Park im. Tadeusza Kościuszki w Katowicach

Pomnik Tadeusza Kościuszki w Katowicach – pomnik w Katowicach poświęcony Tadeuszowi Kościuszce, znajdujący się w parku jego imienia, w dzielnicy Brynów część wschodnia-Osiedle Zgrzebnioka, wzniesiony w obecnym miejscu w 1962 roku.

Pomnik Alpinistów w Katowicach – pomnik, znajdujący się w Katowicach, umiejscowiony na terenie Parku Kościuszki, w sąsiedztwie zabytkowego kościoła św. Michała Archanioła. Obelisk ten upamiętnia tragicznie zmarłych alpinistów – członków katowickiego Klubu Wysokogórskiego. Idea powstania pomnika zrodziła się w środowisku katowickich wspinaczy jeszcze w latach 70. XX wieku, po tragicznej śmierci Henryka Furmanika w 1974 roku w kanadyjskich Górach Świętego Eliasza. Ostatecznie została zrealizowana w 2015 roku, a środki na wykonanie pomnika pochodziły ze zbiórki publicznej "Pasja Gór" oraz z dotacji z budżetu miasta Katowice. Autorem projektu był Bogumił Burzyński, a sam pomnik został odsłonięty w dniu 28 października 2015 roku. W uroczystości odsłonięcia uczestniczyli m.in. prezes Polskiego Związku Alpinizmu Janusz Onyszkiewicz, prezydent miasta Katowice Marcin Krupa oraz biskup Adam Wodarczyk, który dokonał poświęcenia obelisku. Na pomniku umieszczone zostały nazwiska następujących zmarłych tragicznie w górach alpinistów: Henryka Furmanika, zmarłego w 1974 roku w Górach Świętego Eliasza w Kanadzie, Andrzeja Hartmana, zmarłego w 1983 roku w Himalajach (Ganesh II), Rafała Chołdy, zmarłego w 1985 roku w Himalajach (Lhotse), Jana Nowaka, zmarłego w 1988 roku w Himalajach (Bhagirathi), Mirosława Dąsala, zmarłego w 1989 roku w Himalajach (Mount Everest), Jerzego Kukuczki, zmarłego w 1989 roku w Himalajach (Lhotse), Tomasza Kowalskiego, zmarłego w 2013 roku w Karakorum (Broad Peak), Artura Hajzera, zmarłego w 2013 roku w Karakorum (Gaszerbrum I).

Lapidarium w Katowicach – lapidarium wchodzące w skład zabytkowego kompleksu kościoła św. Michała Archanioła, położone w parku im. Tadeusza Kościuszki w Katowicach, w dzielnicy Brynów część wschodnia-Osiedle Zgrzebnioka. Prezentowane są tutaj okazy kamieni naturalnych oraz kamienne nagrobki, rzeźby i pomniki. Jest ono pod opieką Muzeum Historii Katowic. Obiekty prezentowane w lapidarium gromadzono przez kilka lat, a gdy zbiór stał się historycznie spójny pojawiła się inicjatywa przygotowania zewnętrznej ekspozycji. Uroczyste otwarcie i poświęcenie katowickiego lapidarium odbyło się 29 kwietnia 2009 roku.

