Jankowice (województwo dolnośląskie)

Durok – osada w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Siechnice. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa wrocławskiego. Na terenie miejscowości mieszczą się dwa gospodarstwa rolne, gospodarstwo agroturystyczne i stadnina koni. Do osady można dojechać korzystając z autobusu podmiejskiego o numerze 920.

Lizawice (niem. Leisewitz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oławskim, w gminie Oława. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego. Wieś od roku 2005 posiada wyremontowaną stację kolejową a sam jej budynek jest oddzielony płotem od peronów. Został zaadaptowany na cele mieszkalne. We wsi znajduje się ośrodek jeździecki zlokalizowany na terenie byłych GS-ów.

Marcinkowice (niem. Märzdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oławskim, w gminie Oława.

Lizawice – przystanek osobowy w Lizawicach, w województwie dolnośląskim, w Polsce.

Marcinkowice – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1945–1954 w woj. wrocławskim (dzisiejsze woj. dolnośląskie). Siedzibą władz gminy były Marcinkowice. Gmina Marcinkowice powstała po II wojnie światowej na terenie tzw. Ziem Odzyskanych (tzw. II okręg administracyjny – Dolny Śląsk). 28 czerwca 1946 gmina – jako jednostka administracyjna powiatu oławskiego – weszła w skład nowo utworzonego woj. wrocławskiego. Według stanu z 1 lipca 1952 gmina składała się z 8 gromad: Górnik, Groblice, Jankowice, Lizawice, Marcinkowice, Siedlce, Stanowice i Zakrzów. Gmina została zniesiona 29 września 1954 wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin. Jednostki nie przywrócono 1 stycznia 1973 wraz z kolejną reformą reaktywującą gminy. Zobacz też: gmina Marcinowice.

Parafia św. Marcina Biskupa w Marcinkowicach – znajduje się w dekanacie Oława w archidiecezji wrocławskiej. Erygowana w XIII wieku. Obsługiwana przez księży archidiecezjalnych. Jej proboszczem jest ks. kan. Bartłomiej Błoński.

Jezioro Dziewicze – małe (800 x 60 m) jezioro w starorzeczu Oławy, położone przy żółtym szlaku pieszym z Siechnic do Kotowic, w pobliżu linii kolejowej Wrocław – Jelcz-Laskowice. Po drugiej stronie linii kolejowej położone jest Jezioro Panieńskie.

Kotowice (niem. Kottwitz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Siechnice. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa wrocławskiego.

Zakrzów Kotowice – przystanek osobowy w woj. dolnośląskim. W czasach gdy istniał drugi tor, peron znajdował się pomiędzy nimi a wchodziło się na niego przejściem podziemnym. Przez stację przejeżdżają pociągi towarowe i pasażerskie, które odjeżdżają w stronę Wrocławia i w stronę Jelcza Laskowic.

Zabardowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oławskim, w gminie Oława.

Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Kotowicach – znajduje się w dekanacie Oława w archidiecezji wrocławskiej. Erygowana w 1964 roku. Obsługiwana przez księży archidiecezjalnych. Jej proboszczem jest ks. mgr Wacław Strong RM.

Jezioro Panieńskie (niem. Alte Oder) – niewielkie jezioro w starorzeczu Oławy, na południowy wschód od Wrocławia, pomiędzy wsią Czernica i miastem Siechnice. Jezioro, w kształcie litery "S", ma szerokość około 50 m i długość niespełna 2 km. W pobliżu (na południe) znajduje się przystanek kolejowy Zakrzów Kotowice, a dalej - za linią kolejową nr 277 z Wrocławia do Jelcza – nieco mniejsze Jezioro Dziewicze. Północno-wschodni skraj jeziora przecięty jest sześcioprzęsłowym mostem kolejowym. Z jeziorem Panieńskim związana jest legenda, według której powstało ono w wyniku interwencji niebios, które uderzyły gromem w dom mieszkającego w lesie pod Kotowicami starca, zabraniającemu trzem jego córkom wychodzić z domu i spotykać się z przyjaciółmi we wsi. Miała być to kara dla niego za to, że w czasie sprzeczki z córkami rzucił się na nie z nożem zabijając je wszystkie. Według tego podania dusze młodych dziewcząt czyhają na przechodzących w pobliżu jeziora, natomiast ulgę pokutującym tam duszom może przynieść tylko śmiałek, który zdolny będzie dostać się na rosnącą pośrodku jeziora kępę trzcin i wyrwać je wszystkie wraz z korzeniami.