Ulica Nowa we Wrocławiu

Chorągiew Dolnośląska ZHP im. hm. Stefana Mirowskiego – jednostka terenowa Związku Harcerstwa Polskiego. Działa na terenie województwa dolnośląskiego. Siedzibą władz Chorągwi jest Wrocław. Bohaterem Chorągwi jest hm. Stefan Mirowski – organizator i komendant „Zawiszy” w Szarych Szeregach, Przewodniczący ZHP w latach 1990–1996.

Bastion Sakwowy (niem. Taschenbastion) – fragment dawnych fortyfikacji miasta Wrocławia, w południowo-wschodnim ich narożniku. W latach 1948–2024 wzgórze nosiło nazwę Wzgórze Partyzantów. Jednak była to nazwa nieoficjalna i w 2024 roku urzędowo zmieniono ją na Bastion Sakwowy.

Pomnik Kolonialny lub Pomnik Żołnierzy Kolonialnych (niem. Kolonial-Denkmal, Kolonialkriegerdenkmal) – pomnik poświęcony żołnierzom poległym w byłych niemieckich koloniach, który znajdował się na Wzgórzu Partyzantów we Wrocławiu. zburzony w 1945 roku.

Źródełko Gustava Freytaga – fontanna znajdująca się we Wrocławiu na Wzgórzu Partyzantów, po jego południowo-wschodniej stronie, nad fosą. Pierwotnie była pomnikiem ku czci pisarza Gustava Freytaga w formie obudowanego z trzech stron ujęcia wody. W centralnej części znajduje się niewielki basen a nad nim płaskorzeźba z motywem baśniowym autorstwa Ignatiusa Taschnera. Pomnik, odsłonięty 2 lipca 1907 r., posiadał metalowy medalion z płaskorzeźbą głowy G. Freytaga. Po 1945 r. usunięto medalion, a pomnik stopniowo niszczał. Podczas renowacji w 1996 r. postanowiono nie upamiętniać G. Freytaga (znanego z antypolskich poglądów) i w miejsce jego płaskorzeźby wmurowano okrągłą tablicę z literą "W" (symbol Wrocławia) i napisem "renowacja 1996".

Wzgórze Partyzantów – obowiązująca w latach 1948-2024 nazwa pozostałości po dawnym Bastionie Sakwowym (niem. Taschenbastion) w systemie miejskich fortyfikacji miasta Wrocławia, na którego miejscu, po zburzeniu murów na rozkaz francuskich okupantów z 1807 roku, powstało najpierw rekreacyjne Wzgórze Sakwowe, które po wybudowaniu na nim w 1867 belwederu oraz wieży przemianowano na Liebichs Höhe (wzgórze Liebicha). Na południowo-zachodnim zboczu Wzgórza ustawiono w roku 1932 Pomnik Kolonialny – według projektu Waltera Hierse i Maximiliana Schmergalskiego – poświęcony żołnierzom poległym w niemieckich koloniach: Afryce Wschodniej, Afryce Południowo-Zachodniej, Togo, Chinach i wyspach Oceanii. W 1945 pomnik został zburzony, a Wzgórze Liebicha przemianowano najpierw na „Wzgórze Miłości”, a w 1948 na „Wzgórze Partyzantów”; wysokość 132 m n.p.m., 10. wzniesienie pod względem wysokości we Wrocławiu.

Katastrofa budowlana na Wzgórzu Partyzantów – zawalenie się kamiennej bariery pod naporem ludzi w środę 10 maja 1967 roku na kamiennej estakadzie wrocławskiego Wzgórza Partyzantów. Wydarzenie miało miejsce podczas obchodów Żakinady, święta studenckiego. W wyniku katastrofy zmarł 18-letni mężczyzna, a ponad 20 osób odniosło obrażenia, w tym niektórzy bardzo poważne.

