zbór wielokrotnie stawał się obiektem agresji nieprzyjaznego otoczenia złożonego z żaków i rzemieślników. 10 października 1574 obiekt został zaatakowany i zniszczony przez katolików podczas tzw. tumultu krakowskiego. Według zapisków z ksiąg parafii ewangelickiej w Krakowie został całkowicie zniszczony 23 maja 1591 podczas ponownych rozruchów. Nigdy go nie odbudowano. „Bróg” pozostawał w ruinie do 1622 r., kiedy zgodnie z prawem kaduka został przekazany Stanisławowi Lubomirskiemu, który z kolei przekazał go zakonowi Bernardynów. Na jego miejscu w XVII wieku wzniesiono Kościół Najświętszej Marii Panny na Żłobku (obecnie nieistniejący).

Podziemia Rynku Głównego w Krakowie – oddział Muzeum Historycznego Miasta Krakowa znajdujący się pod wschodnią częścią płyty Rynku Głównego. Zajmuje powierzchnię ponad 6 tys. m², z czego rezerwat archeologiczny – blisko 4 tys. m². Pierwsze prace pod ziemią rozpoczęły się w połowie 2005 roku. Koszt całej inwestycji wyniósł prawie 38 mln zł. Pierwotnie otwarcie muzeum miało nastąpić 5 czerwca 2010, jednak zakończenie prac przesunięto na 31 sierpnia 2010. Muzeum zostało oficjalnie otwarte 24 września 2010. Prace przy udostępnieniu podziemi zostały współfinansowane przez UE ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007-2013. Projekt architektoniczny ekspozycji stworzył prof. Andrzej Kadłuczka z zespołem Studia Archecon. Twórcą koncepcji wystawy był dr Cezary Buśko. Trasę zaaranżowali Mieczysław Bielawski, Marcin Pietuch i Tomasz Salwierz.

Kamienica Czerwona (Dom Brendlarowski) – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy Rynku Głównym 46, na Starym Mieście. Jest typową kamienicą rynkową, o dobrze zachowanym historycznym układzie wnętrz i z częściowo zachowanym wyposażeniem (gotyckie portale, renesansowe stropy, barokowe sztukaterie)

Kamienica Słowikowska (znana także jako Kamienica Dreznerowska, Kamienica Nonartowska) – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I Stare Miasto przy ulicy św. Jana 5, na rogu z ulicą św. Tomasza 13, na Starym Mieście.

Kamienica Januszewiczowska – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy Rynku Głównym 40, na Starym Mieście. 22 lutego 1968 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.