Kościół św. Andrzeja Boboli w Bukownie

Parafia św. Andrzeja Boboli w Bukownie – rzymskokatolicka parafia, położona w dekanacie sławkowskim, diecezji sosnowieckiej. Erygowana w 1938 roku.

Starczynów – dawna wieś, od 1958 część Bukowna, w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim. Rozłożony jest po obu stronach Kolei Iwangrodzko-Dąbrowskiej z lat 80. XIX wieku, obok Pustyni Starczynowskiej (zwanej też Dziadowskim Morzem), powstałej – podobnie jak Pustynia Błędowska – za przyczyną wycięcia okolicznych lasów na cele górnicze i hutnicze. Starczynów ma najdłuższą historię ze wszystkich bukowieńskich dzielnic. Swoją nazwę zawdzięcza najprawdopodobniej od formy przezwiskowej właściciela - Starczyn. W 1534 r. Seweryn Boner przywołał dwie dawniejsze nazwy Starczynowa, pisząc o tejże wsi:" Oleynow vel Starczynow", "Odynow, który teraz nazwano Starczynowem". Miasto Olkusz w latach 1365 i 1402 kupowało wieś, odkrywając w niej złoża galeny oraz widząc potencjał w nadrzecznych terenach. W XVI w. rozwój przyniosła budowa Sztolni Starczynowskiej. Na początku XVI w. pracowały tutaj dwie huty, napędzane przy pomocy Czartorii (in. Sztoła), rzeki przepływającej niegdyś przez Starczynów. Wieś znacząco się wzbogaciła, wskutek czego w 1554 r. zostały jej nadane przez sejm prawa miejskie. Mieściła się tutaj papiernia, gdzie wyprodukowano papier, na którym podpisano Unię Lubelską. Otoczony był lasem sosnowo - bukowym zwanym przez lata "Polesz"- od czego nazwano pobliską osadę, czyli Polis. Wieś będąca własnością Olkusza położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie proszowskim województwa krakowskiego. Przełom XVII i XVIII w. to stopniowy upadek Starczynowa z powodu rabunków ze strony wojsk. W 1790 r. było tu 29 domów. Do 1954 wieś w gminie Bolesław; w latach 1954–1957 w gromadzie Bukowno-Osiedle, składającej się z trzech sołectw – Starczynowa, Boru Biskupiego i Podlesia oraz przysiółków Polis i Podpolis. 1 stycznia 1958 gromadę Bukowno-Osiedle zniesiono, nadając jej statusu osiedla, przez co Starczynów stał się formalnie częścią składową Bukowna, któremu nadano prawa miejskie 18 lipca 1962 z równoczesną zmianą nazwy na Bukowno.

Bukowno – stacja kolejowa w Bukownie, w województwie małopolskim, w Polsce. Na tej stacji jako zawiadowca pracował pisarz Władysław Reymont.

Bukowno LHS – stacja kolejowa w Bukownie, w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim.

Bitwa w Podlesiu − bitwa powstania styczniowego stoczona 4 maja 1863 roku w Podlesiu, które obecnie jest dzielnicą miasta Bukowno. Walka toczyła się między oddziałem powstańczym dowodzonym przez płk Józefa Miniewskiego, a oddziałami rosyjskimi. Starcie zakończyło się zwycięstwem powstańców.

Bukowno (do 1962 Bukowno-Osiedle) – miasto i gmina miejska w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim. Wieś biskupstwa krakowskiego w powiecie proszowickim w województwie krakowskim w końcu XVI wieku. Do 1975 r. miasto administracyjnie należało do województwa krakowskiego, a w latach 1975–1998 do katowickiego. W latach 1973–1976 miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Bukowno. Bukowno administracyjnie położone jest w zachodniej części województwa małopolskiego, między Krakowem a Katowicami, w jednakowej odległości (około 40 km) od obu miast. Bukowno należy do Jaworznicko-Chrzanowskiego Okręgu Przemysłowego. Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. miasto miało 10 106 mieszkańców.

