Ulica Lisia w Zielonej Górze

Winnica (przed 1945 niem. Fuchsburg) – osiedle Zielonej Góry, położone w środkowej części miasta. Od połowy XIX wieku teren ten zajmowały manufaktury i niewielkie fabryki tekstylne, główną oś dzielnicy stanowiła ulica Obere Fuchsburg (obecnie Lisia), przy której mieściła się Otto Fuchs Tuchfabrik produkująca płótno. Dojazd do tej części miasta prowadził przez Mühlweg (ulica Krakusa). Całość uzupełniały niewielkie domy mieszkalne budowane bokiem do ulic. W latach 80. część zabudowy rozebrano, na jej miejscu wybudowano wysokościowce, które przypisano adresami do ulicy Lisiej.

Ławeczka Cypriana Kamila Norwida – pomnik w formie ławeczki usytuowany przed gmachem Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Cypriana Norwida w Zielonej Górze. Został odsłonięty 15 października 2013. Inicjatorem stworzenia ławeczki-pomnika był dyrektor biblioteki „Norwida” w Zielonej Górze Andrzej Buck. Projektantem i wykonawcą pomnika jest bydgoski rzeźbiarz Andrzej Ritter. Głównym sponsorem był miejscowy deweloper EkonBud-Fadom. Ławeczka ma charakter multimedialny i interaktywny, przechodzień może, wciskając przycisk na trzymanym przez poetę tablecie, usłyszeć nagranie jego wierszy. Pomnik poety został wykonany z żywicy, równie efektownej, ale i wielokrotnie mniej trwałej.

Parafia greckokatolicka pw. Opieki Matki Bożej w Zielonej Górze – parafia greckokatolicka w Zielonej Górze. Parafia należy do eparchii wrocławsko-koszalińskiej i znajduje się na terenie dekanatu zielonogórskiego.

Cerkiew Opieki Matki Bożej w Zielonej Górze – cerkiew greckokatolicka w Zielonej Górze, w województwie lubuskim. Jest to nowoczesna świątynia wybudowana w latach 2007-2008. Wewnątrz znajduje się współczesny ikonostas. Mieści się przy ulicy Boduena. Parafia greckokatolicka w Zielonej Górze istnieje od 1957 roku. Należy do eparchii wrocławsko-koszalińskiej i znajduje się na terenie dekanatu zielonogórskiego.

Województwo zielonogórskie – jedno z 49 województw istniejących w Polsce w latach 1975–1998. Siedzibą jego władz była Zielona Góra. Zlokalizowane w zachodniej części kraju, graniczyło z 5 województwami: od północy z gorzowskim, od wschodu z poznańskim i leszczyńskim, a od południa z legnickim i jeleniogórskim. Zachodnia granica województwa stanowiła granicę państwową do 3 października 1990 z Niemiecką Republiką Demokratyczną, później z Republiką Federalną Niemiec. Według danych na 31 grudnia 1998 zajmowało obszar o powierzchni 8 868 km² (7 miejsce w Polsce), licząc 679 300 mieszkańców. W 1998 było podzielone na 50 gmin, a na jego terenie funkcjonowało 28 miast. 1 czerwca 1975 z północnej części dawnego województwa zielonogórskiego utworzono województwo gorzowskie, natomiast powiat głogowski został przyłączony do województwa legnickiego. Po reformie administracyjnej z 1998 terytorium dawnego województwa znalazło się prawie w całości w nowo utworzonym województwie lubuskim, jedynie wschodni kraniec przyłączono do województwa wielkopolskiego. Na siedzibę wojewody nowego województwa wybrano Gorzów Wielkopolski, a Zielona Góra została siedzibą urzędu marszałkowskiego.

Pomnik Kazimierza Lisowskiego – pomnik polskiego działacza narodowego, prezesa Towarzystwa Rzemieślników Polskich w przedwojennej Zielonej Górze autorstwa zielonogórskiego artysty Leszka Krzyszowskiego. Odsłonięty 25 września 1985 roku. Granitowa rzeźba należy do pokłosia Zielonogórskich Spotkań Rzeźbiarskich odbywających się w latach 70. i 80. w Zielonej Górze.

