Wzgórze Partyzantów (Wrocław)

Bastion Sakwowy (niem. Taschenbastion) – fragment dawnych fortyfikacji miasta Wrocławia, w południowo-wschodnim ich narożniku. W latach 1948–2024 wzgórze nosiło nazwę Wzgórze Partyzantów. Jednak była to nazwa nieoficjalna i w 2024 roku urzędowo zmieniono ją na Bastion Sakwowy.

Pomnik Kolonialny lub Pomnik Żołnierzy Kolonialnych (niem. Kolonial-Denkmal, Kolonialkriegerdenkmal) – pomnik poświęcony żołnierzom poległym w byłych niemieckich koloniach, który znajdował się na Wzgórzu Partyzantów we Wrocławiu. zburzony w 1945 roku.

Źródełko Gustava Freytaga – fontanna znajdująca się we Wrocławiu na Wzgórzu Partyzantów, po jego południowo-wschodniej stronie, nad fosą. Pierwotnie była pomnikiem ku czci pisarza Gustava Freytaga w formie obudowanego z trzech stron ujęcia wody. W centralnej części znajduje się niewielki basen a nad nim płaskorzeźba z motywem baśniowym autorstwa Ignatiusa Taschnera. Pomnik, odsłonięty 2 lipca 1907 r., posiadał metalowy medalion z płaskorzeźbą głowy G. Freytaga. Po 1945 r. usunięto medalion, a pomnik stopniowo niszczał. Podczas renowacji w 1996 r. postanowiono nie upamiętniać G. Freytaga (znanego z antypolskich poglądów) i w miejsce jego płaskorzeźby wmurowano okrągłą tablicę z literą "W" (symbol Wrocławia) i napisem "renowacja 1996".

Katastrofa budowlana na Wzgórzu Partyzantów – zawalenie się kamiennej bariery pod naporem ludzi w środę 10 maja 1967 roku na kamiennej estakadzie wrocławskiego Wzgórza Partyzantów. Wydarzenie miało miejsce podczas obchodów Żakinady, święta studenckiego. W wyniku katastrofy zmarł 18-letni mężczyzna, a ponad 20 osób odniosło obrażenia, w tym niektórzy bardzo poważne.

Chorągiew Dolnośląska ZHP im. hm. Stefana Mirowskiego – jednostka terenowa Związku Harcerstwa Polskiego. Działa na terenie województwa dolnośląskiego. Siedzibą władz Chorągwi jest Wrocław. Bohaterem Chorągwi jest hm. Stefan Mirowski – organizator i komendant „Zawiszy” w Szarych Szeregach, Przewodniczący ZHP w latach 1990–1996.

Ulica Nowa – ulica położona we Wrocławiu na Starym Mieście. Ulica stanowi sięgacz mający swój początek w ulicy Piotra Skargi, a kończący się przy Promenadzie Staromiejskiej. Ma 175 m długości. Północną i wschodnią stronę ulicy zajmuje zabudowa pierzejowa, w tym zabytkowe kamienice, natomiast strona wschodnia i południowa to tereny zieleni, w tym objęte ochroną zabytków Wzgórze Partyzantów i wymieniona wyżej Promenada Staromiejska.

Kamienica przy ulicy Podwale 61 – zabytkowa kamienica pałacowa znajdująca się przy ulicy Podwale 61 we Wrocławiu, jedna z najwcześniejszych neogotyckich kamienic we Wrocławiu.

Most Piotra Skargi (dawniej Taschenbrücke) – most nad Fosą Miejską we Wrocławiu, w linii ulicy Piotra Skargi. Wybudowany w 1842, sklepiony, z cegły; w I połowie XX wieku został po obu stronach poszerzony uzyskując z obu stron sklepione przęsła betonowe. W 1967 r., podczas generalnej przebudowy (połączonej z poszerzeniem) ulicy Piotra Skargi, stary most zastąpiono nowym, 33-metrowej szerokości jednoprzęsłowym mostem żelbetowym, opartym na betonowych przyczółkach. Most o rozpiętości 8 metrów zbudowany został przy użyciu prefabrykowanych belek mostowych ze strunobetonu typu „Kujan”. Niesie dwie dwupasowe jezdnie, wydzielone dwutorowe torowisko tramwajowe i dwa chodniki dla pieszych.

Budynki mieszkalne przy ulicy Teatralnej 22-26 i Piotra Skargi 7-17 we Wrocławiu – trzy budynki mieszkalne położone we Wrocławiu w obrębie Starego Miasta. Zostały zaprojektowane przez Jadwigę Grabowską-Hawrylak. Zlecenie na projekt autorka otrzymała w 1955 r., a ich realizacja zakończyła się w 1959 r. Położone są przy ulicy Teatralnej 22-26 oraz przy ulicy Piotra Skargi 7-11 i 13-17. Ocenia się, że architektura tych obiektów jest przykładem świadomego kształtowania bryły budynków oraz wnętrza mieszkalnego.

Kamienica przy ulicy Podwale 62 – zabytkowa (wraz z oficyną) kamienica znajdująca się przy ulicy Podwale 62 we Wrocławiu.

Ulica Piotra Skargi (niem. Taschenstraße, tj. ulica Sakwowa, wcześniej w 1380 Taschin-Bergische Gasse – zaułek Górki Sakwowej, oraz w 1397 Taschengasse – zaułek Sakwowy) – we Wrocławiu jedna z ulic przebiegających południkowo (z północy na południe), łącząca ulicę Oławską z Podwalem. Przecina Fosę Miejską (mostem Piotra Skargi) przy wzgórzu z dawnym Bastionem Sakwowym (Taschenbastion, po rozbiórce murów miejskich Liebichs Höhe, obecnie Wzgórze Partyzantów); przedłużeniem tej ulicy w kierunku południowym jest ulica Kołłątaja, prowadząca do ulicy Piłsudskiego przy Dworcu Głównym. Od 1945 roku patronem ulicy jest jezuita na dworze króla Zygmunta III Wazy, Piotr Skarga. W wieku XIII ulica zabudowana była stosunkowo luźno drewnianymi domami, mieszkali tu partacze-kapelusznicy. Od XIV do XVII wieku w linii murów miejskich, na osi ulicy, znajdowała się Brama Sakwowa; miał tu tradycyjnie swoje mieszkanie kat miasta Wrocławia (dziś w tym miejscu, przy ul. Nowej 11, jest – po bombardowaniach znajdującego się w 1945 w podziemiach dawnego Bastionu Sakwowego dowództwa obrony Festung Breslau – pusty plac). Do końca XX wieku przy ulicy Piotra Skargi mieściła się drukarnia Prasowych Zakładów Graficznych, przed 1989 we władaniu RSW „Prasa-Książka-Ruch”, a przed 1945 – drukarnia miejska wydająca gazetę Breslauer Neueste Nachrichten. Drukarnia została przeniesiona w inną część miasta w roku 2002, a jej dawne budynki zburzono; trwa przygotowanie tego miejsca pod budowę apartamentowca. Przy ulicy Piotra Skargi 29/31 znajduje się IX Liceum Ogólnokształcące, pod numerem 23 mieści się Liceum Plastyczne, a pod numerem 7 – konsulat Republiki Bułgarii

Pałacyk Wiskotta – zabytkowa kamienica mieszczańska, wzniesiona w formie pałacyku, znajdująca się przy ulicy Podwale 63 we Wrocławiu.