Dom miasta Saint-Etienne w Katowicach

Zakład Zieleni Miejskiej w Katowicach – instytucja podlegająca władzom samorządowym Katowic, zajmująca się utrzymaniem oraz pielęgnacją terenów zieleni w obrębie miasta.

Pomnik Żołnierzy Radzieckich w Katowicach – pomnik w Katowicach, odsłonięty w 1947 bądź 1949 roku, pierwotnie składający się z rzeźby przedstawiającej żołnierzy Armii Czerwonej na cokole znajdującym się na placu Wolności w dzielnicy Śródmieście. W 2014 roku rzeźba została zdemontowana z pomnika i przeniesiona na cmentarz żołnierzy Armii Czerwonej w parku T. Kościuszki. Autorem pomnika był Stanisław Marcinów.

Cmentarz Żołnierzy Armii Czerwonej jest zlokalizowany w parku im. Tadeusza Kościuszki w Katowicach. Żołnierze Armii Czerwonej, którzy polegli w Katowicach w 1945, zostali pochowani w miejscu obecnego Pomnika Powstańców Śląskich. Gdy postanowiono wybudować pomnik, prochy żołnierzy przeniesiono w 1967 do parku im. Tadeusza Kościuszki. Cmentarz ogrodzono i ustawiono na nim monument (ogrodzenie do 2017 roku posiadało wyobrażenia sierpa i młota, potem zastąpione czerwonymi gwiazdami). W dniu 14 maja 2014 z cokołu na pl. Wolności zdemontowano rzeźbę pomnika żołnierzy radzieckich i po renowacji w Gliwickich Zakładach Urządzeń Technicznych przeniesiono go na cmentarz w parku im. T. Kościuszki. Mogiłami czerwonoarmistów, jako częścią Parku Kościuszki, opiekuje się w imieniu władz miasta Zakład Zieleni Miejskiej w Katowicach.

Brynów-Osiedle Zgrzebnioka (pełna nazwa: Brynów część wschodnia-Osiedle Zgrzebnioka) – dzielnica Katowic, położona w środkowej części miasta, w zespole dzielnic zachodnich. Graniczy ona z czterema innymi dzielnicami: Śródmieściem, Osiedlem Paderewskiego-Muchowcem, Piotrowicami-Ochojcem i Załęską Hałdą-Brynowem cz. zachodnią. Dzielnica ta obejmuje głównie wschodnią część historycznej gminy Brynów wraz z powstałymi na jej terenie osiedlami: Brynów A, Ptasim i A. Zgrzebnioka, a także nowymi zespołami zabudowy powstałymi w rejonie ulic Ceglanej i Meteorologów. Pierwsze wzmianki o Brynowie sięgają 1474 roku i do XIX wieku była to osada typowo rolnicza. W 1801 roku powstała kopalnia węgla kamiennego „Beate”, zaś w 1823 roku założono hutę cynku „Henriette”. Wraz z powstaniem kopalni „Oheim” („Wujek”) w 1899 roku intensywnie zaczęła się rozwijać północna część obecnej dzielnicy – Katowicka Hałda. W 1888 roku na terenach dawnej kopalni „Beate”, w lasku podmiejskim zaczęto tworzyć nowe założenie parkowe, a w latach 1894–1895 powstał Süd Park (niem. Park Południowy), przemianowany w 1925 roku na park im. Tadeusza Kościuszki. W 1912 roku na teren współczesnej dzielnicy dotarł pierwszy tramwaj z centrum Katowic, a w 1938 roku został przeniesiony do parku T. Kościuszki drewniany kościół pw. św. Michała Archanioła. W czasach Polski Ludowej powstały nowe tutaj osiedla mieszkaniowe: Brynów A, Brynów B (osiedle Ptasie) i A. Zgrzebnioka. Dnia 5 lutego 1990 roku otwarto w dzielnicy szpital okulistyczny, a rejon ulicy Ceglanej po 1989 roku stał się miejscem koncentracji nowych inwestycji mieszkaniowych. Brynów część wschodnia-Osiedle Zgrzebnioka to dzielnica z dominacją funkcji mieszkaniowej i rekreacyjnej oraz rozwiniętymi funkcjami opieki zdrowotnej i administracyjno-biurowymi. Dzielnica ta jest siedzibą m.in. jednej z dwóch placówek Uniwersyteckiego Centrum Klinicznego im. prof. Kornela Gibińskiego Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach. Ważnym punktem kulturalnym w dzielnicy jest Hala Parkowa – w niej organizowanych się szereg koncertów i imprez różnego typu, a także sam park T. Kościuszki, który poza funkcją rekreacyjną stanowi miejsce organizacji wydarzeń kulturalnych. Północną granicę dzielnicy wyznacza autostrada A4, będąca częścią drogi międzynarodowej E40, a do ważniejszych dróg wewnątrz dzielnicy należą ulice: Mikołowska, Brynowska i T. Kościuszki – wzdłuż tej ostatniej biegnie także linia tramwajowa łącząca dzielnicę ze Śródmieściem Katowic. Powierzchnia dzielnicy wynosi 4,08 km², co stanowi 2,48% powierzchni miasta, a pod koniec 2020 roku zamieszkiwało ją łącznie 6 384 osób (2,34% mieszkańców Katowic).