Wieża Bismarcka w Katowicach (niem. Bismarckturm in Kattowitz) − prosta budowla w kształcie wieży, sławiąca kanclerza niemieckiego Ottona von Bismarcka. Znajdowała się w parku im. Tadeusza Kościuszki (niem. Süd Park). Rozebrana w 1934 roku. Wieżę wzniesiono na parkowym Wzgórzu Beaty (najwyższy punkt ówczesnych Katowic) w 1903 roku. Teren pod budowę przekazał nieodpłatnie hrabia Tiele-Winckler. Budynek zaprojektował nieodpłatnie dyrektor szkoły budowlanej G. Meyer z Katowic, który był również członkiem komitetu budowy obiektu. Budowniczym był Fedor Rudziński z Katowic, kierownictwo budowy przejął dyrektor G. Meyer. Budowa, której koszty wyniosły ok. 20 tys. ówczesnych marek, została sfinansowana w 90% z darowizn, w szczególności przekazanych na budowę przez "górnośląskich magnatów i wielkich przemysłowców" oraz kasę dawnego niemieckiego klubu gimnastycznego w Katowicach. Położenie kamienia węgielnego wieży miało miejsce 10 maja 1903 r., a jej odsłonięcie odbyło się 30 sierpnia tego samego roku. Była jedną z trzech postawionych w tym czasie wież na Górnym Śląsku. Posiadała wysokość blisko dwudziestu metrów. Jej podstawa miała zewnętrzne wymiary 7,50 m x 7,50 m, a wewnętrzne 3,50 m x 3,50 m. Jako materiał budowlany wykorzystano miejscowy piaskowiec katowicki. Projekt katowickiej wieży Bismarcka był bardzo zbliżony do standardowego projektu „Götterdämmerung” architekta Wilhelma Kreisa. W przeciwieństwie jednak do projektu Kreisa, naroża trzonu katowickiej wieży były kanciaste (zamiast obłych), podobnie jak w wieży Bismarcka w Ansbach w Bawarii. Na cokole o wysokości ok. 4 m wznosił się trzon wieży, zwężający się ku gzymsowi górnemu. W nadbudówce wbudowano misę ogniową, otoczoną platformą widokową. Do platformy widokowej z misą ogniową prowadziło wejście, usytuowane w cokole i wewnętrzne, żelazne schody. Kwadratowa misa ogniowa miała długość boku 1,12 m. Paliwo stanowił surowy benzen (z fabryki produktów naftowych i smołowych w Świętochłowicach), który pompą był podawany przez system rur do palnika z kutego żelaza. Wysokość płomienia przekraczała 5 m i był on widzialny ze znacznych odległości. Na murze strony wejściowej (strona wschodnia) znajdował się medalion z brązu autorstwa rzeźbiarza Danza, przedstawiający podobiznę Bismarcka, po stronie zachodniej herb Bismarcka. Nad herbem znajdowała się wysoka na 2,50 m płaskorzeźba, przedstawiająca orła cesarskiego z brązu, wykonana w odlewni Gerdes w Katowicach. W 1925 nadano parkowi imię Tadeusza Kościuszki. W tym czasie umieszczono medalion z portretem Naczelnika i tablicę poświęconą Tadeuszowi Kościuszce na Wieży Bismarcka. Zaprzestano też używania nazwy Wieża Bismarcka, zmieniając nazwę na wieża widokowa. Wieżę ostatecznie rozebrano w 1934 z inicjatywy wojewody śląskiego Michała Grażyńskiego, a jej elementy wmurowano w fundamenty budowanej katedry katowickiej. Pod koniec lat trzydziestych XX wieku w rejonie Wzgórza Beaty zaczęto tworzyć zalążek skansenu. Sprowadzono wówczas do parku drewniany spichlerz z Gołkowic (z 1688) w powiecie pszczyńskim (spłonął w latach siedemdziesiątych XX wieku) i drewniany kościółek z Syryni.

Wzgórze Beaty – wzgórze w południowej Polsce, położone na terenie Katowic, będące jednym z wzniesień Wzgórz Kochłowickich na Wyżynie Katowickiej. Zbudowane jest na skałach pochodzących z górnego karbonu, a jego wysokość wynosi ponad 323 m n.p.m. Partię szczytową zajmuje park im. Tadeusza Kościuszki, a na jego wierzchołku znajduje jest kościół pw. św. Michała Archanioła.

