place

Osiedle Zgrzebnioka

Brynów-Osiedle ZgrzebniokaOsiedla mieszkaniowe w KatowicachSzablon cytowania używa pól opisowych
Brynów street 15
Brynów street 15

Osiedle im. Alfonsa Zgrzebnioka (dawniej osiedle XXXV-lecia PRL) – osiedle mieszkaniowe w Katowicach, położone w granicach dzielnicy Brynów część wschodnia-Osiedle Zgrzebnioka, w rejonie ulicː Alfonsa Zgrzebnioka, Gawronów, Łabędziej i Tadeusza Kościuszki, na północ od osiedla Ptasiego, a włącznie z nim zamieszkiwane jest przez ok. 4,3 tys. osób. Powstało ono w latach 1978–1994, a w późniejszych latach było sukcesywnie rozbudowywane. Za projekt osiedla odpowiadają Tadeusz Czerwiński, Andrzej Gałkowski i Dieter Paleta z Inwestprojektu.

Fragment artykułu z Wikipedii Osiedle Zgrzebnioka (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Osiedle Zgrzebnioka
Bocianów, Katowice Brynów-Osiedle Zgrzebnioka

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Osiedle ZgrzebniokaCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 50.238275 ° E 19.007419 °
placePokaż na mapie

Adres

Bocianów 20
40-522 Katowice, Brynów-Osiedle Zgrzebnioka
województwo śląskie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Brynów street 15
Brynów street 15
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Wieża Bismarcka w Katowicach
Wieża Bismarcka w Katowicach

Wieża Bismarcka w Katowicach (niem. Bismarckturm in Kattowitz) − prosta budowla w kształcie wieży, sławiąca kanclerza niemieckiego Ottona von Bismarcka. Znajdowała się w parku im. Tadeusza Kościuszki (niem. Süd Park). Rozebrana w 1934 roku. Wieżę wzniesiono na parkowym Wzgórzu Beaty (najwyższy punkt ówczesnych Katowic) w 1903 roku. Teren pod budowę przekazał nieodpłatnie hrabia Tiele-Winckler. Budynek zaprojektował nieodpłatnie dyrektor szkoły budowlanej G. Meyer z Katowic, który był również członkiem komitetu budowy obiektu. Budowniczym był Fedor Rudziński z Katowic, kierownictwo budowy przejął dyrektor G. Meyer. Budowa, której koszty wyniosły ok. 20 tys. ówczesnych marek, została sfinansowana w 90% z darowizn, w szczególności przekazanych na budowę przez "górnośląskich magnatów i wielkich przemysłowców" oraz kasę dawnego niemieckiego klubu gimnastycznego w Katowicach. Położenie kamienia węgielnego wieży miało miejsce 10 maja 1903 r., a jej odsłonięcie odbyło się 30 sierpnia tego samego roku. Była jedną z trzech postawionych w tym czasie wież na Górnym Śląsku. Posiadała wysokość blisko dwudziestu metrów. Jej podstawa miała zewnętrzne wymiary 7,50 m x 7,50 m, a wewnętrzne 3,50 m x 3,50 m. Jako materiał budowlany wykorzystano miejscowy piaskowiec katowicki. Projekt katowickiej wieży Bismarcka był bardzo zbliżony do standardowego projektu „Götterdämmerung” architekta Wilhelma Kreisa. W przeciwieństwie jednak do projektu Kreisa, naroża trzonu katowickiej wieży były kanciaste (zamiast obłych), podobnie jak w wieży Bismarcka w Ansbach w Bawarii. Na cokole o wysokości ok. 4 m wznosił się trzon wieży, zwężający się ku gzymsowi górnemu. W nadbudówce wbudowano misę ogniową, otoczoną platformą widokową. Do platformy widokowej z misą ogniową prowadziło wejście, usytuowane w cokole i wewnętrzne, żelazne schody. Kwadratowa misa ogniowa miała długość boku 1,12 m. Paliwo stanowił surowy benzen (z fabryki produktów naftowych i smołowych w Świętochłowicach), który pompą był podawany przez system rur do palnika z kutego żelaza. Wysokość płomienia przekraczała 5 m i był on widzialny ze znacznych odległości. Na murze strony wejściowej (strona wschodnia) znajdował się medalion z brązu autorstwa rzeźbiarza Danza, przedstawiający podobiznę Bismarcka, po stronie zachodniej herb Bismarcka. Nad herbem znajdowała się wysoka na 2,50 m płaskorzeźba, przedstawiająca orła cesarskiego z brązu, wykonana w odlewni Gerdes w Katowicach. W 1925 nadano parkowi imię Tadeusza Kościuszki. W tym czasie umieszczono medalion z portretem Naczelnika i tablicę poświęconą Tadeuszowi Kościuszce na Wieży Bismarcka. Zaprzestano też używania nazwy Wieża Bismarcka, zmieniając nazwę na wieża widokowa. Wieżę ostatecznie rozebrano w 1934 z inicjatywy wojewody śląskiego Michała Grażyńskiego, a jej elementy wmurowano w fundamenty budowanej katedry katowickiej. Pod koniec lat trzydziestych XX wieku w rejonie Wzgórza Beaty zaczęto tworzyć zalążek skansenu. Sprowadzono wówczas do parku drewniany spichlerz z Gołkowic (z 1688) w powiecie pszczyńskim (spłonął w latach siedemdziesiątych XX wieku) i drewniany kościółek z Syryni.