Pomnik Alpinistów w Katowicach – pomnik, znajdujący się w Katowicach, umiejscowiony na terenie Parku Kościuszki, w sąsiedztwie zabytkowego kościoła św. Michała Archanioła. Obelisk ten upamiętnia tragicznie zmarłych alpinistów – członków katowickiego Klubu Wysokogórskiego. Idea powstania pomnika zrodziła się w środowisku katowickich wspinaczy jeszcze w latach 70. XX wieku, po tragicznej śmierci Henryka Furmanika w 1974 roku w kanadyjskich Górach Świętego Eliasza. Ostatecznie została zrealizowana w 2015 roku, a środki na wykonanie pomnika pochodziły ze zbiórki publicznej "Pasja Gór" oraz z dotacji z budżetu miasta Katowice. Autorem projektu był Bogumił Burzyński, a sam pomnik został odsłonięty w dniu 28 października 2015 roku. W uroczystości odsłonięcia uczestniczyli m.in. prezes Polskiego Związku Alpinizmu Janusz Onyszkiewicz, prezydent miasta Katowice Marcin Krupa oraz biskup Adam Wodarczyk, który dokonał poświęcenia obelisku. Na pomniku umieszczone zostały nazwiska następujących zmarłych tragicznie w górach alpinistów: Henryka Furmanika, zmarłego w 1974 roku w Górach Świętego Eliasza w Kanadzie, Andrzeja Hartmana, zmarłego w 1983 roku w Himalajach (Ganesh II), Rafała Chołdy, zmarłego w 1985 roku w Himalajach (Lhotse), Jana Nowaka, zmarłego w 1988 roku w Himalajach (Bhagirathi), Mirosława Dąsala, zmarłego w 1989 roku w Himalajach (Mount Everest), Jerzego Kukuczki, zmarłego w 1989 roku w Himalajach (Lhotse), Tomasza Kowalskiego, zmarłego w 2013 roku w Karakorum (Broad Peak), Artura Hajzera, zmarłego w 2013 roku w Karakorum (Gaszerbrum I).

