Dom Arcybractwa Miłosierdzia w Krakowie (ul. Sienna)

Arcybractwo Miłosierdzia pod wezwaniem Bogurodzicy Najświętszej Maryi Panny Bolesnej w Krakowie – najstarsza nieprzerwanie do dziś istniejąca organizacja charytatywna w Polsce, założona w 1584 przez Piotra Skargę, erygowana przez legata papieskiego, kardynała Hipolita Aldobrandini aktem kanonicznym ratyfikowanym w 1591 przez Grzegorza XIV. Zgodnie z postanowieniami Soboru Trydenckiego podlegało władzy biskupa krakowskiego. Początkowo nosiło nazwę Bractwa Miłosierdzia Bogarodzice. W 1587 przy Bractwie Miłosierdzia ks. Skarga założył „Mons Pietatis”. pod polską nazwą Komory Potrzebnych (późniejszy Bank Pobożny), w której udzielano pożyczek pod zastawy „klejnotowe” i „sukienne”, bez pobierania procentów. Bractwo Miłosierdzia i Komora Potrzebnych podporządkowane były wspólnemu zarządowi. Od 1818 Archikonfraternia Miłosierdzia i Banku Pobożnego, od II połowy XIX w. Arcybractwo Miłosierdzia i Banku Pobożnego, które obrało za patronkę Matkę Boską Bolesną. Od 1989 nosi obecną nazwę. Jest publicznym stowarzyszeniem wiernych, działającym pod władzą arcybiskupa metropolity krakowskiego w oparciu o kodeks prawa kanonicznego.

Kamienica przy ulicy Stolarskiej 1/3 – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy ulicy Stolarskiej, na Starym Mieście. Pierwotnie w miejscu obecnej kamienicy znajdowały się dwa oddzielne budynki. Zostały one częściowo zniszczone podczas wielkiego pożaru Krakowa w 1850. Odbudowano je jako jedną klasycystyczną kamienicę, zachowując jednak podział na dwie, różniące się wysokością części, nawiązujące do poprzedniej zabudowy. Część północna jest jednopiętrowa i pięcioosiowa, zaś południowa – dwupiętrowa i czteroosiowa. 3 kwietnia 1968 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.

Dom Mansjonarzy – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy ulicy Siennej 6, na Starym Mieście. Kamienica została wzniesiona w XIV wieku. Posiadała oficynę, wychodzącą na cmentarz przy Kościele Mariackim, która w późniejszym czasie została przebudowana na samodzielny budynek – Kamienicę nr 7 przy placu Mariackim. 5 kwietnia 1966 kamienica została wpisana do rejestru zabytków wraz z Kamienicą nr 7 przy placu Mariackim, która była kiedyś jej oficyną. Pomimo iż obecnie są to administracyjnie dwa budynki, w rejestrze nadal widnieją pod jednym wpisem. Kamienica znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.

Budynek Kurii Prowincji Polski Południowej Jezuitów (także Kolegium św. Barbary) – budynek znajdujący się w Krakowie, w dzielnicy I przy Małym Rynku 8, na rogu z ulicą Sienną 8a, na Starym Mieście.

Dom Księży Mansjonarzy (Dom Parafialny im. Ks. Infułata Ferdynanda Machaya) – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy placu Mariackim 7, na Starym Mieście.

Rektorat św. Wojciecha Biskupa i Męczennika w Krakowie – rektorat rzymskokatolicki należący do dekanatu Kraków-Centrum archidiecezji krakowskiej na Rynku Głównym.

Kamienica przy ulicy Siennej 4 – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy ulicy Siennej, na Starym Mieście. Kamienica została wzniesiona w XIV wieku. Posiadała oficynę, wychodzącą na cmentarz przy Kościele Mariackim, która w późniejszym czasie została przebudowana na samodzielny budynek – Dom Pod Ogrojcem. Od połowy XVIII wieku do początków XIX wieku, wraz z Kamienicą Czyncielów i Kamienicą Bidermanowską wchodziła w skład tzw. Barszczowego, czyli zespołu kamienic należącego do rodziny Bartschów. 26 marca 1968 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.

Dom Pod Ogrojcem – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy placu Mariackim 8, na Starym Mieście.

