Ulica Świdnicka we Wrocławiu

Pogodynka – kolumna meteorologiczna we Wrocławiu przy ulicy Świdnickiej, po jej wschodniej stronie, na jej przecięciu z Promenadą Staromiejską, w pobliżu budynku dawnego Odwachu; wzniesiona w latach 80. XIX wieku. Jej lokalizacja w miejscu przecięcia głównej ulicy handlowej oraz staromiejskiego parku i forma małej architektury, odzwierciedlała XIX wieczne kompozycje uzdrowiskowe. Budowla poddana została gruntownej konserwacji w latach 1984–1985.

Pomnik cesarza Wilhelma I (niem. Kaiser-Wilhelm-I.-Denkmal) – pomnik cesarza Wilhelma I, który znajdował się we Wrocławiu. Zlikwidowany w 1945 roku.

Pomnik Bolesława Chrobrego we Wrocławiu – pomnik konny Bolesława Chrobrego według projektu Doroty Korzeniewskiej, Macieja Albrzykowskiego i Grażyny Jaskierskiej-Albrzykowskiej, wzniesiony we Wrocławiu przy ulicy Świdnickiej i odsłonięty 15 września 2007 roku. Pomnik jest pierwszym konnym pomnikiem w powojennym Wrocławiu, powstał w miejscu stojącego przed 1945 rokiem pomnika cesarza Wilhelma I. Bolesław Chrobry trzyma w dłoni włócznię św. Maurycego (symbol władzy cesarskiej). Cokół opasuje wstęga z brązu z tekstem w języku polskim, niemieckim i czeskim, mapą Europy z roku 1000 oraz płaskorzeźbami, m.in. papieża Sylwestra II, Ottona III i św. Wojciecha. Pomnik powstał z inicjatywy trzech osób: Krzysztofa Wójcika, Tomasza Kabata i Krzysztofa Mironowicza, założycieli Fundacji Pro Wratislavia. Liczy wraz z cokołem ok. 10 metrów wysokości; postać króla wraz z koniem, odlana ze spiżu waży około 6,5 tony. Przyczyną budowy pomnika Chrobrego we Wrocławiu był fakt, że dzięki temu królowi w roku 1000 ustanowiono tu biskupstwo, co uczyniło miasto stolicą regionu i przyspieszyło jego rozwój. Historycy zwracają uwagę, że koń Chrobrego nie jest odmianą spotykaną we wczesnośredniowiecznej Europie. Nie jest to jednak, jak twierdzą autorzy, rzeźba realistyczna, lecz wizja figuratywna.

Dom Towarowy „Podwale” (niem. Kaufhaus Martin Schneider, Dom Handlowy Martina Schneidera) – zabytkowy, secesyjny dom towarowy znajdujący się u zbiegu ulic Świdnickiej i Podwale we Wrocławiu.

Cmentarz Bożego Ciała we Wrocławiu (przykościelny) – niezachowany średniowieczny cmentarz we Wrocławiu założony około 1320, a zlikwidowany około 1540 roku. Cmentarz służył klasztorowi joannitów oraz prowadzonemu przez nich pobliskiemu szpitalowi i ich kościołowi Bożego Ciała. Grzebani tam byli zapewne nie tylko zmarli zakonnicy, ale także pacjenci szpitala oraz miejscowa ludność należąca do parafii Bożego Ciała. Po rozbudowie kościoła w II połowie XIV wieku cmentarz prawdopodobnie położony był na terenie przylegającym do powstałych w tym okresie fortyfikacji ziemnych (biegnących wzdłuż południowej linii obecnej ulicy Bożego Ciała, niem. Kreuzherrenweg) przy Bramie Świdnickiej. Zachodnią granicę pola grzebalnego stanowiła ul. Świdnicka, natomiast granicę wschodnią linia przy wschodnim zamknięciu prezbiterium kościoła. Cmentarz funkcjonował w tym miejscu do około 1520 roku, kiedy zabudowania klasztorne oraz teren zakonu przejęła gmina miejska. Pomiędzy listopadem 2005 a marcem 2006 roku archeolodzy przebadali część terenu dawnego cmentarza, położoną pomiędzy skrzyżowaniem ulicy Bożego Ciała z ulicą Świdnicką a prezbiterium kościoła, odsłaniając 274 groby. Znaleziska potwierdziły datowanie pochówków. Stwierdzono, że przez blisko dwieście lat istnienia w tym miejscu cmentarza nastąpiło na nim nawarstwianie się pochówków: można było tam wyróżnić aż do sześciu poziomów grobów. Natrafiono podczas tych prac na dotąd nigdzie nieodnalezione we Wrocławiu średniowieczne pochówki zbiorowe (cztery groby zawierające szczątki co najmniej 10, 5, 4 i 3 osób). Badacze przypuszczają, że mogły być to bądź ofiary chorób zmarłe w szpitalu joannitów, bądź po prostu osoby ubogie, których nie było stać na własne groby, lub nawet osoby zmarłe z głodu.

Kościół Bożego Ciała we Wrocławiu – kościół byłej komandorii joannitów, położony przy dzisiejszej ulicy Świdnickiej nr 26.

Dom Handlowy Renoma, dawniej: Powszechny Dom Towarowy, znany pod skrótem PDT (PeDeT) (niem.: Warenhaus Wertheim, Dom Towarowy Wertheim) – zabytkowy dom towarowy we Wrocławiu, położony przy ulicy Świdnickiej 40. 25 kwietnia 2009 otwarty ponownie po gruntownej przebudowie i rozbudowie.

Parafia Bożego Ciała we Wrocławiu – parafia w dekanacie Wrocław-Śródmieście w archidiecezji wrocławskiej. Proboszczem parafii jest ks. Marek Biały. Obsługiwana przez księży archidiecezjalnych. Parafia została erygowana w 1924. W 1999 po zniesieniu Parafii św. Wojciecha prowadzonej przez ojców dominikanów przyłączono część byłej parafii dominikańskiej do parafii Bożego Ciała. Jest to teren od wschodniej pierzei ulicy Kołłątaja do ulicy Dworcowej. Mimo zmian czysto administracyjnych „nowi” parafianie kościoła Bożego Ciała, uczęszczają dalej do swojego dawnego parafialnego kościoła Św. Wojciecha.

Residenz Hotel (pol. Hotel Rezydencja) – niezachowany hotel, który znajdował się we Wrocławiu przy pl. T. Kościuszki 15–17.

Kościół Zbawiciela (niem. Salvatorkirche) – pierwszy kościół ewangelicki, który znajdował się we Wrocławiu, na Wygonie Świdnickim, w obrębie obecnego pl. Czystego (Salvatorplatz).

Ulica Heleny Modrzejewskiej – ulica położona we Wrocławiu na Starym Mieście. Łączy ulicę Świdnicką i plac Teatralny z ulicą św. Doroty i placem Wolności. Ma 93 m długości. W pierzei północnej ulicy znajduje się między innymi zabytkowy kompleks budynków Hotelu Monopol, obejmujący także połączony, dawny dom handlowy Kaufhaus Rudolf Mosse (Dom Handlowy Monopol), a w pierzei południowej położony jest, również zabytkowy gmach Opery Wrocławskiej.

Hotel Monopol we Wrocławiu przy ul. Heleny Modrzejewskiej – zabytkowy hotel we Wrocławiu otwarty w 1892 roku.