Zakłady Azotowe w Chorzowie

Maciejkowice – zlikwidowana wąskotorowa towarowa stacja kolejowa w Chorzowie, w dzielnicy Maciejkowice, w województwie śląskim, w Polsce. Była to największa stacja na sieci Górnośląskich Kolei Wąskotorowych i zarazem największa w historii kolei wąskotorowych w Polsce, dzięki rozbudowie przeprowadzonej w okresie niemieckiej okupacji w latach 1940-1942. Według stanu na rok 1990 długość stacji między semaforami wjazdowymi wynosiła 1,521 km, stacja posiadała 7,8 km torów stacyjnych, z czego 10 torów głównych miało ponad 300 m długości każdy, 61 rozjazdów (z czego 47 sterowanych centralnie z 2 identycznych nastawni - dysponującej Mc położonej po północno-zachodniej, a wykonawczej Mc1 po północno-wschodniej stronie torów stacyjnych. Stacja Maciejkowice łączyła pięć głównych kierunków wyjazdowych i obsługiwała 4 bocznice zakładowe. Na stacji swój początek miały trzy linie kolejowe: Linia Maciejkowice – Kopalnia Prezydent Linia Maciejkowice – Brzeziny Śląskie Wąskotorowe Linia Maciejkowice – Kopalnia Rozalia. Natomiast przez stację przechodziła linia kolejowa: linia Pole Północne – Katowice Szopienice Wąskotorowe Wszystkie linie miały charakter towarowy oraz były wąskotorowe.

Elektrociepłownia Chorzów „ELCHO” (do 2003 roku Elektrownia Chorzów) – elektrociepłownia znajdująca się w Chorzowie, w województwie śląskim. Odbiorcą energii elektrycznej elektrociepłowni są Polskie Sieci Elektroenergetyczne S.A., a ciepło zasila sieć Katowickiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej należąca do Tauron Ciepło SA.

Chorzów Stary (do 1934 Chorzów; niem. (Alt) Chorzow, 1941–1945 Königshütte-Ost) – najstarsza, bo istniejąca już w XIII wieku i największa obszarem dzielnica Chorzowa. Nazwa ta odnosiła się pierwotnie do obszaru dawnej wsi Chorzów. W początkowym okresie miejscowość należała do klasztoru bożogrobców z Miechowa, których zakonnik Ludwik Bojarski, miejscowy proboszcz, odkrył w 1787 pokłady węgla kamiennego. Do 1991 Chorzów Stary i pobliskie Maciejkowice określano łącznie nazwą Chorzów III. Uchwałą Rady Miasta nazwą Chorzów Stary objęto całość tego obszaru, a więc także Maciejkowice. W Chorzowie Starym mieściła się Kopalnia Węgla Kamiennego Prezydent. Pozostałością po niej jest unikatowa żelbetowa wieża wyciągowa nad zlikwidowanym szybem, stanowiąca obiekt Szlaku Zabytków Techniki Województwa Śląskiego. Ponadto liczne zabytkowe zabudowania włościańskie. Najważniejsze ulice to: ul. T. Kościuszki, ul. Siemianowicka, ul. Bożogrobców, ul. Mazurska, ul. Rycerska, ul. Harcerska oraz plac św. Jana. Skrzyżowanie ul. Siemianowickiej i ul. Bożogrobców nosi nazwę Krajcoka. W Chorzowie Starym mieści się Komenda Miejska Policji w Chorzowie. W Chorzowie Starym znajduje się kilka przystanków autobusowych, jak m.in. Chorzów Stary Plac Jana. Przez dzielnicę kursują autobusy na zlecenie Zarządu Transportu Metropolitalnego (ZTM). Przez dzielnicę kursowała również linia tramwajowa nr 12, która w grudniu 2008 roku została zlikwidowana. W dzielnicy znajduje się parafia św. Marii Magdaleny.

Starochorzowski Dom Kultury, SDK – dom kultury w Chorzowie, położony w dzielnicy Chorzów Stary przy ulicy Siemianowickiej 59.

