Stare Bukowno

Parafia św. Jana Chrzciciela w Bukownie Starym – rzymskokatolicka parafia, położona w dekanacie sławkowskim, diecezji sosnowieckiej, metropolii częstochowskiej w Polsce, erygowana w 1981 roku.

Bukowno Przymiarki – przystanek kolejowy w Bukownie, w województwie małopolskim, w Polsce. Budynek dworca nie prowadzi już sprzedaży biletów, jest obecnie zamieszkały.

Krze – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Bolesław. Leży przy drodze krajowej nr 94. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.

Małobądz – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Bolesław. Nazwa wsi pochodzi od staropolskiego imienia męskiego Małobąd. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego. W Małobądzu znajduje się parafialny kościół polskokatolicki pw. św. Barbary.

Parafia Najświętszego Serca Jezusowego i św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny w Bukownie – parafia Kościoła Polskokatolickiego w RP położona na terenie diecezji krakowsko-częstochowskiej, w dekanacie śląskim. Msze św. sprawowane są w niedziele o godz. 7:30, 9:30, 11:00, 12:00 oraz w kaplicy o godz. 15:00. W 2018 liczyła około 2000 wiernych, co czyniło ją jedną z największych pod względem liczby członków w całym Kościele Polskokatolickim.

Wodąca – dawna wieś, od 1991 część miasta Bukowno w jego północnej części, w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim. Do 1954 wieś w gminie Bolesław; w latach 1954–1959 w gromadzie Podlipie. Od 31 grudnia 1959 do końca 1972 roku siedziba gromady Wodąca. Od 1 stycznia 1973 do 31 stycznia 1977 ponownie w gminie Bolesław; od 1 lutego 1977 w gminie Bukowno. 2 kwietnia 1991 ponownie w gminie Bolesław. Trzy dni później, 5 kwietnia 1991 Wodącą włączono do Bukowna.

Ujków Nowy – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Bolesław. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa katowickiego.

Krążek – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Bolesław. W miejscowości znajduje się Sala Królestwa Świadków Jehowy jako miejsce zebrań ich czterech pobliskich zborów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego. Z Krążka pochodził: Stanisław Ciszewski (1865–1930) – etnograf, profesor Uniwersytetu Lwowskiego, autor opracowania etnograficznego pod tytułem Lud rolniczo-górniczy z okolic Sławkowa w powiecie olkuskim (1886). Konrad Krajewski (ur. 29 października 1899, zm. 29 czerwca 1977 w Warszawie) – generał brygady ludowego Wojska Polskiego.

Parafia św. Andrzeja Boboli w Bukownie – rzymskokatolicka parafia, położona w dekanacie sławkowskim, diecezji sosnowieckiej. Erygowana w 1938 roku.

Kościół świętego Andrzeja Boboli – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu sławkowskiego diecezji sosnowieckiej. Jest to świątynia wzniesiona w latach 1959–1966, dzięki staraniom wiernych i księdza Bolesława Zelka. Została uroczyście poświęcona czyli konsekrowana w dniu 23 października 1966 roku przez biskupa kieleckiego Jana Jaroszewicza.

Parafia NMP Wspomożycielki Wiernych w Bukownie - Borze Biskupim – rzymskokatolicka parafia, położona w dekanacie sławkowskim, diecezji sosnowieckiej, metropolii częstochowskiej w Polsce, erygowana w 1996 roku.

Starczynów – dawna wieś, od 1958 część Bukowna, w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim. Rozłożony jest po obu stronach Kolei Iwangrodzko-Dąbrowskiej z lat 80. XIX wieku, obok Pustyni Starczynowskiej (zwanej też Dziadowskim Morzem), powstałej – podobnie jak Pustynia Błędowska – za przyczyną wycięcia okolicznych lasów na cele górnicze i hutnicze. Starczynów ma najdłuższą historię ze wszystkich bukowieńskich dzielnic. Swoją nazwę zawdzięcza najprawdopodobniej od formy przezwiskowej właściciela - Starczyn. W 1534 r. Seweryn Boner przywołał dwie dawniejsze nazwy Starczynowa, pisząc o tejże wsi:" Oleynow vel Starczynow", "Odynow, który teraz nazwano Starczynowem". Miasto Olkusz w latach 1365 i 1402 kupowało wieś, odkrywając w niej złoża galeny oraz widząc potencjał w nadrzecznych terenach. W XVI w. rozwój przyniosła budowa Sztolni Starczynowskiej. Na początku XVI w. pracowały tutaj dwie huty, napędzane przy pomocy Czartorii (in. Sztoła), rzeki przepływającej niegdyś przez Starczynów. Wieś znacząco się wzbogaciła, wskutek czego w 1554 r. zostały jej nadane przez sejm prawa miejskie. Mieściła się tutaj papiernia, gdzie wyprodukowano papier, na którym podpisano Unię Lubelską. Otoczony był lasem sosnowo - bukowym zwanym przez lata "Polesz"- od czego nazwano pobliską osadę, czyli Polis. Wieś będąca własnością Olkusza położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie proszowskim województwa krakowskiego. Przełom XVII i XVIII w. to stopniowy upadek Starczynowa z powodu rabunków ze strony wojsk. W 1790 r. było tu 29 domów. Do 1954 wieś w gminie Bolesław; w latach 1954–1957 w gromadzie Bukowno-Osiedle, składającej się z trzech sołectw – Starczynowa, Boru Biskupiego i Podlesia oraz przysiółków Polis i Podpolis. 1 stycznia 1958 gromadę Bukowno-Osiedle zniesiono, nadając jej statusu osiedla, przez co Starczynów stał się formalnie częścią składową Bukowna, któremu nadano prawa miejskie 18 lipca 1962 z równoczesną zmianą nazwy na Bukowno.