Kamienica przy ulicy Stolarskiej 5 – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy ulicy Stolarskiej, na Starym Mieście. Jest to budynek jednopiętrowy, pięcioosiowy, o prostej fasadzie. Kamienica została wzniesiona na przełomie w XIII i XIV wieku. Spłonęła podczas wielkiego pożaru Krakowa w 1850, ale wkrótce została odbudowana. W kamienicy znajduje się wejście do Pasażu Bielaka łączącego ul. Stolarską z Rynkiem Głównym. 23 lutego 1968 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.

Galeria Pauza – galeria sztuki współczesnej w Krakowie specjalizująca się w wystawach fotografii. Działa od 2005 roku. Początkowo mieściła się na drugim piętrze kamienicy przy ulicy Floriańskiej 18. Od 2016 roku Galeria działa w Pasażu Bielaka, przy ulicy Stolarskiej 5/3, gdzie przeniosła się wraz z Klubem Pauza. W 2004 roku, w wyniku współdziałania ludzi skupionych wokół krakowskiej Pauzy, powstała Fundacja na Rzecz Rozwoju i Promocji Sztuki Współczesnej Pauza (od 2005 roku posiadająca status organizacji pożytku publicznego). Głównym celem Fundacji Pauza jest promowanie i wspieranie rozwoju sztuki współczesnej, jej twórców, wszystkich technologii służących jej prezentowaniu oraz szeroko pojęte działania edukacyjne. W Galerii Pauza, oprócz fotografii, prezentowane są prace, które zawierają w sobie elementy grafiki, malarstwa, rzeźby czy video. Galeria organizuje wystawy zarówno szeroko znanych i doświadczonych artystów, jak i młodych twórców, stawiających pierwsze kroki na scenie artystycznej. W Galerii Pauza prezentowali swoje prace m.in.: Tomek Sikora, Mikołaj Grynberg, Jason Gallacher, Natalia LL, Laureaci Konkursu Fotografii Prasowej 2006, L’OEil Public (Bollendorf, Brault, Herbaut), Agnes Jeziorska, Rawa Joanna Kiersztajn, Anna Maria Karczmarska, Maciej Dyczkowski, Jani Konstantinovski Puntos, Rimer Cardillo, Tim Bosko (Anna Kawa, Tomasz Wójcicki), Gregor Podgórski, Piotr Sikora.

Plac Mariacki – plac w Krakowie, w dzielnicy I Stare Miasto, na Starym Mieście sąsiadujący z Rynkiem Głównym. Pośrodku placu stoi kościół Mariacki. Plac powstał po roku 1802 na miejscu zlikwidowanego cmentarza parafialnego przy kościele Mariackim. Obszar dawnej nekropolii jest obecnie wyłożony białą kostką. W południowej części placu znajduje się fontanna – pomnik żaka. Zaprojektowana została przez Jan Budziło, a figurę (powiększoną replikę jednej z rzeźb proroków z obramienia szafy środkowej ołtarza Wita Stwosza) wykonał Franciszek Kalfas. Jest to dar rzemieślników krakowskich dla miasta wykonany w 1958 roku.

Krakowskie cmentarzysko przedlokacyjne (także Cmentarz św. Wojciecha) – cmentarz usytuowany przed lokacją Krakowa na wyznaczonym w 1257 ówczesnym i obecnym Rynku Głównym. Najprawdopodobniej był to cmentarz ulokowany we wschodnio-południowym kwartylu rynku przy kościele św. Wojciecha, choć nie wyklucza się istnienia jeszcze wcześniejszego cmentarzyska po zachodniej stronie rynku. Większość szczątków ludzkich odkrytych podczas prac archeologicznych prowadzonych w latach 2004–2010 została ponownie pochowana w krypcie kościoła Mariackiego, część została udostępniona zwiedzającym w Muzeum Historycznym Miasta Krakowa „Podziemia Rynku”. W pobliżu rynku, na miejscu obecnego Placu Mariackiego, istniało także inne cmentarzysko – Cmentarz Mariacki, również założone w czasach przedlokacyjnych, bo w 1222, lecz przetrwało do końca XVIII wieku.