Muzeum Górnictwa Rud w Bukownie – muzeum położone w Bukownie, poświęcone historii górnictwa rud żelaza. Placówka mieści się w pomieszczeniach Zespołu Szkół „Skałka”. Muzeum powstało 1990 roku. Jego ekspozycja jest częścią zbiorów, zgromadzonych w latach 60. i 70. XX wieku w domu kultury Zakładów Górniczo-Hutniczych „Bolesław” przez pracownika ZGH, Edwarda Gawareckiego. Ekspozycja ta została częściowo zniszczona w 1989 roku, część zaś – dzięki staraniom inż. Ryszarda Kozioła – została zabezpieczona i umieszczona w piwnicach przedszkoli w Bolesławiu i Borze. W międzyczasie przystąpiono do adaptacji pomieszczeń w Zespole Szkół „Skałka”, służących wcześniej szkole gastronomicznej i internatowi, w których ostatecznie urządzono muzeum. Aktualnie placówka zajmuje 13 pomieszczeń, w których eksponowane są zbiory obrazujące historię górnictwa rud żelaza na terenach Bolesławia, począwszy od XIII wieku po lata 80. XX wieku. Urządzona została również sztolnia, wyposażona w eksponaty pochodzące z ZGH „Bolesław”, w tym m.in. w używane w kopalniach środki transportu (lokomotywy akumulatorowe, wozy do przewozu ludzi i urobku). Ponadto placówka posiada ekspozycję etnograficzną, w której znajdują się eksponaty pokazujące życie codzienne na ziemi olkuskiej na przełomie XIX i XX wieku. Muzeum jest czynne w dni robocze, a jego zwiedzanie odbywa się po wcześniejszym telefonicznym uzgodnieniu.

Parafia Najświętszego Serca Jezusowego i św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny w Bukownie – parafia Kościoła Polskokatolickiego w RP położona na terenie diecezji krakowsko-częstochowskiej, w dekanacie śląskim. Msze św. sprawowane są w niedziele o godz. 7:30, 9:30, 11:00, 12:00 oraz w kaplicy o godz. 15:00. W 2018 liczyła około 2000 wiernych, co czyniło ją jedną z największych pod względem liczby członków w całym Kościele Polskokatolickim.

Wodąca – dawna wieś, od 1991 część miasta Bukowno w jego północnej części, w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim. Do 1954 wieś w gminie Bolesław; w latach 1954–1959 w gromadzie Podlipie. Od 31 grudnia 1959 do końca 1972 roku siedziba gromady Wodąca. Od 1 stycznia 1973 do 31 stycznia 1977 ponownie w gminie Bolesław; od 1 lutego 1977 w gminie Bukowno. 2 kwietnia 1991 ponownie w gminie Bolesław. Trzy dni później, 5 kwietnia 1991 Wodącą włączono do Bukowna.

Stadion MOSiR Bukowno – stadion sportowy w Bukownie zlokalizowany przy ulicy Spacerowej. Odbywają się na nim mecze piłkarskie, zawody lekkoatletyczne i imprezy plenerowe, takie jak Dni Bukowna. Na stadionie rozgrywa swoje mecze drużyna MGHKS Bolesław Bukowno.

Zakłady Górniczo-Hutnicze „Bolesław” – polskie przedsiębiorstwo z branży górniczo-hutniczej (od 2020 tylko hutniczej), istniejące od 1955 w Bukownie. Jedyny w Polsce producent cynku.

Jaskinia w Diablej Górze – znajdująca się na Wyżynie Śląskiej w Bukownie, w przysiółku Podlesie, na wzgórzu Diablej Górze. Jaskinia pozioma o wąskich i niskich korytarzach o długości 107 m i głębokości 15 m z ekspozycją otworu: SE. Po raz pierwszy była wzmiankowana przez P. Przemyskiego w 1912 roku. Została zinwentaryzowana przez K. Kowalskiego w 1948 roku pod nr. inw. 361.