Maida Vale

Maida Vale Studios – ośrodek studyjny radia BBC, położony w centrum Londynu, przy ulicy Delaware Road w gminie City of Westminster, a ściślej w jej części znanej jako Maida Vale.

Maida Vale – stacja metra londyńskiego na trasie Bakerloo Line, położona w rejonie o tej samej nazwie, w dzielnicy City of Westminster. Podobnie jak kilka innych stacji tej linii, Maida Vaila posiada wykładany z zewnątrz terakotą budynek wejścia. Jego dodatkową atrakcją architektoniczną jest dawne logo metra ułożone na ścianie w formie mozaik. Stacja należy do drugiej strefy biletowej. Rocznie korzysta z niej ok. 3 mln pasażerów.

Warwick Avenue – stacja metra londyńskiego na trasie Bakerloo Line, położona w dzielnicy City of Westminster. Nie posiada nadziemnego budynku – podróżni wchodzą do części podziemnej schodami bezpośrednio z ulicy. Stacja należy do drugiej strefy biletowej. W roku 2007 skorzystało z niej ok. 4,22 mln pasażerów. Stacja jest tytułowym "bohaterem" utworu Warwick Avenue walijskiej piosenkarki Duffy, wydanego w 2008 roku i pochodzącego z jej albumu Rockferry. Nagranie to dotarło na 3. miejsce na liście UK Official Top 40.

Kilburn Park – stacja metra londyńskiego położona w dzielnicy Brent na trasie Bakerloo Line. Jest pierwszą, jadąc z krańca Harrow & Wealdstone, podziemną stacją – poprzedza ją 10 stacji naziemnych. Rocznie korzysta z niej ok. 3,7 mln pasażerów. Budynek wejścia na stację zaprojektował Stanley Heaps. Jego elewacja wyłożona została terakotą.

Kilburn High Road – stacja kolejowa w Londynie, na terenie London Borough of Camden. Leży na linii Watford DC Line, którą obsługuje należący do władz samorządowych brytyjskiej stolicy przewoźnik London Overground. W roku statystycznym 2007/08 ze stacji skorzystało ok. 916 tysięcy pasażerów. W systemie komunikacji miejskiej Londynu należy do drugiej strefy biletowej.

Abbey Road Studios – studio nagraniowe powstałe w 1931 roku w Londynie mieszczące się przy ulicy Abbey Road pod nr 3 w pochodzącym z 1831 roku budynku zbudowanym w stylu georgiańskim. Studio jest podzielone na trzy pomieszczenia realizacji dźwięku: największe Studio One umożliwiające nagrania ponad 200 muzykom jednocześnie, gdzie była nagrywana m.in. muzyka do filmowej trylogii Władca pierścieni, najbardziej znane, Studio Two (do 55 muzyków), gdzie nagrywali swoje płyty The Beatles, czy Pink Floyd, oraz najmniejsze Studio Three, w którym nagrany został m.in. album The Dark Side of the Moon grupy Pink Floyd. W sąsiedztwie samego studia znajduje się również restauracja, ogród oraz pokoje hotelowe dla muzyków. W Abbey Road Studios nagrywali m.in. tacy wykonawcy i grupy muzyczne jak: The Beatles, Pink Floyd, Oasis, Fats Waller, Josh Groban, Jamiroquai, Anna Maria Jopek, Kutless, Cliff Richard, Adam Ant, Nightwish, Radiohead, Muse, XTC, The Zombies, Take That, Green Day, U2, Depeche Mode, The Used, Camel, The Killers, The Shadows, Gnarls Barkley, Elliott Smith, Syd Barrett, Hilary Hahn, Plácido Domingo, Michael Nyman, Trevor Jones, Mecano, Panic! at the Disco, The Hollies, Manfred Mann, The Seekers, Iron Maiden, Madness, Lucie Silvas, Bastille, Kanye West, Florence and the Machine, Spice Girls, Alanis Morissette, Europe oraz One Direction.

Abbey Road – ulica w północno–zachodniej części Londynu (NW8) na terenie gmin London Borough of Camden oraz City of Westminster. Ulica ma długość 2,1 km, zaczyna się przy Quex Road i kończy przy Grove End Road. Przy Abbey Road znajduje się studio koncernu EMI Abbey Road Studios, gdzie nagrywały między innymi takie zespoły jak The Beatles, Pink Floyd czy U2. Obok studia znajduje się przejście dla pieszych, gdzie rankiem 8 sierpnia 1969 roku fotograf Iain MacMillan zrobił członkom zespołu The Beatles kilka fotografii (około ośmiu). Fotografujący MacMillan stał na drabinie, a ruch na ulicy został zatrzymany na 15 minut przez policjanta. Jedno ze zdjęć, na którym (w kolejności od prawej) John Lennon, Ringo Starr, Paul McCartney i George Harrison przechodzą przez pasy, umieszczono na okładce albumu Abbey Road. Oryginalne przejście dla pieszych, na którym sfotografowano Beatelsów, zostało przesunięte o kilka metrów, nie zachowały się dokładne informacje kiedy dokonano zmiany ani gdzie znajdowała się oryginalna "zebra". W 2010 roku przejście dla pieszych zostało wpisane na listę Zabytków Wielkiej Brytanii przez English Heritage. Przy ulicy zainstalowana jest kamera internetowa, dzięki której można śledzić, co dzieje się na przejściu, a przy tym zaobserwować osoby, które ustawiają się w charakterystycznych, znanych z okładki pozycjach i robią zdjęcia.

