Kościół św. Marii Magdaleny w Chorzowie

Parafia św. Marii Magdaleny w Chorzowie Starym – rzymskokatolicka parafia w Chorzowie Starym

Chorzów Stary (do 1934 Chorzów; niem. (Alt) Chorzow, 1941–1945 Königshütte-Ost) – najstarsza, bo istniejąca już w XIII wieku i największa obszarem dzielnica Chorzowa. Nazwa ta odnosiła się pierwotnie do obszaru dawnej wsi Chorzów. W początkowym okresie miejscowość należała do klasztoru bożogrobców z Miechowa, których zakonnik Ludwik Bojarski, miejscowy proboszcz, odkrył w 1787 pokłady węgla kamiennego. Do 1991 Chorzów Stary i pobliskie Maciejkowice określano łącznie nazwą Chorzów III. Uchwałą Rady Miasta nazwą Chorzów Stary objęto całość tego obszaru, a więc także Maciejkowice. W Chorzowie Starym mieściła się Kopalnia Węgla Kamiennego Prezydent. Pozostałością po niej jest unikatowa żelbetowa wieża wyciągowa nad zlikwidowanym szybem, stanowiąca obiekt Szlaku Zabytków Techniki Województwa Śląskiego. Ponadto liczne zabytkowe zabudowania włościańskie. Najważniejsze ulice to: ul. T. Kościuszki, ul. Siemianowicka, ul. Bożogrobców, ul. Mazurska, ul. Rycerska, ul. Harcerska oraz plac św. Jana. Skrzyżowanie ul. Siemianowickiej i ul. Bożogrobców nosi nazwę Krajcoka. W Chorzowie Starym mieści się Komenda Miejska Policji w Chorzowie. W Chorzowie Starym znajduje się kilka przystanków autobusowych, jak m.in. Chorzów Stary Plac Jana. Przez dzielnicę kursują autobusy na zlecenie Zarządu Transportu Metropolitalnego (ZTM). Przez dzielnicę kursowała również linia tramwajowa nr 12, która w grudniu 2008 roku została zlikwidowana. W dzielnicy znajduje się parafia św. Marii Magdaleny.

Starochorzowski Dom Kultury, SDK – dom kultury w Chorzowie, położony w dzielnicy Chorzów Stary przy ulicy Siemianowickiej 59.

Zespół szybu Elżbieta w Chorzowie – murowane zabudowania zlikwidowanego szybu Elżbieta Kopalni Węgla Kamiennego Król z początku XX wieku w Chorzowie, wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa śląskiego.

Elektrociepłownia Chorzów „ELCHO” (do 2003 roku Elektrownia Chorzów) – elektrociepłownia znajdująca się w Chorzowie, w województwie śląskim. Odbiorcą energii elektrycznej elektrociepłowni są Polskie Sieci Elektroenergetyczne S.A., a ciepło zasila sieć Katowickiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej należąca do Tauron Ciepło SA.

Kościół świętego Józefa Robotnika – rzymskokatolicki kościół znajdujący się w Górnośląskim Parku Etnograficznym w Chorzowie. Jest to świątynia wzniesiona w 1791 roku we wsi Nieboczowy nad Odrą, w powiecie wodzisławskim jako powiększenie kaplicy z 1380 roku, ufundowana została przez Jana Zdrzałaka. Przeniesiona została w 1971 roku do Kłokocina (dzielnicy Rybnika), natomiast na obecnym miejscu stoi od 1995 roku. Odrestaurowana została w 1931 roku. Poświęcono ją w dniu 28 września 1997 roku.

Kopalnia Węgla Kamiennego Prezydent (w latach 1937-1939: Prezydent Mościcki, 1939-1945: niem. Königsgrube Ostfeld ) – kopalnia węgla kamiennego, która znajdowała się w Chorzowie. Działała jako samodzielny zakład od 1932  do 1972 roku , później stanowiła rejon Prezydent Kopalni Węgla Kamiennego Polska (później Polska-Wirek), czynny do 1 lipca 1995 roku .

Wiatrak z Grzawy” – zabytek architektury drewnianej znajdujący się w Górnośląskim Parku Etnograficznym. Obiekt został wybudowany prawdopodobnie w pierwszej połowie XIX wieku w Grzawie, w 1964 roku przeniesiono go do Chorzowa.

Grupa Azoty Zakłady Azotowe Chorzów SA – spółka chemiczna produkująca chemikalia i nawozy sztuczne, z siedzibą w Chorzowie. Wchodzi w skład Grupy Azoty.

Muzeum Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie – skansen założony w 1975 roku, znajdujący się na terenie Parku Śląskiego.

Kościół ewangelicko-augsburski z Bytomia-Bobrka – drewniany kościół filialny parafii ewangelicko-augsburskiej w Bytomiu-Miechowicach. Znajduje się obecnie w Chorzowie, na terenie Górnośląskiego Parku Etnograficznego. Kościół znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej Województwa Śląskiego.

Ulica Siemianowicka w Chorzowie − jedna z ulic w chorzowskiej dzielnicy Chorzów Stary. Rozpoczyna swój bieg w rejonie skrzyżowania z ul. Poznańską, ul. Krakowską i ul. Jana Kasprowicza. Następnie krzyżuje się m.in. z ul. T. Kościuszki, ul. Mazurską, ul. Bożogrobców i ul. Harcerską. Kończy swój bieg przy skrzyżowaniu z ul. Bytkowską (Katowice), ul. W. Wróblewskiego (Siemianowice Śl.) i ul. Telewizyjną (Katowice). Przy ulicy znajdują się następujące historyczne obiekty: Starochorzowski Dom Kultury (ul. Siemianowicka 59), wybudowany w 1904 przez F. Wieczorka, w stylu historyzującym o cechach romańskich, wpisany do rejestru zabytków 7 maja 1992 (nr rej.: A/1459/92, A/924/2021, granice ochrony obejmują budynek wraz z otoczeniem zieleni w ramach ogrodzenia). Zespół szybu Elżbieta kopalni „Polska”, pochodzący z lat 1911−1912, otoczony starodrzewem, wpisany do rejestru zabytków 7 sierpnia 1981 (nr rej.: A/1249/81, granice obejmują cały zakład wraz z otoczeniem w ramach ogrodzenia). Neogotycki zespół tworzy jednolity stylowo kompleks zabudowy przemysłowej, obejmujący: wieżę z budynkiem nadszybowni, budynek sprężarek i maszyny wyciągowej, rozdzielnię, szatnię, portiernię. Droga przed I wojną światową nosiła nazwę Laurahütterstraße, w dwudziestoleciu międzywojennym − ul. Królewsko Hucka, po 1945 − ul. Siemianowicka. Przy ul. Siemianowickiej swoją siedzibę mają: oddział Poczty Polskiej (ul. Siemianowicka 52), Miejskie Przedszkole nr 29 (ul. Siemianowicka 61), Polski Związek Niewidomych − Dom Pomocy Społecznej im. K. Jaworka (ul. Siemianowicka 101), dom dziecka (ul. Siemianowicka 58). Ulicą kursują autobusy ZTM.