Akademia Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi

Wydział Tkaniny i Ubioru Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi – jeden z czterech wydziałów Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi. Jego siedziba znajduje się przy ul. Wojska Polskiego 121 w Łodzi. Powstał w 1946 r.

Wydział Wzornictwa i Architektury Wnętrz Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi – jeden z czterech wydziałów Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi. Jego siedziba znajduje się przy ul. Wojska Polskiego 121 w Łodzi. Powstał w 1991 r..

Wydział Grafiki i Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi – jeden z czterech wydziałów Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi. Jego siedziba znajduje się przy ul. Wojska Polskiego 121 w Łodzi. Powstał w 1971 r..

Galerie ASP w Łodzi – powstały w 1984 roku, w Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego. W kompleks galerii wchodzą: Galeria Kobro Galeria BLOK Galeria PARTER Galeria SCHODY DOWN Galeria SCHODY UP Galeria WYDZIAŁU EDUKACJI WIZUALNEJ Galeria BIAŁA ŚCIANA

Kościół św. Elżbiety Węgierskiej – świątynia znajdująca się przy ul. bł. Anastazego Pankiewicza 15 w Łodzi. W znajdującym się obok kilkupiętrowym budynku mieści się klasztor oo. Bernardynów oraz Zespół Szkół OO. Bernardynów.

Parafia św. Elżbiety Węgierskiej i bł. Anastazego Pankiewicza w Łodzi – rzymskokatolicka parafia w dekanacie Łódź-Stoki archidiecezji łódzkiej. Leży w północno-wschodniej części miasta, z siedzibą przy ulicy Błogosławionego Anastazego Pankiewicza 15 (do 14 marca 2007 przy ul. Spornej 71/73, kiedy to na wniosek proboszcza, o. Metodego Kornackiego, potwierdzony wolą parafian w postaci ponad 500 podpisów, Rada Miasta Łodzi zmieniła nazwę odcinka ulicy Spornej, przy którym znajduje się kościół i klasztor na nazwę obecną, upamiętniająca pierwszego łódzkiego męczennika).

Uniwersyteckie Centrum Pediatrii im. Marii Konopnickiej w Łodzi (dawn. Pediatryczny Szpital Kliniczny im. Marii Konopnickiej, Uniwersytecki Szpital Kliniczny Nr 4 im. Marii Konopnickiej) – szpital pediatryczny, położony przy ul. bł. Anastazego Pankiewicza 16 w Łodzi.

Ulica Bracka – ulica w Łodzi, charakteryzująca się tym, że sąsiaduje z pomnikiem historii – nowym cmentarzem żydowskim, założonym pod koniec XIX wieku oraz z modernistycznym osiedlem Doły. Ulica Bracka częściowo stanowiła granicę Ghetto Litzmannstadt, a częściowo należała do terenu tego getta. Ulica ta stanowiła granicę obozu prewencyjnego dla młodych Polaków. Ulica Bracka jeszcze w trakcie drugiej wojny światowej stanowiła nieutwardzony trakt, łączący ulicę Marysińską (wówczas 40 Str. vel S Str.) z cmentarzem żydowskim, przebiegający przez teren żwirowni. Po wojnie została znacznie skrócona, wskutek czego najniższy numer budynku przy tej ulicy to 23. Historycznie ulica przybierała następujące nazwy:

Cmentarz żydowski w Łodzi – cmentarz w Łodzi założony w 1892 roku, położony w południowej części Bałut, na niewielkim wzniesieniu pomiędzy ulicami Bracką, Zagajnikową, Zmienną i Inflancką; największa w Polsce pod względem powierzchni nekropolia żydowska (42 ha, ponad 230 tys. pochowanych, w tym ok. 45 tys. stanowią mogiły zmarłych i zamordowanych w okresie funkcjonowania Ghetto Litzmannstadt).

Mauzoleum Izraela Poznańskiego – secesyjne mauzoleum na nowym cmentarzu żydowskim w Łodzi.

Grobowiec Rodziny Jarocińskich – grobowiec znajdujący się na nowym cmentarzu żydowskim w Łodzi, wykonany w 1900 roku. Grobowiec Zygmunta i Berty Jarocińskich sąsiaduje z mauzoleum Poznańskich. Swą formą przypomina antyczną budowlę. Wykonany jest z białego marmuru: jońskie kolumny wspierają ogzymsowane belki. Na polu grobowym znajduje się pięć skromnych sarkofagów dzieci.

Dom przedpogrzebowy w Łodzi – budynek domu przedpogrzebowego, który znajduje się we wschodniej części nowego cmentarza żydowskiego w Łodzi. Obecnie jest największym tego typu budynkiem w Polsce oraz jednym z największych na świecie. Budynek jest wpisany do wojewódzkiej ewidencji zabytków pod numerem A/276. Budynek został zbudowany w 1898 roku z inicjatywy i funduszy Miny Konsztat  – wdowy po Hermanie – która podarowała na ten cel 18 tysięcy rubli. Autorem projektu był architekt Adolf Zeligson. Część męska zajmowała stronę północną domu, a część żeńska – południową . Podczas II wojny światowej budynek został doszczętnie zdewastowany. Po zakończeniu wojny budynek prowizorycznie zabezpieczono. Przez wiele lat stał opuszczony i popadał w ruinę. W 1987 roku Fundacja Rodziny Nissenbaumów rozpoczęła kapitalny remont domu przedpogrzebowego, który przywrócił mu dawną świetność. Centralna część budynku spełnia swoją pierwotną funkcję, a boczne pomieszczenia mieszczą galerię zdjęć z cmentarza oraz pomieszczenia gospodarcze . We wnętrzu budynku znajduje się oryginalny XIX-wieczny karawan.