Winnica (Zielona Góra)

Ulica Lisia (niem. Obere Fuchsburg) – ulica w Zielonej Górze na osiedlu Winnica. Osiedle mieści się blisko centrum miasta. Budynki mieszkalne to kamienice (w starszej części osiedla) i wieżowce wybudowane w latach 80 XX wieku.

Ławeczka Cypriana Kamila Norwida – pomnik w formie ławeczki usytuowany przed gmachem Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Cypriana Norwida w Zielonej Górze. Został odsłonięty 15 października 2013. Inicjatorem stworzenia ławeczki-pomnika był dyrektor biblioteki „Norwida” w Zielonej Górze Andrzej Buck. Projektantem i wykonawcą pomnika jest bydgoski rzeźbiarz Andrzej Ritter. Głównym sponsorem był miejscowy deweloper EkonBud-Fadom. Ławeczka ma charakter multimedialny i interaktywny, przechodzień może, wciskając przycisk na trzymanym przez poetę tablecie, usłyszeć nagranie jego wierszy. Pomnik poety został wykonany z żywicy, równie efektownej, ale i wielokrotnie mniej trwałej.

Parafia greckokatolicka pw. Opieki Matki Bożej w Zielonej Górze – parafia greckokatolicka w Zielonej Górze. Parafia należy do eparchii wrocławsko-koszalińskiej i znajduje się na terenie dekanatu zielonogórskiego.

Cerkiew Opieki Matki Bożej w Zielonej Górze – cerkiew greckokatolicka w Zielonej Górze, w województwie lubuskim. Jest to nowoczesna świątynia wybudowana w latach 2007-2008. Wewnątrz znajduje się współczesny ikonostas. Mieści się przy ulicy Boduena. Parafia greckokatolicka w Zielonej Górze istnieje od 1957 roku. Należy do eparchii wrocławsko-koszalińskiej i znajduje się na terenie dekanatu zielonogórskiego.

Województwo zielonogórskie – jedno z 49 województw istniejących w Polsce w latach 1975–1998. Siedzibą jego władz była Zielona Góra. Zlokalizowane w zachodniej części kraju, graniczyło z 5 województwami: od północy z gorzowskim, od wschodu z poznańskim i leszczyńskim, a od południa z legnickim i jeleniogórskim. Zachodnia granica województwa stanowiła granicę państwową do 3 października 1990 z Niemiecką Republiką Demokratyczną, później z Republiką Federalną Niemiec. Według danych na 31 grudnia 1998 zajmowało obszar o powierzchni 8 868 km² (7 miejsce w Polsce), licząc 679 300 mieszkańców. W 1998 było podzielone na 50 gmin, a na jego terenie funkcjonowało 28 miast. 1 czerwca 1975 z północnej części dawnego województwa zielonogórskiego utworzono województwo gorzowskie, natomiast powiat głogowski został przyłączony do województwa legnickiego. Po reformie administracyjnej z 1998 terytorium dawnego województwa znalazło się prawie w całości w nowo utworzonym województwie lubuskim, jedynie wschodni kraniec przyłączono do województwa wielkopolskiego. Na siedzibę wojewody nowego województwa wybrano Gorzów Wielkopolski, a Zielona Góra została siedzibą urzędu marszałkowskiego.

Pomnik Kazimierza Lisowskiego – pomnik polskiego działacza narodowego, prezesa Towarzystwa Rzemieślników Polskich w przedwojennej Zielonej Górze autorstwa zielonogórskiego artysty Leszka Krzyszowskiego. Odsłonięty 25 września 1985 roku. Granitowa rzeźba należy do pokłosia Zielonogórskich Spotkań Rzeźbiarskich odbywających się w latach 70. i 80. w Zielonej Górze.