Kościół Świętej Marii Magdaleny w Chorzowie – rzymskokatolicki kościół parafialny w Chorzowie, w województwie śląskim. Należy do dekanatu Chorzów archidiecezji katowickiej. Mieści się przy ulicy Bożogrobców.

Parafia św. Marii Magdaleny w Chorzowie Starym – rzymskokatolicka parafia w Chorzowie Starym

Zespół szybu Elżbieta w Chorzowie – murowane zabudowania zlikwidowanego szybu Elżbieta Kopalni Węgla Kamiennego Król z początku XX wieku w Chorzowie, wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa śląskiego.

Staw pod Chorzowem – użytek ekologiczny w Siemianowicach Śląskich, położony przy granicy z Chorzowem, na obszarze dzielnicy Bytków. Stanowi on fragment zespołu stawów poprzemysłowych i z punktu widzenia ornitologii jest obszarem wyjątkowym w najsilniej uprzemysłowionej części regionu górnośląskiego.

Kopalnia Węgla Kamiennego Barbara-Chorzów – kopalnia węgla kamiennego działająca w Chorzowie od 1970 do 1993 roku, zlikwidowana w 1995 roku .

Chorzów Stary – stacja kolejowa w Chorzowie Starym, w województwie śląskim, w Polsce. W ruchu pasażerskim na stacji zatrzymują się tylko pociągi osobowe, bez zatrzymywania przejeżdżają pociągi klasy TLK i Intercity.

Ulica Siemianowicka w Chorzowie − jedna z ulic w chorzowskiej dzielnicy Chorzów Stary. Rozpoczyna swój bieg w rejonie skrzyżowania z ul. Poznańską, ul. Krakowską i ul. Jana Kasprowicza. Następnie krzyżuje się m.in. z ul. T. Kościuszki, ul. Mazurską, ul. Bożogrobców i ul. Harcerską. Kończy swój bieg przy skrzyżowaniu z ul. Bytkowską (Katowice), ul. W. Wróblewskiego (Siemianowice Śl.) i ul. Telewizyjną (Katowice). Przy ulicy znajdują się następujące historyczne obiekty: Starochorzowski Dom Kultury (ul. Siemianowicka 59), wybudowany w 1904 przez F. Wieczorka, w stylu historyzującym o cechach romańskich, wpisany do rejestru zabytków 7 maja 1992 (nr rej.: A/1459/92, A/924/2021, granice ochrony obejmują budynek wraz z otoczeniem zieleni w ramach ogrodzenia). Zespół szybu Elżbieta kopalni „Polska”, pochodzący z lat 1911−1912, otoczony starodrzewem, wpisany do rejestru zabytków 7 sierpnia 1981 (nr rej.: A/1249/81, granice obejmują cały zakład wraz z otoczeniem w ramach ogrodzenia). Neogotycki zespół tworzy jednolity stylowo kompleks zabudowy przemysłowej, obejmujący: wieżę z budynkiem nadszybowni, budynek sprężarek i maszyny wyciągowej, rozdzielnię, szatnię, portiernię. Droga przed I wojną światową nosiła nazwę Laurahütterstraße, w dwudziestoleciu międzywojennym − ul. Królewsko Hucka, po 1945 − ul. Siemianowicka. Przy ul. Siemianowickiej swoją siedzibę mają: oddział Poczty Polskiej (ul. Siemianowicka 52), Miejskie Przedszkole nr 29 (ul. Siemianowicka 61), Polski Związek Niewidomych − Dom Pomocy Społecznej im. K. Jaworka (ul. Siemianowicka 101), dom dziecka (ul. Siemianowicka 58). Ulicą kursują autobusy ZTM.

Kopalnia Węgla Kamiennego Prezydent (w latach 1937-1939: Prezydent Mościcki, 1939-1945: niem. Königsgrube Ostfeld ) – kopalnia węgla kamiennego, która znajdowała się w Chorzowie. Działała jako samodzielny zakład od 1932  do 1972 roku , później stanowiła rejon Prezydent Kopalni Węgla Kamiennego Polska (później Polska-Wirek), czynny do 1 lipca 1995 roku .