Cerkiew Wszystkich Świętych w Mińsku

Uschod (biał. Усход; ros. Восток, Wostok) – stacja mińskiego metra położona na linii Moskiewskiej. Otwarta została w dniu 30 grudnia 1986 roku i przez ponad 20 lat stanowiła wschodnią stację końcową. W 2007 roku otwarto przedłużenie linii do stacji Uruczcza. Koszt całego odcinka wyniósł 240 miliardów rubli białoruskich.

Biblioteka Narodowa Białorusi (biał. Нацыянальная бібліятэка Беларусі) – biblioteka narodowa Republiki Białorusi z siedzibą w Mińsku.

Ulica Konstantego Kalinowskiego (biał. Вуліца Кастуся Каліноўскага) – ulica w Mińsku, stolicy Białorusi, położona w mikrorejonach Zielony Ług i Wschód. Długość 3,3 km, od prospektu Niepodległości do Traktu Łohojskiego. Nazwana w 1963 ku czci Konstantego Kalinowskiego (1838–1864) – dowódcy powstania styczniowego na terenie Litwy i Białorusi. Na ścianie budynku nr 55 umieszczona jest tablica pamiątkowa.

Moskiewski Dworzec Autobusowy (biał. Маскоўскі аўтавакзал, Maskouski autawakzał, ros. Московский автовокзал, Moskowskij awtowokzał) – nieistniejący dworzec autobusowy w Mińsku na Białorusi. Znajdował się pod adresem ul. Filimonowa 63, we wschodniej części miasta, w pobliżu skrzyżowania prospektu Niepodległości z ul. Filimonowa. Obsługiwał międzynarodowe, międzymiastowe i podmiejskie rejsy w kierunku Witebska i Moskwy.

Pałac Wańkowiczów w Ślepiance Wielkiej – klasycystyczny pałac w Mińsku na Białorusi, pomnik architektury przy ul. Filimonowa 24, nad rzeczką Ślepnią.

Sciapianka (biał. Сцяпянка, ros. Степянка) – stacja kolejowa w Mińsku, na Białorusi. Leży na linii Moskwa - Mińsk - Brześć.

Maskouskaja (biał. Маскоўская; ros. Московская, Moskowskaja) – stacja mińskiego metra położona na linii Moskiewskiej. Otwarta została w dniu 26 czerwca 1984 roku. Wejście do stacji metra znajduje się w pobliżu Parku Czaluskincau i Kolejki Dziecięcej.

Mińska Fabryka Zegarków (białorus. ААТ «Мінскі гадзіннікавы завод», ros. ОАО «Минский часовой завод») – producent zegarków z Mińska. Decyzję o budowie fabryki zegarków w Mińsku podjęto 22 września 1953 r. Pierwszy etap budowy zakończono w 1955 a zakłady zmieniono w działające przedsiębiorstwa 24 listopada 1955. Zakłady produkują zegarki pod markami Łucz (Luch, pol. Promień), Zaria i Vympel.

Park Czeluskińców (biał. Парк Чалюскінцаў) – park kultury i wypoczynku w Mińsku, utworzony na terenie lasu Wańkowiczów, nazwany imieniem Czeluskińców. Powierzchnia parku wynosi 78 hektarów, z czego część zajmują atrakcje dla dzieci. W pobliżu parku znajduje się kolejka dziecięca, ogród botaniczny oraz stacja metra Park Czeluskińców. Utworzony został na terenie lasu Komarowskiego, gdzie w latach 1919-1941 sowieci dokonywali masowych egzekucji. Według archeologa Zianona Pazniaka to drugie co do wielkości, po Kuropatach, miejsce masowych komunistycznych represji w Mińsku. Nie wyklucza on, że w parku Czeluskińców mogą spoczywać polscy oficerowie rozstrzelani przez NKWD z tzw. Białoruskiej Listy Katyńskiej.

Park Czaluskincau (biał. Парк Чалю́скінцаў) — stacja mińskiego metra położona na linii Moskiewskiej, między stacjami Maskouskaja i Akademija nawuk. Otwarta 26 czerwca 1984 roku razem z pierwszym odcinkiem mińskiego metra. Konstrukcja żelbetowa, sklepiona. Wnętrze koloru białego, ozdobione lustrami. Wyjścia ze stacji rozlokowane są obok Parku Czeluskińców, Ogrodu Botanicznego i fabryki zegarków "Łucz". Niedaleko stacji znajduje się kolejka wąskotorowa dla dzieci.

Plac Michaiła Kalinina (biał. Пло́шча Міхаіла Калі́ніна) – plac w Mińsku, położony na przecięciu Prospektu Niepodległości z ul. Michaiła Kalinina i zaułkiem Kuźmy Czornego. Nazwa placu upamiętnia radzieckiego polityka Michaiła Kalinina. Na placu znajduje sięrównież jego pomnik, odsłonięty w 1978, a także wejście do Centralnego Ogrodu Botanicznego Narodowej Akademii Nauk Białorusi. Szereg obiektów znajdujących się na placu, w tym dom mieszkalny za pomnikiem i łuk wejściowy do ogrodu botanicznego projektował architekt Gieorgij Sysojew.

Kuropaty (biał. Курапа́ты, ros. Куропаты) – uroczysko na skraju Mińska na Białorusi, w którym odkryte zostały masowe groby ludzi rozstrzelanych przez NKWD w latach 1937–1941. Liczba ofiar nie jest dokładnie znana i może wynosić: według Aleha Bażełki, prokuratora generalnego Białorusi – do 7 tysięcy osób według Hienadzia Tarnauskiego, prokuratora generalnego Białoruskiej SRR – co najmniej 30 tysięcy osób według przewodnika Biełaruś – do 100 tysięcy osób według Zianona Pazniaka (artykuł w gazecie „Litaratura i mastactwa”) – od 100 tysięcy do 250 tysięcy osób według Zdzisława Winnickiego, prof. Uniwersytetu Wrocławskiego – 250 tysięcy osób według Normana Daviesa, brytyjskiego historyka – ponad ćwierć miliona osób. Od 1993 uroczysko Kuropaty znajduje się w Państwowym Spisie Zabytków Historyczno-Kulturowych Republiki Białorusi jako miejsce pochówku ofiar represji politycznych lat 30. i 40. XX w. Kuropaty mają status zabytku historyczno-kulturowego pierwszej kategorii, co według ustawy Republiki Białorusi „O ochronie dziedzictwa historyczno-kulturowego” odpowiada kategorii najbardziej unikatowych zabytków, których wartości duchowe, estetyczne i dokumentalne budzą zainteresowanie międzynarodowe. Kuropaty są jednym spośród kilku miejsc masowych egzekucji dokonywanych przez NKWD na terenie Mińska. Pozostałe to: cmentarz Kalwaryjski park Czeluskińców Mały Trościeniec (uroczysko Błagowszczyzna) Łoszycki Jar Drozdy Masiukowszczyzna. Badacze wskazują, iż egzekucje mogły odbywać się także na terenie fabryki traktorów, dawnego lotniska, dawnego cmentarza w pobliżu nieistniejącego moskiewskiego dworca autobusowego, cmentarza w pobliżu stacji metra Urucze, na terenie dzielnicy Komarówka, parku Tivoli.