Kamienica przy Rynku 39-40 we Wrocławiu

Kamienica przy Rynku 38, znana również jako Kamienica Pod Złotą Kotwicą – kamienica na wrocławskim rynku, na jego wschodniej pierzei, na tzw. stronie Zielonej Trzciny (niem. Grüne-Rohr-Seite) lub Zielonej Rury (według Mateusza Golińskiego ta część pierzei nosiła nazwę „Pod Podcieniami Kapeluszników”). Na Rynku wrocławskim dwie kamienice noszą tę sama nazwę: druga znajduje się przy parceli Rynek 52.

Kamienica przy Rynku 33 – kamienica na wrocławskim rynku, na jego wschodniej pierzei, na tzw. stronie Zielonej Trzciny (niem. Grüne-Rohr-Seite) lub Zielonej Rury, przy skrzyżowaniu z ulicą Kurzy Targ.

Kamienica przy ulicy Wita Stwosza 15 – zabytkowa kamienica o rodowodzie średniowiecznym znajdująca się przy ulicy Wita Stwosza we Wrocławiu.

Kamienica Stary Ratusz lub Pod Polskim Królem, Pod Królem Augustem (j. niem. Zum sog. alten Rathaus) – kamienica na wrocławskim rynku, na jego wschodniej pierzei, na tzw. stronie Zielonej Trzciny (niem. Grüne-Rohr-Seite) lub Zielonej Rury.

Kamienica Pod Złotą Gwiazdą (j. niem. Zum goldnen Stern) – kamienica na wrocławskim rynku, na jego wschodniej pierzei, na tzw. stronie Zielonej Trzciny (niem. Grüne-Rohr-Seite) lub Zielonej Rury (według Mateusza Golińskiego ta część pierzei nosiła nazwę "Pod Podcieniami Kapeluszników").

Kamienica przy Rynku 36-37 – kamienica na wrocławskim rynku, na jego wschodniej pierzei, na tzw. stronie Zielonej Trzciny (niem. Grüne-Rohr-Seite) lub Zielonej Rury(według Mateusza Golińskiego ta część pierzei nosiła nazwę "Pod Podcieniami Kapeluszników").

Kamienica Pod Złotą Koroną (niem. Haus zur Goldenen Krone) – kamienica na wrocławskim rynku, na jego wschodniej pierzei, na tzw. stronie Zielonej Trzciny lub Zielonej Rury (niem. Grüne-Rohr-Seite); była jedną z najwcześniejszych dzieł śląskiego renesansu.

Plac Młodzieżowy – dawny plac położony we Wrocławiu na Starym Mieście przy wlocie ulicy Świdnickiej i Oławskiej do Rynku, w kwartale ulic: ulica Kazimierza Wielkiego, ulica Oławska, ulica Szewska i ulica Świdnicka, w ramach osiedla Stare Miasto. Nawa używana była w latach 1954–1956 w odniesieniu do placu, który powstał po odgruzowaniu tego terenu. Rozważano pozostawienie tego terenu bez zabudowy jako placu, co miało stać się polskim wkładem w urbanistykę Starego Miasta. Stanowiłby on trzeci plac przyrynkowy, łączący się z Rynkiem narożnikowo. Ostatecznie jednak podjęto decyzję o jego zabudowie. Stał się wówczas miejscem prowadzenia inwestycji, w wyniku której powstał zespół zabudowy mieszkalno-usługowej. Po jej zakończeniu jednak nazwa ta przestała być używana, a sam plac jako wyodrębniony obiekt z własną nazwą nie istnieje. Co prawda dzięki odsunięciu budynków od dawnej linii zabudowy powstał tu wydłużony plac między zachodnią i wschodnią pierzeją ulicy, do którego w trakcie budowy odnoszono wymienioną nazwę, jednak ostatecznie nie uzyskał on odrębnej tożsamości i dziś stanowi początkowy odcinek poszerzonej ulicy Świdnickiej. Styl powstałej wówczas na miejscu placu zabudowy określa się jako modernizm, choć niektórzy autorzy sytuują ją między socrealizmem a modernizmem. Wskazuje się, że na jej kształt decydujący wpływ miało położenie miejsca w ścisłym centrum z narożnikowym stykiem do Rynku. Ocenia się, że zabudowa ta jest neutralna stylowo i jako taka dobrze wpisuje się w historyczne otoczenie kreując harmonijny zespół przestrzenny. Zabudowa Placu Młodzieżowego została ujęta na liście dóbr kultury współczesnej.

Zespół zabudowy mieszkalno-usługowej – zespół zabudowy znajdujący się we Wrocławiu na Starym Mieście przy wlocie ulicy Świdnickiej i Oławskiej do Rynku, w kwartale ulic: ulica Kazimierza Wielkiego, ulica Oławska, ulica Szewska i ulica Świdnicka, w ramach osiedla Stare Miasto. Zespół zabudowy mieszkalno-usługowej został wzniesiony na dawnym placu Młodzieżowym istniejącym tu w latach 1954–1956, który powstał po odgruzowaniu tego terenu. Styl powstałej wówczas zabudowy określa się jako modernizm, choć niektórzy autorzy sytuują ją między socrealizmem a modernizmem. Wskazuje się, że na jej kształt decydujący wpływ miało położenie miejsca w ścisłym centrum z narożnikowym stykiem do Rynku. Ocenia się, że zabudowa ta jest neutralna stylowo i jako taka dobrze wpisuje się w historyczne otoczenie kreując harmonijny zespół przestrzenny.

Dom Handlowy Kameleon, dawniej: Dom towarowy Rudolfa Petersdorffa (niem.: Kaufhaus Rudolf Petersdorff) – zabytkowy dom towarowy we Wrocławiu, położony przy ulicy Szewskiej 6/7.

Ulica Ofiar Oświęcimskich – ulica położona we Wrocławiu na Starym Mieście. Łączy ulicę Eugeniusza Gepperta i plac Solny z ulicą Kazimierza Wielkiego. Ma 486 m długości. Ulica składa się z dwóch odcinków: zachodniego, od ulicy Eugeniusza Gepperta do ulicy Świdnickiej, oraz wschodniego, od ulicy Szewskiej do ulicy Kazimierza Wielkiego. Natomiast na odcinku od ulicy Świdnickiej do ulicy Szewskiej jej bieg jest przerwany zabudową z lat 50. XX wieku powstałą w ramach nieistniejącego dziś placu Młodzieżowego. Przy ulicy dominuje zabudowa ciągła pierzejowa, w tym budynki zabytkowe, takie jak między innymi Kamienica Heinricha von Rybischa, Dom rodziny Fränckel, Dom handlowy Schottländera / Singera, Dom handlowy firmy Junkernstrasse-Bau GmbH, Biurowiec Junkernstrasse-Bau GmbH i inne. Wśród charakterystycznych obiektów współczesnych położonych przy ulicy można wymienić między innymi budynek ZETO z lat 60. XX wieku przy zachodnim odcinku ulicy  oraz budynek parkingu Szewska Centrum z 1999 r. przy wschodnim odcinku ulicy .

Diecezja wrocławska – jedna z trzech diecezji Kościoła Polskokatolickiego w RP, ze stolicą we Wrocławiu (tymczasowa siedziba administratora znajduje się w Szczecinie). Od 2004 diecezją administruje ks. Stanisław Bosy (do 2023 jako infułat – administrator, od 2023 biskup ordynariusz).