place

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Józefa Oblubieńca w Warszawie

Architektura I Rzeczypospolitej (województwo mazowieckie)Fundacje kościelne Wesslów herbu RogalaKościoły i klasztory karmelitów bosych w PolsceSanktuaria maryjne w archidiecezji warszawskiejWarszawskie kościoły archidiecezji warszawskiej
Zabytkowe kościoły w WarszawieŚwiątynie pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi PannyŚwiątynie pod wezwaniem św. Józefa
Kościół pokarmelicki Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Józefa Oblubieńca w Warszawie 2020
Kościół pokarmelicki Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Józefa Oblubieńca w Warszawie 2020

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Józefa Oblubieńca, zwyczajowo kościół pokarmelicki lub kościół seminaryjny – kościół znajdujący się w Warszawie przy ul. Krakowskie Przedmieście 52/54. W latach 1945–1952 prokatedra archidiecezji warszawskiej. Pełni funkcję kościoła Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie.

Fragment artykułu z Wikipedii Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Józefa Oblubieńca w Warszawie (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Józefa Oblubieńca w Warszawie
Skwer Adama Mickiewicza, Warszawa Śródmieście

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Linki zewnętrzne Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Józefa Oblubieńca w WarszawieCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 52.243561 ° E 21.015881 °
placePokaż na mapie

Adres

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i świętego Józefa Oblubieńca (Kościół seminaryjny)

Skwer Adama Mickiewicza
00-322 Warszawa, Śródmieście
województwo mazowieckie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

linkWikiData (Q4569133)
linkOpenStreetMap (30908038)

Kościół pokarmelicki Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Józefa Oblubieńca w Warszawie 2020
Kościół pokarmelicki Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Józefa Oblubieńca w Warszawie 2020
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Heroldia Królestwa Polskiego
Heroldia Królestwa Polskiego

Heroldia Królestwa Polskiego (skrótowiec: HKP) – instytucja państwowa o charakterze heroldii, powołana 7 lipca 1836 roku w Królestwie Polskim, przy II. Radzie Stanu, na podstawie ukazu cesarskiego władz rosyjskich oraz art. 51–55 prawa o szlachectwie z tejże daty  . Pierwszym prezesem Heroldii został hrabia Aleksander Colonna-Walewski. Instytucja zajmowała się weryfikacją prawa do szlachectwa (tzw. legitymacja szlachectwa), a także nobilitacją osób nieszlacheckich do grona polskiej szlachty. Z potwierdzeniem tytułu szlacheckiego, bądź nadaniem tego tytułu, wiązało się wystawienie dyplomu z herbem szlacheckim, należącym do osoby legitymowanej lub nobilitowanej . Podobnie działało to w przypadku osób odrzuconych przez Heroldię. Istnienie heroldii jest uznawane za kontrowersyjne z powodu niesłusznego zakwestionowania szlachectwa wielu osób , a także nadawaniu szlachectwa osobom, które nie miały do niego prawa . W ramach ubiegania się o potwierdzenie szlachectwa kilkadziesiąt tysięcy ludzi podjęło starania o uznanie szlachectwa; opracowano rejestr osób pozbawionych prawa legitymowania się szlachectwem, obejmujący przestępców politycznych i kryminalnych . Ogółem Heroldia Królestwa Polskiego potwierdziła szlachectwo ponad 52 tys. osób (tzn. szóstej części dawnej szlachty), co oznaczało zmniejszenie udziału szlachty w liczbie ludności Królestwa Polskiego z ok. 7,5% do 1,7% . W trakcie swojej 25-letniej działalności Heroldia wylegitymowała około 5 300 rodzin . Na podstawie zgromadzonego materiału aktowego w 1851 roku opublikowała drukiem Spis szlachty Królestwa Polskiego (podając w nim nazwisko, imię osoby wylegitymowanej, imię jej ojca i numer zapisu w księdze szlachty) oraz dwujęzyczny Herbarz rodzin szlacheckich Królestwa Polskiego, wydany w 1853 roku w dwóch tomach przez Nikołaja Pawliszczewa . Ostatecznie Heroldia Królestwa Polskiego została zlikwidowana 5 czerwca 1861 roku . W latach 1861–1867 księgi szlacheckie prowadziła III. Rada Stanu, kiedy to po jej likwidacji zatwierdzanie tytułów szlacheckich zostało podporządkowane Departamentowi Heroldii Rządzącego Senatu w Petersburgu  .