Stara Giełda we Wrocławiu

Ulica Eugeniusza Gepperta – ulica położona we Wrocławiu na Starym Mieście. Łączy plac Solny z ulicą Kazimierza Wielkiego. Ma 111 m długości. W pierzei wschodniej ulicy położony jest między innymi budynek Starej Giełdy, natomiast w pierzei zachodniej Kamienica Heinricha von Rybischa oraz budynek Schlesische-Boden-Credit-Actien Bank.

Iglica na Placu Solnym we Wrocławiu, zwana także Małą Iglicą – pomnik znajdujący się we Wrocławiu na placu Solnym. Iglica stanęła na placu w 1996. Została zaprojektowana przez wrocławskiego rzeźbiarza Adama Wyspiańskiego – poza nazwiskiem projektanta pomnika, brak jednak dedykacyjnego napisu. Wykonana z granitu w formie stojącego na schodkowym podeście falowanego obelisku, przypominającego kształtem płomień, nawiązuje do średniowiecznego zdarzenia – oskarżenia grupy Żydów o szkodzenie chrześcijanom i spalenia ich w tym miejscu na stosie. Według innej wersji jest to nawiązanie do wydarzeń z XV wieku, kiedy to pod wpływem płomiennych kazań franciszkanina Jana Kapistrana ówcześni wrocławscy mieszczanie znosili ze swych mieszkań meble, odzież i inne przedmioty uznane za zbyt wystawne i palili je m.in. na placu Solnym. Od 1827 do 1944 stał w tym miejscu pomnik feldmarszałka Gebharda von Blüchera. Nazywana „Małą Iglicą” w odróżnieniu od znacznie większej Iglicy, znajdującej się przed Halą Stulecia.

Kamienica przy pl. Solnym 15 – zabytkowa kamienica przy Placu Solnym 15 we Wrocławiu.

Pałac Schlegenbergów (pałac książąt Hohenlohe, pałac Sinzendorfów, Bank Królewski, Cafe Royal) – dawny pałac miejski znajdujący się na rogu ulicy Wita Stwosza 12 i ulicy Łaciarskiej; najlepiej zachowany przykład surowego stylu klasycyzmu berlińskiego przełomu XVIII i XIX w.

Pałac Rybischów (Kamienica Heinricha von Rybischa) – dawny pałac miejski, obecnie niewielka kamienica znajdująca się przy ul. Ofiar Oświęcimskich (dawniej Junkerstraße) nr 1. Pałac był najwcześniejszym na północ od Alp przykładem recepcji wzorów włoskich przystosowanych do miejscowych możliwości.

Kamienica przy pl. Solnym 14 – kamienica przy Placu Solnym 14 we Wrocławiu, XVIII-wieczny budynek Komendantury.

Kamienica przy ulicy Szajnochy 11 – zabytkowa kamienica znajdująca się przy ulicy Karola Szajnochy 11 oraz ul. Kazimierza Wielkiego we Wrocławiu.

Pałac Wallenberg-Pachalych we Wrocławiu (niem. Wallenberg-Pachaly-Palais) – dawny pałac miejski i bank przy ul. Szajnochy 10 we Wrocławiu. Jest jednym z najbardziej okazałych pałaców XVIII-wiecznego Wrocławia, z jedynymi zachowanymi w mieście klasycystycznymi wnętrzami.

Kamienica przy pl. Solnym 13 – zabytkowa kamienica przy Placu Solnym 13 we Wrocławiu, dawna siedziba drugiego najstarszego we Wrocławiu przedsiębiorstwa bankowego istniejącego nieprzerwanie od XVIII do XX wieku.

Ulica Karola Szajnochy (niem. Roßmarkt) – ulica położona we Wrocławiu na Starym Mieście. Łączy ulicę Eugeniusza Gepperta z ulicą Psie Budy, placem Bohaterów Getta oraz tzw. Zaułkiem Solnym. Ma 146 m długości. Przy ulicy położony jest między innymi zabytkowy budynek dawnej Miejskiej Kasy Oszczędności i Biblioteki Miejskiej pod numerem 7-9, w którym po wojnie mieściła się Biblioteka Uniwersytecka. Innym cennym zabytkiem tu położonym jest Pałac Wallenberg-Pachaly oraz budynek Starej Giełdy.

Ulica Zamkowa – ulica długości 135 metrów położona w ścisłym centrum Wrocławia, w sąsiedztwie dawnego zamku królów pruskich, łącząca Trasę W-Z (ul. Kazimierza Wielkiego) z placem Wolności i ul. Heleny Modrzejewskiej. Wbrew swej dzisiejszej nazwie, ulica Zamkowa obecnie nie jest tożsama z ulicą, noszącą przed rokiem 1945 nazwę Schloss Straße, łączącą wrocławski Rynek i Plac Solny z dawnym zamkiem królów pruskich. Do końca lat 70. XX wieku jednak to właśnie ta właśnie historyczna ulica nosiła nazwę Zamkowej, dopiero w 1983 zmieniono jej nazwę na ul. Gepperta. Dzisiejsza ulica Zamkowa po zakończeniu II wojny światowej przez wiele lat była bezimiennym placem na miejscu przedwojennej zabudowy śródmiejskiej, zrujnowanej podczas oblężenia Festung Breslau w 1945 r.; tuż po wojnie wiódł tędy prowizoryczny tor służący do wywożenia ze ścisłego centrum miasta gruzu w kierunku wysypiska bądź towarowego dworca kolejowego (skąd cegły trafiały dalej m.in. na odbudowę Warszawy), a później przez wiele lat była placem parkingowym częściowo z tymczasową zabudową (m.in. garażami). W ostatnich dwóch dekadach XX wieku, przy okazji remontu pobliskiego zamku królów pruskich w związku z przeznaczeniem go na potrzeby Muzeum Miejskiego Wrocławia rejon ten został częściowo uporządkowany i powstał tu łącznik pomiędzy dawnym pruskim placem ćwiczeń (dziś plac Wolności) a trasą W-Z. Jeszcze jednak na planach miasta z 1999 roku pozostawał on bezimienny, nazwę ul. Zamkowej nadano jej w Uchwale Rady Miejskiej Wrocławia Nr VIII/144/03 z 24 kwietnia 2003. Znaczenie obecnej ulicy Zamkowej w infrastrukturze miejskiej nie było szczególnie istotne (była jedynie dość wygodnym zjazdem z trasy W-Z w kierunku południowym) do czasu zatwierdzenia planów związanych z budową wjazdu na podziemny parking Narodowego Forum Muzyki, w których przewidziano, iż na miejscu ul. Zamkowej, oprócz połączenia z parkingiem NFM, znajdzie się jedynie trakt spacerowy. Przebudowę tego fragmentu miasta zakończono w grudniu 2015.

Trasa W-Z – wewnętrzna obwodnica Wrocławia, pozwalająca ominąć Rynek i wewnętrzną część Starego Miasta. Wbrew nazwie przebiega nie tylko w kierunku wschód-zachód, lecz zawiera odcinek pozwalający pojazdom poruszającym się w kierunku południkowym ominąć ścisłe śródmieście od zachodu.