place

Marek Wierzbicki Trako

Komunikacja miejska we WrocławiuOperatorzy publicznego transportu zbiorowego w województwie dolnośląskim

Marek Wierzbicki Trako Sp. z o.o. – prywatny przewoźnik autobusowy powstały w 2003 roku we Wrocławiu. Działalność firmy to przewozy pasażerskie na liniach regularnych do podwrocławskich miejscowości. Poza liniami komercyjnymi wykonuje przewozy pracownicze, szkolne i okazjonalne.

Fragment artykułu z Wikipedii Marek Wierzbicki Trako (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy).

Marek Wierzbicki Trako
Zygmunta Krasińskiego, Wrocław Przedmieście Oławskie

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Marek Wierzbicki TrakoCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 51.1065 ° E 17.042823 °
placePokaż na mapie

Adres

Zygmunta Krasińskiego 15a
50-449 Wrocław, Przedmieście Oławskie
województwo dolnośląskie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Budynek biurowy ZREMB we Wrocławiu
Budynek biurowy ZREMB we Wrocławiu

Budynek biurowy ZREMB – budynek położony we Wrocławiu na Przedmieściu Oławskim przy ulicy gen. Romualda Traugutta 1–7, o podstawowej funkcji biurowej. Projekt i budowa zespołu zabudowy obejmowały także oryginalny pawilon pełniący funkcję prototypowni położony przy ulicy Podwale 80. Całość zbudowana została w latach 1968–1971 jako biurowiec dla Wrocławskiego Biura Projektowo-Konstrukcyjnego Maszyn Przemysłu Materiałów Budowlanych ZREMB. Współcześnie należy do firmy Moderna Holding. Projekt budynków powstał w biurze projektowym inwestora. Architekturę zaprojektował Zenon Branowski, konstrukcję Mieczysław Zgódka, wnętrza Maria Lasota-Chorąży, a wykonawcą było Wrocławskie Przedsiębiorstwo Budowlane. Budynek biurowy był pierwszym we Wrocławiu wysokim budynkiem zbudowanym w obrębie ścisłego centrum miasta. Wskazuje się i docenia zastosowane w nim oryginalne, ciekawe rozwiązania architektoniczne i konstrukcyjne, pośród których można wymienić między innymi zastosowanie w konstrukcji nośnej ram H o rozstawie 6 m rozmieszczonych w układzie poprzecznym, wyjątkowe ukształtowanie elewacji o przestrzennym, rzeźbiarskim charakterze, z kontrastowymi efektami światłocienia, nadbudówkę i taras na dachu, łamany daszek o ściętych krawędziach nad wejściem, a także budynek przeszklonej prototypowni (dziś budynek garażowy). Biurowiec był nominowany do tytułu wrocławskiego „Domu Roku 1971”. W Studiach Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego z 2010 i 2018 r. budynek został uznany za dobro kultury współczesnej.

Gimnazjum św. Jana we Wrocławiu
Gimnazjum św. Jana we Wrocławiu

Gimnazjum św. Jana we Wrocławiu (niem. Stadtisches Johannes-Gymnasium und Mittelschule) – miejskie gimnazjum realne działające we Wrocławiu w latach 1872–1934. Była to szkoła siedmioklasowa, stawiająca duży nacisk na nauki przyrodnicze oraz języki nowożytne. Od początku swojego funkcjonowania cechowała się pluralizmem, co przejawiało się m.in. najwyższym odsetkiem (ok. 1/3) uczniów żydowskich wśród wszystkich szkół średnich Wrocławia oraz znacznym udziałem nauczycieli pochodzenia żydowskiego, wynoszącym ok. 1/3 grona pedagogicznego. Uważana też była za elitarną, gdyż wśród uczniów przeważały dzieci z rodzin bogatych kupców oraz dobrze sytuowanej inteligencji, np. lekarzy. W 1934 władze miejskie podjęły decyzję o de facto zamknięciu Gimnazjum św. Jana poprzez likwidację nazwy, przeniesienie do jego budynku Gimnazjum Zwinger i połączeniu społeczności obu szkół. Uczniom żydowskim ze szkoły św. Jana początkowo pozwolono uczyć się w nowej placówce, ale wskutek narastających represji ze strony nazistowskich uczniów musieli zrezygnować, ostatni odeszli w 1937. Gmach szkoły przy Paradiesstrasse 3 (Worcella 3) zbudowano w latach 1865–1866 wg projektu Zimmermanna. Szkołę uruchomiono jednak dopiero w 1872, z powodu sporów o jej światopoglądowy charakter. Dwupiętrowy budynek miał kształt litery „T”, w skrzydle leżącym wzdłuż ulicy była siedziba gimnazjum i mieszkania kadry, a w poprzecznym skrzydle, idącym w głąb posesji i powiększonym w 1899 – aula zdobiona w stylu neorenesansowym i siedziba Mittelschule. Nauczyciele Willy Cohn (1919-1933) Absolwenci Willy Cohn (1895-1906)