Queen’s Park – rejon w północno-zachodniej części Londynu, który zlokalizowany jest na granicy londyńskich gmin Brent i Westminster. Queen’s Park to także civil parish.

Katedra greckoprawosławna św. Zofii w Londynie (ang. The Greek Orthodox Cathedral of Saint Sophia) – prawosławna katedra arcybiskupstwa Tiatyry i Wielkiej Brytanii Patriarchatu Konstantynopolitańskiego. Wzniesienie świątyni miało związek ze wzrostem liczby Greków przebywających na stałe w stolicy Anglii. Istniejące do tej pory greckie kaplice prawosławne były zdecydowanie za małe dla wszystkich wiernych. W 1872 zawiązał się komitet budowy nowej świątyni złożony z Demetriosa Schilizzisa, Stavrosa Dilberoglu oraz Emmanuela Mavrocordatosa. Koszt inwestycji oszacowano na 50 tys. funtów, którą to sumę całkowicie pokryła grecka społeczność Londynu. Projekt w stylu bizantyjskim przygotował John Oldrid Scott, zaś prace budowlane zostały rozpoczęte w 1877 i trwały dwa lata. Gotową katedrę poświęcił 5 lutego 1882 Antoni (Hariatis), arcybiskup Korfu. Obiekt został wzniesiony z cegły, nakryty pojedynczą kopułą. Wnętrze jest bogato zdobione mozaikami oraz ozdobami z marmuru. Od 1922 sobór w Londynie jest katedrą Arcybiskupstwa Thyatyry i Wielkiej Brytanii. Budynek został uszkodzony w czasie II wojny światowej, jednak poddano go następnie pieczołowitej rekonstrukcji. Od 2006 przy katedrze działa muzeum, w którym eksponowane są zabytki greckiej sztuki sakralnej oraz dary przekazywane przez wiernych, zgromadzone przez cały okres istnienia parafii Patriarchatu Konstantynopolitańskiego w Londynie. W muzeum znajduje się również kamień węgielny położony pod budowę świątyni.

Bayswater – stacja metra londyńskiego położona w dzielnicy City of Westminster. Działa od 1868 roku, co pozwala zaliczać ją do najstarszych w całym metrze. Obecnie obsługuje dwie linie: District Line i Circle Line. Co roku korzysta z niej ok. 6 milionów pasażerów. Należy do pierwszej strefy biletowej.

Paddington (London Paddington) – stacja kolejowa w centralnym Londynie, na terenie gminy City of Westminster, w dzielnicy Paddington. Jest to jedna z głównych stacji stolicy, pełniąca funkcję stacji krańcowej dla połączeń kolejowych do południowo-zachodniej Anglii i południowej Walii. W 2019/2020 roku była to szósta pod względem ruchu pasażerskiego stacja w kraju, z roczną liczbą pasażerów szacowaną na blisko 45 mln. Dworzec wybudowany został w latach 1850–1854 dla kompanii Great Western Railway na podstawie projektu Isambarda Kingdoma Brunela i Matthew Digby’ego Wyatta. Jest zabytkiem klasy I

Paddington – jedna z największych stacji metra londyńskiego, ósma w całej sieci pod względem rocznej liczby korzystających z niej pasażerów. Spotykają się na niej 4 linie: Bakerloo Line, Circle Line, District Line oraz Hammersmith & City Line. Stacja składa się z trzech głównych części, z których każda posiada 2 perony. Dwie z nich znajdują się pod dworcem kolejowym Paddington Station. Pierwsza, płytsza, służy liniom Circle i District (zatrzymują się na tych samych peronach). Głębiej znajdują się perony linii Bakerloo. Obie te części połączone są przejściami podziemnymi zarówno między sobą, jak i z dworcem kolejowym. Trzecia część stacji, służąca linii Hammersmith & City, znajduje się na powierzchni, a jej perony położone są tuż obok peronów kolejowych, na tym samym poziomie. W roku 2007 z całego kompleksu skorzystało ok. 37,2 mln pasażerów.