place

Egzekucje w ruinach getta warszawskiego (1943–1944)

1943 w Generalnym Gubernatorstwie1944 w Generalnym GubernatorstwieEgzekucje pierścienia warszawskiegoGetto warszawskieSzablon cytowania książki – brak numeru strony
Zbrodnie oddziałów SS i policji niemieckiej
Warsaw ghetto ruins
Warsaw ghetto ruins

Egzekucje w ruinach getta warszawskiego (1943–1944) – masowe egzekucje polskich więźniów politycznych oraz osób narodowości żydowskiej dokonywane potajemnie przez okupantów niemieckich w ruinach getta warszawskiego. Więźniów przywożonych spoza getta Niemcy rozstrzeliwali na terenie „żydowskiej dzielnicy mieszkaniowej w Warszawie” już latem 1942. Tego typu egzekucje nabrały jednak masowego charakteru dopiero od połowy maja 1943 – a więc po stłumieniu powstania w getcie warszawskim i rozpoczęciu systematycznego wyburzania dzielnicy. Akcja eksterminacyjna w ruinach getta prowadzona była odtąd nieprzerwanie aż do wybuchu powstania warszawskiego w sierpniu 1944. Łącznie funkcjonariusze SS i policji niemieckiej rozstrzelali tam kilkanaście tysięcy osób – polskich zakładników (przede wszystkim więźniów Pawiaka oraz zwykłych mieszkańców miasta zatrzymywanych w czasie masowych łapanek), jak również Żydów schwytanych po „aryjskiej stronie”.

Fragment artykułu z Wikipedii Egzekucje w ruinach getta warszawskiego (1943–1944) (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Egzekucje w ruinach getta warszawskiego (1943–1944)
Wałowa, Warszawa Śródmieście

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Egzekucje w ruinach getta warszawskiego (1943–1944)Czytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 52.25 ° E 21 °
placePokaż na mapie

Adres

Wałowa 3
00-202 Warszawa, Śródmieście
województwo mazowieckie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Warsaw ghetto ruins
Warsaw ghetto ruins
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Getto warszawskie
Getto warszawskie

Getto warszawskie – getto dla ludności żydowskiej utworzone przez władze niemieckie w Warszawie 2 października 1940, a zamknięte i odizolowane od reszty miasta 16 listopada 1940. Było największym gettem w Generalnym Gubernatorstwie i całej okupowanej Europie. W kwietniu 1941 w obrębie murów „dzielnicy zamkniętej” mieszkało ok. 450 tys. osób. W wyniku wielkiej akcji deportacyjnej, trwającej od 22 lipca do 21 września 1942, ok. 75% mieszkańców getta zostało wywiezionych i zamordowanych w obozie zagłady w Treblince. W sierpniu 1942 południowa część getta (tzw. małe getto) została włączona do „aryjskiej” części miasta. W części północnej pozostało ok. 60 tys. Żydów. Większość z nich pracowała w działających w getcie niemieckich zakładach produkcyjnych (tzw. szopach). Getto zostało zlikwidowane po powstaniu w maju 1943. Po wywiezieniu pozostałych przy życiu mieszkańców do Treblinki oraz obozów w dystrykcie lubelskim zabudowa „dzielnicy żydowskiej” została na rozkaz Niemców zburzona. Łączna liczba ofiar getta warszawskiego szacowana jest na ok. 400 tys. osób, z czego ok. 92 tys. zginęło lub zmarło w Warszawie (głównie ofiary głodu i chorób), a ok. 300 tys. w obozie zagłady w Treblince i w trakcie dwóch akcji wysiedleńczych. Dawni mieszkańcy getta stanowili także dużą część ofiar akcji „Erntefest” przeprowadzonej w obozach w dystrykcie lubelskim w listopadzie 1943.