Zajazd pocztowy w Zielonej Górze – zabytkowy obiekt dawnej poczty konnej, wybudowany w stylu barokowym ok. 1770 roku (podaje się też rok 1740). Zespół zabudowań (wraz z kuźnią, warsztatem, stajnią i powozownią) służył Poczcie Kurierskiej do lat 70. XIX wieku. Oferowano również noclegi. Przyłączenie Zielonej Góry do sieci kolejowej spowodowało likwidację poczty konnej. Budynek nie został zniszczony w czasie II wojny światowej. Pełnił funkcję mieszkaniową. W 1958 przeprowadzono kapitalny remont, ale po wpisie do rejestru zabytków notatka z 1966 roku określa jego stan jako zaniedbany. W podwórzu zachowała się stajnia. Zajazd został odrestaurowany – w budynku mieści się hotel i restauracja oraz kancelaria notarialna. W XIX-wiecznych piwnicach urządzono pub.

Zbór Kościoła Zielonoświątkowego „Emaus” w Zielonej Górze – zbór Kościoła Zielonoświątkowego w RP znajdujący się w Zielonej Górze, przy ulicy Długiej 8a. Należy do Okręgu zachodniowielkopolskiego. Nabożeństwa odbywają się w każdą niedzielę o godzinie 9.00 oraz w każdy czwartek o godzinie 18.00. Spotkania dla młodzieży odbywają się w każdą sobotę o godzinie 17:00. W latach 1970-1982 pastorem zboru był Anatol Matiaszuk. Obecnie pastorem jest Dawid Rokitnicki. Zbór wraz z członkami, sympatykami i dziećmi liczy około 150 osób. Przy Kościele jako punkt katechetyczny funkcjonuje Szkoła Niedzielna. Kaplica znajduje się przy ul. Długiej, jest współdzielona z baptystami (od poł. lat 50. XX wieku).

Zbór Kościoła Chrześcijan Baptystów w Zielonej Górze – zbór Kościoła Chrześcijan Baptystów znajdujący się w Zielonej Górze, przy ulicy Długiej 8a. Zbór powstał na skutek działalności zboru wrocławskiego. Nabożeństwa odbywają się w każdą niedzielę o godzinie 12:00.

Filharmonia Zielonogórska im. Tadeusza Bairda – państwowa instytucja kulturalna o statusie filharmonii, działająca w Zielonej Górze. Została założona w 1974 w oparciu o Zielonogórską Orkiestrę Symfoniczną, działającą od 1956 roku. Dyrektorem artystycznym i programowym jest Czesław Grabowski – kompozytor i dyrygent. Filharmonia nosi imię współczesnego kompozytora polskiego Tadeusza Bairda. Dysponuje dwoma salami koncertowymi: Salą FZ z widownią na 200 osób w starym budynku z 1900 i salą MCM w nowym budynku z 2004, Międzynarodowym Centrum Muzycznym „Wschód-Zachód” na 400 osób. W Filharmonii dorocznym wydarzeniem artystycznym są marcowe Międzynarodowe Spotkania Muzyczne „Wschód - Zachód”, które odbywają się w wielu miastach po polskiej i niemieckiej stronie granicy.

Synagoga w Zielonej Górze – nieistniejąca synagoga, która znajdowała się w Zielonej Górze, przy dzisiejszym placu Powstańców Wielkopolskich, dawnym Glasserplatz.

Lubuska Kolej Regionalna – pierwszy polski regionalny przewoźnik kolejowy. Przedsiębiorstwo zostało założone w 1991 w Zielonej Górze, natomiast rok później spółkę powołano zarządzeniem ministra transportu i gospodarki morskiej w celu uruchomienia połączeń pasażerskich na nierentownych liniach, których obsługi zaniechały Polskie Koleje Państwowe. W 1993 rozpoczęto kursy z wykorzystaniem taboru sprowadzonego z Danii. Ofertę planowano rozszerzyć o połączenia towarowe, ale ostatecznie w 1994 z przyczyn finansowych przedsiębiorstwo zakończyło działalność, a jego likwidacja trwała przez trzy kolejne lata.