Kościół św. Michała Archanioła w Katowicach – rzymskokatolicki kościół w Katowicach, położony na Wzgórzu Beaty w parku T. Kościuszki, na terenie dzielnicy Brynów część wschodnia-Osiedle Zgrzebnioka. Wzniesiony został prawdopodobnie w 1510 roku w Syryni w powiecie wodzisławskim, lecz pierwsze poświadczenia o tamtejszym kościele pochodzą z XIV wieku. W 1938 roku kościół został przeniesiony do Katowic, a od 1997 roku jest jednym z oddziałów Muzeum Historii Katowic. Na kompleks kościelny składa się drewniana świątynia, dzwonnica oraz otaczające je ogrodzenie na rzucie owalnym, a ponadto przy kościele znajduje się także lapidarium. Kościół wpisany jest do rejestru zabytków nieruchomych.

Pomnik Jerzego Kukuczki w Katowicach – pomnik w katowickiej dzielnicy Śródmieście, znajdujący się na terenie AWF przy ul. Józefa Szmausa.

Introl – polskie przedsiębiorstwo działające w branży automatyki przemysłowej, instalacji technologicznych, w energetyce i budownictwie przemysłowym. Spółką nadrzędną w strukturze grupy jest spółka Introl S.A., będąca większościowym udziałowcem pozostałych spółek. Roczne obroty Grupy Introl w 2012 roku sięgnęły ponad 366 mln PLN, dzięki czemu grupa znalazła się na liście 500 największych polskich firm Polityki. Wśród asortymentu urządzeń do zastosowań przemysłowych oferta Introl obejmuje między innymi przepływomierze, mierniki i sygnalizatory poziomu, manometry i przetworniki ciśnienia i różnicy ciśnień, i inne. Dostarczanie przyrządów pomiarowych i systemów automatyki przemysłowej było z czasem poszerzane o produkcję aparatury kontrolno-pomiarowej, usługi inżynierskie, kompleksowe realizacje inwestycji w różnych gałęziach przemysłu oraz wdrażanie rozwiązań informatycznych. Grupa rozpoczęła swoją działalność w 1990 roku, w którym powstało Przedsiębiorstwo Automatyzacji i Pomiarów Introl s.c. Introl od początku swojej działalności zajmował się dostarczaniem do polskich zakładów przemysłowych zaawansowanych technologii z obszaru automatyki i pomiarów przemysłowych. Od 2007 roku Introl S.A. notowany jest na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie. W styczniu 2014 roku Grupa Kapitałowa Introl S.A. skupiała 14 spółek.

COIG S.A. (dawniej: Centralny Ośrodek Informatyki Górnictwa S.A.) to firma specjalizująca się w dostarczaniu kompleksowych, dedykowanych rozwiązań informatycznych, wspomagających procesy zarządzania. Spółka umiejętnie wykorzystuje kilkudziesięcioletnie doświadczenie i najnowsze osiągnięcia informatyki dla zapewnienia klientom wsparcia w obszarach zastosowań IT oraz cyberbezpieczeństwa. Oferuje rozwiązania w wielu obszarach, począwszy od podstawowych zagadnień wspomagania zarządzania w dużych organizacjach o strukturze korporacyjnej, poprzez informatyzację urzędów administracji publicznej, aż po funkcjonalne rozwiązania dla małych i średnich jednostek organizacyjnych.

