place

Elmasz

Byłe przedsiębiorstwa w PolscePolskie przedsiębiorstwa elektronicznePrzedsiębiorstwa w WarszawiePrzedsiębiorstwa w zjednoczeniu Unitra

Zakład Budowy Urządzeń Technologicznych Unitra-Elmasz – zakład funkcjonujący jako Wydział Produkcji Specjalnej Zakładów Radiowych im. Marcina Kasprzaka w Warszawie. Przedsiębiorstwo miało swą siedzibę w budynkach ZRK. Oba zakłady zlikwidowano w tym samym czasie. Przedsiębiorstwo Elmasz zajmowało się przede wszystkim produkcją specalistycznych urządzeń nagrywających na potrzeby Urzędu Bezpieczeństwa oraz przyrządy kontrolno-pomiarowe (np. miernik VN1064) w oparciu o podzespoły Unitra-ZRK.

Fragment artykułu z Wikipedii Elmasz (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy).

Elmasz
Marcina Kasprzaka, Warszawa Wola

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: ElmaszCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 52.229278 ° E 20.972083 °
placePokaż na mapie

Adres

Renaissance Plaza

Marcina Kasprzaka 18/20
01-211 Warszawa, Wola
województwo mazowieckie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Szpital Starozakonnych w Warszawie
Szpital Starozakonnych w Warszawie

Szpital Starozakonnych, Szpital Żydowski „Czyste”, Żydowski Szpital Zakaźny „Czyste” (1940−1943) – polska placówka medyczna funkcjonująca w latach 1898–1943 w Warszawie na Czystem, a w latach 1940–1943 w getcie warszawskim, zorganizowana przez Gminę Żydowską pod przewodnictwem Ludwika Natansona. Szpital Starozakonnych na Czystem otworzony w 1902 roku był kontynuacją starego Szpitala Starozakonnych w Warszawie założonego w 1833 roku na ulicy Inflackiej w Warszawie. Szpital Starozakonnych na Czystem był dostępny dla osób wszystkich wyznań. Przez wiele lat był uważany za jeden z najlepszych i najnowocześniejszych szpitali w Warszawie. Szczególnie silne było kształcenie naukowe lekarzy w okresie do uzyskania niepodległości w 1918 roku. W czasie okupacji i działalności w Getcie Warszawskim (1940–1943) Szpital Starozakonnych stał się praktycznie rzecz biorąc kliniką uniwersytecką, kształcącą lekarzy pracujących w getcie. Zygmunt Kramsztyk, jeden z lekarzy naczelnych szpitala, był redaktorem Krytyki Lekarskiej – pierwszego na świecie czasopisma zajmującego się filozofią nauki i medycyny. Powstało tu pierwsze szpitalne wydawnictwo naukowe w Polsce – Kwartalnik Kliniczny Szpitala Starozakonnych. W 1942 roku lekarze Szpitala prowadzili wstrząsające badania nad głodem w Getcie Warszawskim. Przy szpitalu powstała w 1923 roku Szkoła Pielęgniarska, której pierwszą dyrektorką była Amelia Greenwald. W latach 1924–1928 przy szpitalu powstał Instytutu Patologiczny, który miał być placówką umożliwiającą dostęp do nowoczesnych technik rozpoznawczych i leczniczych i miał podążać za szybkim rozwojem naukowym medycyny w tamtym czasie.