Schronisko turystyczne Roberta Urbanke na Magurce Wilkowickiej

Schronisko PTTK na Magurce Wilkowickiej – górskie schronisko turystyczne Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego w zachodniej części Beskidu Małego, na Magurce Wilkowickiej. Położone jest na wysokości 909 m n.p.m.

Magurka – miejscowość o statusie schronisko turystyczne w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie bielskim, w gminie Wilkowice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bielskiego. W miejscowość jest miejscowością podstawową ale nie samodzielną, przez co podstawą nazwy są Wilkowice. Znajdujące się w miejscowości Schronisko PTTK na Magurce Wilkowickiej, ma adres Magurka Wilkowicka 7, 43-365 Wilkowice.

Magurka Wilkowicka (909 m n.p.m.) – czwarty co do wysokości szczyt Beskidu Małego, znajdujący się w Grupie Magurki Wilkowickiej.

Sokołówka (853 m n.p.m.) – szczyt w Grupie Magurki Wilkowickiej w Beskidzie Małym. Znajduje się w głównym grzbiecie tej grupy, pomiędzy Magurką Wilkowicką (909 m) i przełęczą Przegibek (663 m). Sokołówka jest porośnięta lasem. Zachodnie jej zbocza trawersuje szeroka leśna droga, odcinkiem której poprowadzono niebieski szlak pieszy z przełęczy Przegibek na Magurkę Wilkowicką. Z wiatrołomów poniżej drogi dobry widok na dolinę Małej Straconki i miasto Bielsko-Biała. Na pierwszym planie szczyt Łysej Góry, za nim w oddali horyzont zamykają odlegle szczyty Beskidu Śląskiego: Magura, Klimczok i Szyndzielnia. W punkcie widokowym ustawiono dla turystów ławki. Wschodnimi stokami biegnie niebieski szlak narciarski. Grzbietem Sokołówki biegnie granica między wydzielonym obszarem leśnym w granicach wsi Wilkowice w powiecie bielskim (stok północno-zachodni), a wsią Międzybrodzie Bialskie w powiecie żywieckim (stok południowo-wschodni). Szlak turystyczny przełęcz Przegibek – Sokołówka = Magurka Wilkowicka Czas przejścia: 50 min, 25 min

Magurka Straceńska – polana z dwudomowym osiedlem na grzbiecie łączącym Rogacza (828 m) z Magurką Wilkowicką w Beskidzie Małym. Administracyjnie należy do Straconki – dzielnicy miasta Bielsko-Biała w województwie śląskim, w powiecie bielskim. Magurka Straceńska znajduje się na grzbiecie i jego górnym, lekko opadającym na północ stoku. Grzbietem biegnie granica między Straconką a wsią Wilkowice, również w powiecie bielskim, na opadającym na południe stoku grzbietu znajduje się tutaj kilka polan należących do Wilkowic, niektórym z nich nadano nazwy; Waligórka, Waliczkula, Czubkula, Wilcza Kopa, Pastrzenica i na niektórych z nich są domy. Grzbietem, obok polan Waliczkula, Magurka Straceńska i polany bez nazwy biegną trzy szlaki turystyczne. W dolnej części polany stoi kamienny krzyż ufundowany przez Szczepana i Annę Międzybrodzkich, w górnej części ufundowana przez Jana i Annę Kaników kamienna kapliczka św. Józefa wykonana w 1879 r. Wypływa w jej pobliżu źródło wody niewysychające nawet podczas długotrwałej suszy. Figurka ta i źródło otrzymały niemiecką nazwę Josefsberg, a polana była miejscem, na którym w XIX wieku mieszczanie Bielska-Białej urządzali pikniki, palili ogniska i podziwiali widoki gór. Przez polanę przebiegają trzy szlaki turystyczne: Mikuszowice Krakowskie – Polana pod Rogaczem – Rogacz – Magurka Straceńska – Schronisko PTTK na Magurce Wilkowickiej. Suma podejść 517 m, odległość 3,8 km, czas przejścia 1:45 godz. Wilkowice – Polana pod Rogaczem – Rogacz – Magurka Straceńska – Schronisko PTTK na Magurce Wilkowickiej. Suma podejść 498 m, odległość 3,6 km, czas przejścia 1:43 godz. Bielsko-Biała Straconka – Przełęcz Łysa – Rogacz – Magurka Straceńska – Schronisko PTTK na Magurce Wilkowickiej. Suma podejść 508 m, odległość 4,8 km, czas przejścia 2:02 godz.

Magurka – przysiółek wsi Wilkowice w Polsce, położony w województwie śląskim, w powiecie bielskim, gminie Wilkowice. W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa bielskiego.

Wietrzna Dziura w Magurce, Wietrzna Dziura lub Smocza Jama – jaskinia w zachodniej części Beskidu Małego, w obrębie Parku Krajobrazowego Beskidu Małego. Grota leży w grzbietowej partii Magurki około 0,8 km na wschód od schroniska PTTK, kilkadziesiąt metrów na południe od szlaku turystycznego. Znajduje się w Wilkowicach w województwie śląskim, w powiecie bielskim. Nieopodal przebiega granica z gminą Łodygowice. Od marca 1993 roku grota jest pomnikiem przyrody nieożywionej. We wnętrzu jaskini zaobserwowano wiele gatunków mchów. Ze zwierząt występują tu liczne pajęczaki, szczerbówka ksieni i nocek duży.

