place

Schronisko turystyczne „Widok na Tatry

Dawne schroniska Polskiego Towarzystwa TatrzańskiegoNieistniejące schroniska beskidzkieSchroniska Beskidu Małego
Magurka schronisko Widok na Tatry
Magurka schronisko Widok na Tatry

Schronisko turystyczne „Widok na Tatry” – nieistniejące górskie schronisko turystyczne w Beskidzie Małym, pomiędzy szczytami Magurki Wilkowickiej i Czupla, położone na wysokości ok. 900 m n.p.m.

Fragment artykułu z Wikipedii Schronisko turystyczne „Widok na Tatry (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Schronisko turystyczne „Widok na Tatry
Magurka Łodygowicka, gmina Wilkowice

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Linki zewnętrzne Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Schronisko turystyczne „Widok na TatryCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 49.768611 ° E 19.143806 °
placePokaż na mapie

Adres

Ruiny schroniska "Widok na Tatry"

Magurka Łodygowicka
43-325 gmina Wilkowice
Polska
mapOtwórz w Mapach Google

linkWikiData (Q9334355)
linkOpenStreetMap (631919733)

Magurka schronisko Widok na Tatry
Magurka schronisko Widok na Tatry
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Magurka Straceńska
Magurka Straceńska

Magurka Straceńska – polana z dwudomowym osiedlem na grzbiecie łączącym Rogacza (828 m) z Magurką Wilkowicką w Beskidzie Małym. Administracyjnie należy do Straconki – dzielnicy miasta Bielsko-Biała w województwie śląskim, w powiecie bielskim. Magurka Straceńska znajduje się na grzbiecie i jego górnym, lekko opadającym na północ stoku. Grzbietem biegnie granica między Straconką a wsią Wilkowice, również w powiecie bielskim, na opadającym na południe stoku grzbietu znajduje się tutaj kilka polan należących do Wilkowic, niektórym z nich nadano nazwy; Waligórka, Waliczkula, Czubkula, Wilcza Kopa, Pastrzenica i na niektórych z nich są domy. Grzbietem, obok polan Waliczkula, Magurka Straceńska i polany bez nazwy biegną trzy szlaki turystyczne. W dolnej części polany stoi kamienny krzyż ufundowany przez Szczepana i Annę Międzybrodzkich, w górnej części ufundowana przez Jana i Annę Kaników kamienna kapliczka św. Józefa wykonana w 1879 r. Wypływa w jej pobliżu źródło wody niewysychające nawet podczas długotrwałej suszy. Figurka ta i źródło otrzymały niemiecką nazwę Josefsberg, a polana była miejscem, na którym w XIX wieku mieszczanie Bielska-Białej urządzali pikniki, palili ogniska i podziwiali widoki gór. Przez polanę przebiegają trzy szlaki turystyczne: Mikuszowice Krakowskie – Polana pod Rogaczem – Rogacz – Magurka Straceńska – Schronisko PTTK na Magurce Wilkowickiej. Suma podejść 517 m, odległość 3,8 km, czas przejścia 1:45 godz. Wilkowice – Polana pod Rogaczem – Rogacz – Magurka Straceńska – Schronisko PTTK na Magurce Wilkowickiej. Suma podejść 498 m, odległość 3,6 km, czas przejścia 1:43 godz. Bielsko-Biała Straconka – Przełęcz Łysa – Rogacz – Magurka Straceńska – Schronisko PTTK na Magurce Wilkowickiej. Suma podejść 508 m, odległość 4,8 km, czas przejścia 2:02 godz.

Przegibek (przełęcz w Beskidzie Małym)
Przegibek (przełęcz w Beskidzie Małym)

Przegibek (663 m n.p.m.) – przełęcz w Grupie Magurki Wilkowickiej w Beskidzie Małym, pomiędzy szczytami Sokołówka (853 m) i Przegibek (685 m). Przegibek rozdziela ją na dwie części: północną, zwaną grupą Chrobaczej Łąki, oraz południową, zwaną grupą Magurki Wilkowickiej i Czupla. Rejon przełęczy porasta las. Przez przełęcz przebiega asfaltowa droga, prowadząca z Bielska-Białej do Międzybrodzia Bialskiego. Wybudowana została po 1954 r., głównie przez wojsko i w ramach czynów społecznych. Na przełęczy jest duży, bezpłatny parking i bufet, mała kapliczka z figurką Chrystusa Frasobliwego (pochodząca z 1858 roku) i wybudowany w 1996 r. pomnik Ofiar Wojny. Głównym grzbietem biegnie niebieski szlak turystyczny, dołącza do niego czarny szlak łącznikowy. Ponadto przez przełęcz prowadzi szlak narciarski. W czasie II wojny światowej Niemcy przygotowywali ten rejon do obrony. W 1943 r. od przełęczy aż po szczyt Magurki Wilkowickiej wykopali system rowów strzeleckich. Wykorzystywali do tego przywiezionych ze Śląska mężczyzn niemieckich, którzy niezdolni byli do służby wojskowej, mieszkańców Ponikwi, pracowników leśnych i robotników z zakładów w Bielsku-Białej. Gdzieniegdzie dostrzec jeszcze można pozostałości tych rowów. Przez przełęcz biegnie granica między wydzielonymi obszarami leśnymi (Lasy Państwowe) w granicach wsi Kozy i miasta Bielsko-Biała.