Promenada Staromiejska – pas zieleni miejskiej położony w miejscu dawnych fortyfikacji obronnych wzdłuż Fosy Miejskiej (oraz na niewielkim odcinku wzdłuż Odry) we Wrocławiu. Stanowi on obszar miejskiej przestrzeni zielonej zlokalizowany w obrębie Starego Miasta. Pośród zieleni nadbrzeżnej wykonana została promenada obejmująca aleje zarówno z drogami pieszymi, jak i rowerowymi. Część z nich stanowi również bulwar nad brzegami Fosy Miejskiej, Zatoki Gondoli i Odry. Aleje spacerowe i drogi rowerowe wyznaczone są po wewnętrznej stronie fosy (w środkowym odcinku – strona północna); po przeciwnej (zewnętrznej) stronie fosy przebiega na znacznym odcinku ulica Podwale (południowy brzeg fosy w środkowym odcinku), z wyłączeniem odcinka biegnącego przez Park Juliusza Słowackiego, wzdłuż Zatoki Gondoli oraz Odry. Początek wyznaczony jest przez most gen. Władysława Sikorskiego. Dalej bieg promenady wzdłuż fosy, przecięty jest przez następujące ulice i place: plac Jana Pawła II we Wrocławiu (oraz ulicę św. Mikołaja i ulicę Ruską), kładka św. Antoniego, kładka nad fosą, ulicę Krupniczą, ulicę Świdnicką, ulicę Piotra Skargi, ulicę Oławską (jej odcinek stanowiący fragment trasy WZ; w ciągu Promenady Staromiejskiej wybudowane jest przejście podziemne Brama Oławska), al. Juliusza Słowackiego, ulica Jana Ewangelisty Purkyniego, a nad Odrą przebiega zgodnie z bulwarem Xawerego Dunikowskiego, aż do mostu Piaskowego. Promenada Staromiejska otacza Stare Miasto pierścieniem od zachodu, południa i wschodu, a od północy zamyka ten pierścień Odra.

Ulica Piotra Skargi (niem. Taschenstraße, tj. ulica Sakwowa, wcześniej w 1380 Taschin-Bergische Gasse – zaułek Górki Sakwowej, oraz w 1397 Taschengasse – zaułek Sakwowy) – we Wrocławiu jedna z ulic przebiegających południkowo (z północy na południe), łącząca ulicę Oławską z Podwalem. Przecina Fosę Miejską (mostem Piotra Skargi) przy wzgórzu z dawnym Bastionem Sakwowym (Taschenbastion, po rozbiórce murów miejskich Liebichs Höhe, obecnie Wzgórze Partyzantów); przedłużeniem tej ulicy w kierunku południowym jest ulica Kołłątaja, prowadząca do ulicy Piłsudskiego przy Dworcu Głównym. Od 1945 roku patronem ulicy jest jezuita na dworze króla Zygmunta III Wazy, Piotr Skarga. W wieku XIII ulica zabudowana była stosunkowo luźno drewnianymi domami, mieszkali tu partacze-kapelusznicy. Od XIV do XVII wieku w linii murów miejskich, na osi ulicy, znajdowała się Brama Sakwowa; miał tu tradycyjnie swoje mieszkanie kat miasta Wrocławia (dziś w tym miejscu, przy ul. Nowej 11, jest – po bombardowaniach znajdującego się w 1945 w podziemiach dawnego Bastionu Sakwowego dowództwa obrony Festung Breslau – pusty plac). Do końca XX wieku przy ulicy Piotra Skargi mieściła się drukarnia Prasowych Zakładów Graficznych, przed 1989 we władaniu RSW „Prasa-Książka-Ruch”, a przed 1945 – drukarnia miejska wydająca gazetę Breslauer Neueste Nachrichten. Drukarnia została przeniesiona w inną część miasta w roku 2002, a jej dawne budynki zburzono; trwa przygotowanie tego miejsca pod budowę apartamentowca. Przy ulicy Piotra Skargi 29/31 znajduje się IX Liceum Ogólnokształcące, pod numerem 23 mieści się Liceum Plastyczne, a pod numerem 7 – konsulat Republiki Bułgarii

IX Liceum Ogólnokształcące imienia Juliusza Słowackiego – szkoła średnia we Wrocławiu.

Budynki mieszkalne przy ulicy Teatralnej 22-26 i Piotra Skargi 7-17 we Wrocławiu – trzy budynki mieszkalne położone we Wrocławiu w obrębie Starego Miasta. Zostały zaprojektowane przez Jadwigę Grabowską-Hawrylak. Zlecenie na projekt autorka otrzymała w 1955 r., a ich realizacja zakończyła się w 1959 r. Położone są przy ulicy Teatralnej 22-26 oraz przy ulicy Piotra Skargi 7-11 i 13-17. Ocenia się, że architektura tych obiektów jest przykładem świadomego kształtowania bryły budynków oraz wnętrza mieszkalnego.

Pałacyk Wiskotta – zabytkowa kamienica mieszczańska, wzniesiona w formie pałacyku, znajdująca się przy ulicy Podwale 63 we Wrocławiu.

Kamienica przy ulicy Podwale 62 – zabytkowa (wraz z oficyną) kamienica znajdująca się przy ulicy Podwale 62 we Wrocławiu.