Rogacz – szczyt w południowo-zachodniej części Grupy Magurki Wilkowickiej w Beskidzkie Małym. W zestawieniu obiektów fizjograficznych (PRNG określony jako „góra, szczyt” Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – nazwy obiektów fizjograficznych – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 1 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 115753), ale nie występuje w wykazie szczytów, mapa topograficzna oraz usługa wyznaczania wysokości WMTS, dostępne przez Geoportal podają wysokość 801,5 m, mapa „Beskid Mały” wydawnictwa Compass podaje 828 m. W rzeczywistości we wskazanym miejscu nie ma szczytu, następuje tylko zmiana spadku. Zachodni grzbiet Rogacza (potem zmieniający kierunek na północny) opada do Przełęczy Łysej, stok północny do Bielska-Białej Straconki, stok południowy ku wsi Wilkowic. Na południowym stoku i na grzbiecie Rogacza jest wiele polan, na niektórych z nich są zabudowania wysoko położonych osiedli wsi Wilkowice. Polany te to: Polana pod Rogaczem, zwana też polaną Do Piotra, na której jest schronisko turystyczne „Chatka na Rogaczu”, polany Waligórka, Wilcza Kopa, Magurka Straceńska, Waliczkula, Czubkula, Pastrzenica. Rozpościerają się z nich widoki na Beskid Śląski.

Przegibek (663 m n.p.m.) – przełęcz w Grupie Magurki Wilkowickiej w Beskidzie Małym, pomiędzy szczytami Sokołówka (853 m) i Przegibek (685 m). Przegibek rozdziela ją na dwie części: północną, zwaną grupą Chrobaczej Łąki, oraz południową, zwaną grupą Magurki Wilkowickiej i Czupla. Rejon przełęczy porasta las. Przez przełęcz przebiega asfaltowa droga, prowadząca z Bielska-Białej do Międzybrodzia Bialskiego. Wybudowana została po 1954 r., głównie przez wojsko i w ramach czynów społecznych. Na przełęczy jest duży, bezpłatny parking i bufet, mała kapliczka z figurką Chrystusa Frasobliwego (pochodząca z 1858 roku) i wybudowany w 1996 r. pomnik Ofiar Wojny. Głównym grzbietem biegnie niebieski szlak turystyczny, dołącza do niego czarny szlak łącznikowy. Ponadto przez przełęcz prowadzi szlak narciarski. W czasie II wojny światowej Niemcy przygotowywali ten rejon do obrony. W 1943 r. od przełęczy aż po szczyt Magurki Wilkowickiej wykopali system rowów strzeleckich. Wykorzystywali do tego przywiezionych ze Śląska mężczyzn niemieckich, którzy niezdolni byli do służby wojskowej, mieszkańców Ponikwi, pracowników leśnych i robotników z zakładów w Bielsku-Białej. Gdzieniegdzie dostrzec jeszcze można pozostałości tych rowów. Przez przełęcz biegnie granica między wydzielonymi obszarami leśnymi (Lasy Państwowe) w granicach wsi Kozy i miasta Bielsko-Biała.

Przegibek (685 m n.p.m.) – szczyt w centralnej części Grupy Magurki Wilkowickiej w Beskidzie Małym. Wznosi się po północnej stronie przełęczy Przegibek (663 m). Jego zachodnie stoki opadają do doliny potoku Straconka, wschodnie do doliny potoku Ponikwa. Jest to całkowicie porośnięty lasem, mało wybitny szczyt. Znajduje się w wydzielonym obszarze leśnym (Lasy Państwowe) w granicach wsi Kozy w województwie śląskim, w powiecie bielskim, w gminie Kozy. Jego wschodnie stoki szczytu trawersuje szlak turystyczny. Szlaki turystyczne Bielsko-Biała Lipnik – Gaiki – Przegibek – przełęcz Przegibek – Schronisko PTTK na Magurce Wilkowickiej – Czupel – Czernichów.

Schronisko turystyczne „Widok na Tatry” – nieistniejące górskie schronisko turystyczne w Beskidzie Małym, pomiędzy szczytami Magurki Wilkowickiej i Czupla, położone na wysokości ok. 900 m n.p.m.

Skała Wilkowicka – skała na południowo-zachodnim stoku Magurki Wilkowickiej w Beskidzie Małym. Znajduje się przy zielonym szlaku turystycznym z Wilkowic na Magurkę Wilkowicką. Czas dojścia od początku szlaku do skał wynosi 20 minut, ale można go skrócić startując spod lasu, z górnej części ulicy Turystycznej. Zbudowane z piaskowca skały znajdują się w niewielkim i nieczynnym kamieniołomie w jarze po wschodniej stronie szlaku i są z niego niewidoczne, ale prowadzi do nich ścieżka. Najwyższa ze skał ma wysokość 4 m i uprawiany jest na niej bouldering. Jest 6 hajboli o trudności od 4 do 6B w skali francuskiej. Lewa część; 6B Trawers okapu; 5+ Lewica; 5 Prawica; 5+ Środek okapu; 5+ Prawe zacięcie; 4.