Zajazd pocztowy w Zielonej Górze – zabytkowy obiekt dawnej poczty konnej, wybudowany w stylu barokowym ok. 1770 roku (podaje się też rok 1740). Zespół zabudowań (wraz z kuźnią, warsztatem, stajnią i powozownią) służył Poczcie Kurierskiej do lat 70. XIX wieku. Oferowano również noclegi. Przyłączenie Zielonej Góry do sieci kolejowej spowodowało likwidację poczty konnej. Budynek nie został zniszczony w czasie II wojny światowej. Pełnił funkcję mieszkaniową. W 1958 przeprowadzono kapitalny remont, ale po wpisie do rejestru zabytków notatka z 1966 roku określa jego stan jako zaniedbany. W podwórzu zachowała się stajnia. Zajazd został odrestaurowany – w budynku mieści się hotel i restauracja oraz kancelaria notarialna. W XIX-wiecznych piwnicach urządzono pub.

Zbór Kościoła Zielonoświątkowego „Emaus” w Zielonej Górze – zbór Kościoła Zielonoświątkowego w RP znajdujący się w Zielonej Górze, przy ulicy Długiej 8a. Należy do Okręgu zachodniowielkopolskiego. Nabożeństwa odbywają się w każdą niedzielę o godzinie 9.00 oraz w każdy czwartek o godzinie 18.00. Spotkania dla młodzieży odbywają się w każdą sobotę o godzinie 17:00. W latach 1970-1982 pastorem zboru był Anatol Matiaszuk. Obecnie pastorem jest Dawid Rokitnicki. Zbór wraz z członkami, sympatykami i dziećmi liczy około 150 osób. Przy Kościele jako punkt katechetyczny funkcjonuje Szkoła Niedzielna. Kaplica znajduje się przy ul. Długiej, jest współdzielona z baptystami (od poł. lat 50. XX wieku).

Zbór Kościoła Chrześcijan Baptystów w Zielonej Górze – zbór Kościoła Chrześcijan Baptystów znajdujący się w Zielonej Górze, przy ulicy Długiej 8a. Zbór powstał na skutek działalności zboru wrocławskiego. Nabożeństwa odbywają się w każdą niedzielę o godzinie 12:00.

Filharmonia Zielonogórska im. Tadeusza Bairda – państwowa instytucja kulturalna o statusie filharmonii, działająca w Zielonej Górze. Została założona w 1974 w oparciu o Zielonogórską Orkiestrę Symfoniczną, działającą od 1956 roku. Dyrektorem artystycznym i programowym jest Czesław Grabowski – kompozytor i dyrygent. Filharmonia nosi imię współczesnego kompozytora polskiego Tadeusza Bairda. Dysponuje dwoma salami koncertowymi: Salą FZ z widownią na 200 osób w starym budynku z 1900 i salą MCM w nowym budynku z 2004, Międzynarodowym Centrum Muzycznym „Wschód-Zachód” na 400 osób. W Filharmonii dorocznym wydarzeniem artystycznym są marcowe Międzynarodowe Spotkania Muzyczne „Wschód - Zachód”, które odbywają się w wielu miastach po polskiej i niemieckiej stronie granicy.

Synagoga w Zielonej Górze – nieistniejąca synagoga, która znajdowała się w Zielonej Górze, przy dzisiejszym placu Powstańców Wielkopolskich, dawnym Glasserplatz.

Lubuska Kolej Regionalna – pierwszy polski regionalny przewoźnik kolejowy. Przedsiębiorstwo zostało założone w 1991 w Zielonej Górze, natomiast rok później spółkę powołano zarządzeniem ministra transportu i gospodarki morskiej w celu uruchomienia połączeń pasażerskich na nierentownych liniach, których obsługi zaniechały Polskie Koleje Państwowe. W 1993 rozpoczęto kursy z wykorzystaniem taboru sprowadzonego z Danii. Ofertę planowano rozszerzyć o połączenia towarowe, ale ostatecznie w 1994 z przyczyn finansowych przedsiębiorstwo zakończyło działalność, a jego likwidacja trwała przez trzy kolejne lata.