Wieża Bismarcka w Katowicach (niem. Bismarckturm in Kattowitz) − prosta budowla w kształcie wieży, sławiąca kanclerza niemieckiego Ottona von Bismarcka. Znajdowała się w parku im. Tadeusza Kościuszki (niem. Süd Park). Rozebrana w 1934 roku. Wieżę wzniesiono na parkowym Wzgórzu Beaty (najwyższy punkt ówczesnych Katowic) w 1903 roku. Teren pod budowę przekazał nieodpłatnie hrabia Tiele-Winckler. Budynek zaprojektował nieodpłatnie dyrektor szkoły budowlanej G. Meyer z Katowic, który był również członkiem komitetu budowy obiektu. Budowniczym był Fedor Rudziński z Katowic, kierownictwo budowy przejął dyrektor G. Meyer. Budowa, której koszty wyniosły ok. 20 tys. ówczesnych marek, została sfinansowana w 90% z darowizn, w szczególności przekazanych na budowę przez "górnośląskich magnatów i wielkich przemysłowców" oraz kasę dawnego niemieckiego klubu gimnastycznego w Katowicach. Położenie kamienia węgielnego wieży miało miejsce 10 maja 1903 r., a jej odsłonięcie odbyło się 30 sierpnia tego samego roku. Była jedną z trzech postawionych w tym czasie wież na Górnym Śląsku. Posiadała wysokość blisko dwudziestu metrów. Jej podstawa miała zewnętrzne wymiary 7,50 m x 7,50 m, a wewnętrzne 3,50 m x 3,50 m. Jako materiał budowlany wykorzystano miejscowy piaskowiec katowicki. Projekt katowickiej wieży Bismarcka był bardzo zbliżony do standardowego projektu „Götterdämmerung” architekta Wilhelma Kreisa. W przeciwieństwie jednak do projektu Kreisa, naroża trzonu katowickiej wieży były kanciaste (zamiast obłych), podobnie jak w wieży Bismarcka w Ansbach w Bawarii. Na cokole o wysokości ok. 4 m wznosił się trzon wieży, zwężający się ku gzymsowi górnemu. W nadbudówce wbudowano misę ogniową, otoczoną platformą widokową. Do platformy widokowej z misą ogniową prowadziło wejście, usytuowane w cokole i wewnętrzne, żelazne schody. Kwadratowa misa ogniowa miała długość boku 1,12 m. Paliwo stanowił surowy benzen (z fabryki produktów naftowych i smołowych w Świętochłowicach), który pompą był podawany przez system rur do palnika z kutego żelaza. Wysokość płomienia przekraczała 5 m i był on widzialny ze znacznych odległości. Na murze strony wejściowej (strona wschodnia) znajdował się medalion z brązu autorstwa rzeźbiarza Danza, przedstawiający podobiznę Bismarcka, po stronie zachodniej herb Bismarcka. Nad herbem znajdowała się wysoka na 2,50 m płaskorzeźba, przedstawiająca orła cesarskiego z brązu, wykonana w odlewni Gerdes w Katowicach. W 1925 nadano parkowi imię Tadeusza Kościuszki. W tym czasie umieszczono medalion z portretem Naczelnika i tablicę poświęconą Tadeuszowi Kościuszce na Wieży Bismarcka. Zaprzestano też używania nazwy Wieża Bismarcka, zmieniając nazwę na wieża widokowa. Wieżę ostatecznie rozebrano w 1934 z inicjatywy wojewody śląskiego Michała Grażyńskiego, a jej elementy wmurowano w fundamenty budowanej katedry katowickiej. Pod koniec lat trzydziestych XX wieku w rejonie Wzgórza Beaty zaczęto tworzyć zalążek skansenu. Sprowadzono wówczas do parku drewniany spichlerz z Gołkowic (z 1688) w powiecie pszczyńskim (spłonął w latach siedemdziesiątych XX wieku) i drewniany kościółek z Syryni.

Wzgórze Beaty – wzgórze w południowej Polsce, położone na terenie Katowic, będące jednym z wzniesień Wzgórz Kochłowickich na Wyżynie Katowickiej. Zbudowane jest na skałach pochodzących z górnego karbonu, a jego wysokość wynosi ponad 323 m n.p.m. Partię szczytową zajmuje park im. Tadeusza Kościuszki, a na jego wierzchołku znajduje jest kościół pw. św. Michała Archanioła.

