Wydział Prawa Kanonicznego Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie

Wydział Teologiczny Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie – jeden z pięciu wydziałów Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Jest kontynuatorem zlikwidowanego w 1954 Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego. Na Wydziale prowadzone są studia na kierunkach teologia i turystyka religijna.

Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie – jednostka naukowo-dydaktyczna należąca do struktur Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II. Jego siedziba znajduje się przy ul. Kanoniczej 25 w Krakowie.

Kamienica przy ulicy Kanoniczej 9 – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy ulicy Kanoniczej, na Starym Mieście.

Kamienica Mikołaja Poraja – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy ulicy Kanoniczej 11, na Starym Mieście.

Parafia Wszystkich Świętych w Krakowie – parafia rzymskokatolicka należąca do dekanatu Kraków-Centrum archidiecezji krakowskiej na Starym Mieście przy ulicy Kanoniczej.

Dom pod Trzema Koronami – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy ulicy Kanoniczej 7, na Starym Mieście. Kamienica została wybudowana przez Nawoja z Tęczyna na początku XIV wieku. Jedynym zachowanym śladem po ówczesnej architekturze budowli jest niewielkie okienko, w kamiennym obramowaniu, znajdujące się na parterze fasady. Około 1523 dom został gruntowanie przebudowany na polecenie kanonika Jana Karnkowskiego. W tym okresie powstały gotycko-renesansowe obramowania okien pierwszego piętra oraz portal wejściowy z wrotami kutymi blachą, na fryzie, którego wyryto cytat z Psalmu 17: „Pan wspomożeniem moim i obrońcą moim”. Po 1574 kamienicę nadbudowano o drewniane drugie piętro, które w połowie XVIII wieku przebudowano na murowane. W 1907 odbyła się gruntowna renowacja budynku pod kierunkiem Józefa Hendla. Odkryto wówczas wiele średniowiecznych artefaktów, które wmurowano w sieni. 15 maja 1965 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.

Szkoła Śpiewu Wacława Sierakowskiego – dawna szkoła śpiewu prowadzona przez Wacława Sierakowskiego. Założona i sfinansowana została w 1781 przez ówczesnego proboszcza bazyliki archikatedralnej św. Stanisława i św. Wacława na Wawelu, Wacława Sierakowskiego. Jej siedziba znajdowała się w domu księdza na rogu placu św. Marii Magdaleny i ulicy Kanoniczej, na Starym Mieście. Uczniowie uczelni dawali pierwsze w Krakowie publiczne koncerty, w trakcie których wykonywali włoskie kantaty przetłumaczone przez Sierakowskiego. Rola dyrektora szkoły została powierzona Franciszkowi Ksaweremu Kratzerowi, dyrygentowi i kantorowi. W szkole było dwóch nauczycieli, kompozytorów: Jakub Gołąbek oraz F.M. Lang. Na terenie instytucji prowadzono głównie nauki z zakresu: śpiewu chóralnego, solfeżu oraz podstawowych zasad muzycznych. Działalność szkoły przyczyniła się do poprawy kultury muzycznej na terenie miasta. Jej uczniowie (około 30 osób) często następnie dołączali do krakowskiego ruchu muzycznego. Zlikwidowana została w 1787.

Dom Jana z Dziekanowic – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy ulicy Kanoniczej 13, na Starym Mieście. Kamienica została wzniesiona na początku XV wieku z fundacji kanonika Jana z Dziekanowic. W 1455 została doszczętnie strawiona przez pożar. Odbudowano ją pod koniec XV wieku. W I połowie XVI wieku dom przeszedł przebudowę, podczas której powstały gotycko-renesansowe obramowania okien elewacji oraz detale architektoniczne. W 1979, podczas badań archeologicznych, znaleziono w piwnicach tylnej oficyny kamienicy skarb żelaznych grzywien siekieropodobnych, pochodzących z II połowy IX wieku. Były one ukryte w jamie o wymiarach 108 x 210 cm i głębokości około 100 cm o ścianach częściowo obudowanych drewnem dębowym i jodłowym, zlokalizowanej w centralnej części wczesnośredniowiecznego wału Okołu. W skład skarbu wchodziło 4212 płacideł o łącznej wadze 3630 kg. Znalezisko znajduje się w Dziale Krakowa Przedlokacyjnego Muzeum Archeologicznego. 17 maja 1965 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.

Dom kapitulny Szreniawa – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy ulicy Kanoniczej 15, na Starym Mieście.

Plac św. Marii Magdaleny – plac w Krakowie, w dzielnicy I Stare Miasto, na Starym Mieście, pomiędzy ulicami Grodzką i Kanoniczą, w centrum dawnego Okołu. Ma 997 m² powierzchni. W latach 1952–1990 patronem placu był Wit Stwosz. Od północy do placu przylega gmach Collegium Iuridicum (nr 1), mieszczący Instytut Historii Sztuki UJ, a od południa kamienica Malarnia (nr 2), zwana w przeszłości Zerwikaptur, w której znajduje się Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Krakowie oraz Instytut Cervantesa. Od strony wschodniej, po drugiej stronie ulicy Grodzkiej, stoją dwa kościoły: św. Andrzeja i św. Piotra i Pawła, po stronie zachodniej znajduje się zabytkowa kamienica Kanonicza 9, w której mają siedzibę instytuty Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II. Nazwa placu pochodzi od kościoła św. Marii Magdaleny, który niegdyś tu się znajdował. Do Collegium przylegała wówczas nieistniejąca dziś kamienica, a do niej kościół, powstały prawdopodobnie w XIII wieku; po pożarze w XV wieku został odbudowany. W XVII wieku został zbarokizowany, a ostatecznie zburzony w roku 1811. Na nawierzchni placu zaznaczono obrys kościoła. Pośrodku stoi pomnik Piotra Skargi dłuta Czesława Dźwigaja, odsłonięty w 2001 roku. Jego ustawienie stało się przedmiotem licznych kontrowersji i protestów. Oprócz pomnika, na placu znajduje się mała fontanna z kamienia, wykonana w 1996 według projektu Józefa Białasika i Michała Szymańskiego. W lecie plac jest miejscem, po którym jeżdżą rolkarze i deskorolkarze.

Muzeum Archidiecezjalne Kardynała Karola Wojtyły w Krakowie – muzeum znajdujące się w Krakowie przy ul. Kanoniczej 19-21, istniejące od 1906, otwarte od 1994.

Kamienica przy ulicy Kanoniczej 14 – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy ulicy Kanoniczej, na Starym Mieście. Kamienica została wzniesiona w połowie XIV wieku. W połowie XVI wieku została przebudowana w stylu renesansowym. W 1874 gruntownie przebudował ją Teofil Żebrawski, nadając obecną późnoklasycystyczną fasadę oraz portal z herbami Leliwa i Korczak. W czasie II wojny światowej w budynku znajdowała się siedziba Polskiego Komitetu Opiekuńczego. Obecnie jest on własnością Uniwersytetu Jagiellońskiego. Mieści się w nim część jednostek organizacyjnych Instytutu Filologii Angielskiej oraz biuro Jagiellońskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku. 22 czerwca 1949 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Wpis rozszerzono 26 maja 1965. Budynek znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.