place

Pomnik Marcelego Nowotki w Warszawie (Śródmieście)

Muranów (Śródmieście)Nieistniejące pomniki w Warszawie
Pomnik Marcelego Nowotki w Warszawie
Pomnik Marcelego Nowotki w Warszawie

Pomnik Marcelego Nowotki – pomnik, który od 1968 znajdował się w Warszawie na niewielkim skwerze znajdującym się u zbiegu ówczesnej ul. Marcelego Nowotki (od 1990 ul. gen. Władysława Andersa) i pieszego przedłużenia ul. Franciszkańskiej. Rozebrany po 1989 roku.

Fragment artykułu z Wikipedii Pomnik Marcelego Nowotki w Warszawie (Śródmieście) (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Pomnik Marcelego Nowotki w Warszawie (Śródmieście)
Wałowa, Warszawa Śródmieście

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Pomnik Marcelego Nowotki w Warszawie (Śródmieście)Czytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 52.250719 ° E 20.999511 °
placePokaż na mapie

Adres

Wałowa
00-211 Warszawa, Śródmieście
województwo mazowieckie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Pomnik Marcelego Nowotki w Warszawie
Pomnik Marcelego Nowotki w Warszawie
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Getto warszawskie
Getto warszawskie

Getto warszawskie – getto dla ludności żydowskiej utworzone przez władze niemieckie w Warszawie 2 października 1940, a zamknięte i odizolowane od reszty miasta 16 listopada 1940. Było największym gettem w Generalnym Gubernatorstwie i całej okupowanej Europie. W kwietniu 1941 w obrębie murów „dzielnicy zamkniętej” mieszkało ok. 450 tys. osób. W wyniku wielkiej akcji deportacyjnej, trwającej od 22 lipca do 21 września 1942, ok. 75% mieszkańców getta zostało wywiezionych i zamordowanych w obozie zagłady w Treblince. W sierpniu 1942 południowa część getta (tzw. małe getto) została włączona do „aryjskiej” części miasta. W części północnej pozostało ok. 60 tys. Żydów. Większość z nich pracowała w działających w getcie niemieckich zakładach produkcyjnych (tzw. szopach). Getto zostało zlikwidowane po powstaniu w maju 1943. Po wywiezieniu pozostałych przy życiu mieszkańców do Treblinki oraz obozów w dystrykcie lubelskim zabudowa „dzielnicy żydowskiej” została na rozkaz Niemców zburzona. Łączna liczba ofiar getta warszawskiego szacowana jest na ok. 400 tys. osób, z czego ok. 92 tys. zginęło lub zmarło w Warszawie (głównie ofiary głodu i chorób), a ok. 300 tys. w obozie zagłady w Treblince i w trakcie dwóch akcji wysiedleńczych. Dawni mieszkańcy getta stanowili także dużą część ofiar akcji „Erntefest” przeprowadzonej w obozach w dystrykcie lubelskim w listopadzie 1943.