Zespół zabudowy mieszkalno-usługowej przy ulicy Świdnickiej we Wrocławiu

Plac Młodzieżowy – dawny plac położony we Wrocławiu na Starym Mieście przy wlocie ulicy Świdnickiej i Oławskiej do Rynku, w kwartale ulic: ulica Kazimierza Wielkiego, ulica Oławska, ulica Szewska i ulica Świdnicka, w ramach osiedla Stare Miasto. Nawa używana była w latach 1954–1956 w odniesieniu do placu, który powstał po odgruzowaniu tego terenu. Rozważano pozostawienie tego terenu bez zabudowy jako placu, co miało stać się polskim wkładem w urbanistykę Starego Miasta. Stanowiłby on trzeci plac przyrynkowy, łączący się z Rynkiem narożnikowo. Ostatecznie jednak podjęto decyzję o jego zabudowie. Stał się wówczas miejscem prowadzenia inwestycji, w wyniku której powstał zespół zabudowy mieszkalno-usługowej. Po jej zakończeniu jednak nazwa ta przestała być używana, a sam plac jako wyodrębniony obiekt z własną nazwą nie istnieje. Co prawda dzięki odsunięciu budynków od dawnej linii zabudowy powstał tu wydłużony plac między zachodnią i wschodnią pierzeją ulicy, do którego w trakcie budowy odnoszono wymienioną nazwę, jednak ostatecznie nie uzyskał on odrębnej tożsamości i dziś stanowi początkowy odcinek poszerzonej ulicy Świdnickiej. Styl powstałej wówczas na miejscu placu zabudowy określa się jako modernizm, choć niektórzy autorzy sytuują ją między socrealizmem a modernizmem. Wskazuje się, że na jej kształt decydujący wpływ miało położenie miejsca w ścisłym centrum z narożnikowym stykiem do Rynku. Ocenia się, że zabudowa ta jest neutralna stylowo i jako taka dobrze wpisuje się w historyczne otoczenie kreując harmonijny zespół przestrzenny. Zabudowa Placu Młodzieżowego została ujęta na liście dóbr kultury współczesnej.

Strefa Kultury Wrocław (w latach 2012–2017 jako Biuro Festiwalowe Impart 2016, od 2022 r. częściowo jako Wrocławski Instytut Kultury) – wrocławska instytucja kulturalna.

Kamienica przy Rynku 38, znana również jako Kamienica Pod Złotą Kotwicą – kamienica na wrocławskim rynku, na jego wschodniej pierzei, na tzw. stronie Zielonej Trzciny (niem. Grüne-Rohr-Seite) lub Zielonej Rury (według Mateusza Golińskiego ta część pierzei nosiła nazwę „Pod Podcieniami Kapeluszników”). Na Rynku wrocławskim dwie kamienice noszą tę sama nazwę: druga znajduje się przy parceli Rynek 52.

Kamienica przy Rynku 33 – kamienica na wrocławskim rynku, na jego wschodniej pierzei, na tzw. stronie Zielonej Trzciny (niem. Grüne-Rohr-Seite) lub Zielonej Rury, przy skrzyżowaniu z ulicą Kurzy Targ.

Kamienica przy ulicy Wita Stwosza 15 – zabytkowa kamienica o rodowodzie średniowiecznym znajdująca się przy ulicy Wita Stwosza we Wrocławiu.

Kamienica przy Rynku 39-40 – kamienica na wrocławskim rynku, na jego wschodniej pierzei, na tzw. stronie Zielonej Trzciny (niem. Grüne-Rohr-Seite) lub Zielonej Rury (według Mateusza Golińskiego ta część pierzei nosiła nazwę "Pod Podcieniami Kapeluszników")., dawniej dom handlowy Louis Lewy.

Kamienica Stary Ratusz lub Pod Polskim Królem, Pod Królem Augustem (j. niem. Zum sog. alten Rathaus) – kamienica na wrocławskim rynku, na jego wschodniej pierzei, na tzw. stronie Zielonej Trzciny (niem. Grüne-Rohr-Seite) lub Zielonej Rury.

Kamienica Pod Złotą Gwiazdą (j. niem. Zum goldnen Stern) – kamienica na wrocławskim rynku, na jego wschodniej pierzei, na tzw. stronie Zielonej Trzciny (niem. Grüne-Rohr-Seite) lub Zielonej Rury (według Mateusza Golińskiego ta część pierzei nosiła nazwę "Pod Podcieniami Kapeluszników").

Kamienica przy Rynku 36-37 – kamienica na wrocławskim rynku, na jego wschodniej pierzei, na tzw. stronie Zielonej Trzciny (niem. Grüne-Rohr-Seite) lub Zielonej Rury(według Mateusza Golińskiego ta część pierzei nosiła nazwę "Pod Podcieniami Kapeluszników").

Kamienica Pod Złotą Koroną (niem. Haus zur Goldenen Krone) – kamienica na wrocławskim rynku, na jego wschodniej pierzei, na tzw. stronie Zielonej Trzciny lub Zielonej Rury (niem. Grüne-Rohr-Seite); była jedną z najwcześniejszych dzieł śląskiego renesansu.

Dom Handlowy Kameleon, dawniej: Dom towarowy Rudolfa Petersdorffa (niem.: Kaufhaus Rudolf Petersdorff) – zabytkowy dom towarowy we Wrocławiu, położony przy ulicy Szewskiej 6/7.

Ulica Ofiar Oświęcimskich – ulica położona we Wrocławiu na Starym Mieście. Łączy ulicę Eugeniusza Gepperta i plac Solny z ulicą Kazimierza Wielkiego. Ma 486 m długości. Ulica składa się z dwóch odcinków: zachodniego, od ulicy Eugeniusza Gepperta do ulicy Świdnickiej, oraz wschodniego, od ulicy Szewskiej do ulicy Kazimierza Wielkiego. Natomiast na odcinku od ulicy Świdnickiej do ulicy Szewskiej jej bieg jest przerwany zabudową z lat 50. XX wieku powstałą w ramach nieistniejącego dziś placu Młodzieżowego. Przy ulicy dominuje zabudowa ciągła pierzejowa, w tym budynki zabytkowe, takie jak między innymi Kamienica Heinricha von Rybischa, Dom rodziny Fränckel, Dom handlowy Schottländera / Singera, Dom handlowy firmy Junkernstrasse-Bau GmbH, Biurowiec Junkernstrasse-Bau GmbH i inne. Wśród charakterystycznych obiektów współczesnych położonych przy ulicy można wymienić między innymi budynek ZETO z lat 60. XX wieku przy zachodnim odcinku ulicy  oraz budynek parkingu Szewska Centrum z 1999 r. przy wschodnim odcinku ulicy .