Kościół św. Michała Archanioła w Katowicach – rzymskokatolicki kościół w Katowicach, położony na Wzgórzu Beaty w parku T. Kościuszki, na terenie dzielnicy Brynów część wschodnia-Osiedle Zgrzebnioka. Wzniesiony został prawdopodobnie w 1510 roku w Syryni w powiecie wodzisławskim, lecz pierwsze poświadczenia o tamtejszym kościele pochodzą z XIV wieku. W 1938 roku kościół został przeniesiony do Katowic, a od 1997 roku jest jednym z oddziałów Muzeum Historii Katowic. Na kompleks kościelny składa się drewniana świątynia, dzwonnica oraz otaczające je ogrodzenie na rzucie owalnym, a ponadto przy kościele znajduje się także lapidarium. Kościół wpisany jest do rejestru zabytków nieruchomych.

Lapidarium w Katowicach – lapidarium wchodzące w skład zabytkowego kompleksu kościoła św. Michała Archanioła, położone w parku im. Tadeusza Kościuszki w Katowicach, w dzielnicy Brynów część wschodnia-Osiedle Zgrzebnioka. Prezentowane są tutaj okazy kamieni naturalnych oraz kamienne nagrobki, rzeźby i pomniki. Jest ono pod opieką Muzeum Historii Katowic. Obiekty prezentowane w lapidarium gromadzono przez kilka lat, a gdy zbiór stał się historycznie spójny pojawiła się inicjatywa przygotowania zewnętrznej ekspozycji. Uroczyste otwarcie i poświęcenie katowickiego lapidarium odbyło się 29 kwietnia 2009 roku.

Ulica Łabędzia w Katowicach – ulica w katowickiej dzielnicy Brynów część wschodnia-Osiedle Zgrzebnioka. Rozpoczyna swój bieg przy skrzyżowaniu z ulicą Alfonsa Zgrzebnioka. Biegnie około 360 metrów do ulicy Gawronów. Znajduje się ona w zachodniej części osiedla im. Alfonsa Zgrzebnioka.

Introl – polskie przedsiębiorstwo działające w branży automatyki przemysłowej, instalacji technologicznych, w energetyce i budownictwie przemysłowym. Spółką nadrzędną w strukturze grupy jest spółka Introl S.A., będąca większościowym udziałowcem pozostałych spółek. Roczne obroty Grupy Introl w 2012 roku sięgnęły ponad 366 mln PLN, dzięki czemu grupa znalazła się na liście 500 największych polskich firm Polityki. Wśród asortymentu urządzeń do zastosowań przemysłowych oferta Introl obejmuje między innymi przepływomierze, mierniki i sygnalizatory poziomu, manometry i przetworniki ciśnienia i różnicy ciśnień, i inne. Dostarczanie przyrządów pomiarowych i systemów automatyki przemysłowej było z czasem poszerzane o produkcję aparatury kontrolno-pomiarowej, usługi inżynierskie, kompleksowe realizacje inwestycji w różnych gałęziach przemysłu oraz wdrażanie rozwiązań informatycznych. Grupa rozpoczęła swoją działalność w 1990 roku, w którym powstało Przedsiębiorstwo Automatyzacji i Pomiarów Introl s.c. Introl od początku swojej działalności zajmował się dostarczaniem do polskich zakładów przemysłowych zaawansowanych technologii z obszaru automatyki i pomiarów przemysłowych. Od 2007 roku Introl S.A. notowany jest na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie. W styczniu 2014 roku Grupa Kapitałowa Introl S.A. skupiała 14 spółek.

Parafia Świętego Michała Archanioła w Katowicach – rzymskokatolicka parafia należąca do dekanatu Katowice-Śródmieście, erygowana 21 lutego 1981. Należy do niej osiedle Brynów. Parafia dysponuje dwoma kościołami: pw. św. Michała Archanioła i pw. Matki Kościoła Niepokalanej Jutrzenki Wolności z towarzyszącą kaplicą Miłosierdzia Bożego.