Centralny Ośrodek Informatyki Górnictwa S.A. (obecnie COIG S.A.) – jedno z najstarszych przedsiębiorstw informatycznych w Polsce, jednoosobowa spółka akcyjna skarbu państwa. Jest jednym z prekursorów kompleksowych rozwiązań informatycznych dla administracji samorządowej. Aktualnie w przedsiębiorstwie pracuje ponad 500 pracowników. Firma jest partnerem wielu znaczących firm branży informatycznej na rynkach światowych. Najważniejsze produkty własne to: SZYK2 – system klasy ERP – największe wdrożenia: Kompania Węglowa SA, Katowicki Holding Węglowy SA, Jastrzębska Spółka Węglowa SA, KSAT2000 – zintegrowany system do zarządzania samorządem – największe wdrożenia np.: Urząd Miasta Poznania, Urząd Miasta Gliwic, Mdok – system do zarządzania dokumentami – największe wdrożenia np.: Urząd Marszałkowski Lublin, Urząd Miasta Słupsk. Przedsiębiorstwo zostało założone w 1951 pod nazwą Centralne Biuro Rozliczeń Przemysłu Węglowego. W 1972 przekształcone w Centralny Ośrodek Informatyki Górnictwa i Energetyki, w 1975 przemianowane na OBR COIGiE, a w 1976 – na OBR Centralny Ośrodek Informatyki Górnictwa, w miejsce którego w 1982 utworzono przedsiębiorstwo państwowe COIG. 1 czerwca 1994 przekształcone w wyniku komercjalizacji w jednoosobową spółkę skarbu państwa. W wyniku procesu prywatyzacji, który został sfinalizowany w dniu 21 września 2012, Ministerstwo Skarbu Państwa sprzedało 85% akcji spółki COIG S.A. spółce WASKO S.A. i tym samym COIG S.A. został włączony do grupy kapitałowej WASKO, w której zatrudnienie przekroczyło 1100 osób.

Kamionka – nieistniejąca kolonia robotnicza w Katowicach, która była położona na pograniczu Śródmieścia i Brynowa części wschodniej-Osiedla Zgrzebnioka, w rejonie obecnej ulicy Mikołowskiej. Powstała w połowie XIX wieku dla pracowników uruchomionej w 1823 roku huty cynku „Henriette” („Henrietta”). Znajdował się ona przy ulicy Mikołowskiej, lecz dokładna lokalizacja kolonii jest różnie podawana: według Lecha Szarańca była ona położona w rejonie dzisiejszej ulicy Pięknej, a według Michała Bulsy bliżej centrum Katowic, na odcinku od skrzyżowania z ulicą J. Poniatowskiego do węzła autostradowego Mikołowska. Kamionka składała się z ośmiu familoków pozbawionych dostępu do wodociągu i kanalizacji, w których mieszkało po kilka rodzin. W podobnym czasie w pobliżu została wzniesiona kolonia robotnicza Dwunastu Apostołów. Huta „Henriette” działała do 1870 roku, kiedy to z uwagi na przestarzałość technologiczną zakładu zdecydowano o wygaszeniu pieców destylacyjnych. Około 1912 roku w rejonie Kamionki powstała kolonia domków willowych dla urzędników kopalni „Oheim” (od 1922 roku „Wujek”), które zostały włączone do Katowickiej Hałdy, będącej częścią gminy Brynów, a samo określenie Kamionka było używane do początku XX wieku. Dnia 15 października 1924 roku rejon dawnej kolonii wraz z całym Brynowem został włączony do Katowic. Dawny budynek cechowni huty „Henrietta” przetrwał do lat 70. XX wieku.

Cmentarz Żołnierzy Armii Czerwonej jest zlokalizowany w parku im. Tadeusza Kościuszki w Katowicach. Żołnierze Armii Czerwonej, którzy polegli w Katowicach w 1945, zostali pochowani w miejscu obecnego Pomnika Powstańców Śląskich. Gdy postanowiono wybudować pomnik, prochy żołnierzy przeniesiono w 1967 do parku im. Tadeusza Kościuszki. Cmentarz ogrodzono i ustawiono na nim monument (ogrodzenie do 2017 roku posiadało wyobrażenia sierpa i młota, potem zastąpione czerwonymi gwiazdami). W dniu 14 maja 2014 z cokołu na pl. Wolności zdemontowano rzeźbę pomnika żołnierzy radzieckich i po renowacji w Gliwickich Zakładach Urządzeń Technicznych przeniesiono go na cmentarz w parku im. T. Kościuszki. Mogiłami czerwonoarmistów, jako częścią Parku Kościuszki, opiekuje się w imieniu władz miasta Zakład Zieleni Miejskiej w Katowicach.