place

Hotel Central w Warszawie

Aleje JerozolimskieKamienice w WarszawieKamienice w Śródmieściu PołudniowymNieistniejące hotele w WarszawieZabytki nieruchome w Warszawie
Zabytkowe kamienice w WarszawieZabytkowe kamienice w Śródmieściu Południowym
Al jerozol 53 1
Al jerozol 53 1

Hotel Central, także hotel Centralny i hotel Narodowy (1918−1930) – hotel, który znajdował się w Warszawie, w Al. Jerozolimskich 47 (róg Pankiewicza), według obecnej numeracji – Al. Jerozolimskie 53.

Fragment artykułu z Wikipedii Hotel Central w Warszawie (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Hotel Central w Warszawie
Aleje Jerozolimskie, Warszawa Śródmieście

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Hotel Central w WarszawieCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 52.228739 ° E 21.008033 °
placePokaż na mapie

Adres

Salewa

Aleje Jerozolimskie 53
00-697 Warszawa, Śródmieście
województwo mazowieckie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Al jerozol 53 1
Al jerozol 53 1
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Dworzec Główny w Warszawie
Dworzec Główny w Warszawie

Dworzec Główny – dworzec kolejowy w przedwojennej Warszawie, wówczas główna pasażerska stacja kolejowa aglomeracji warszawskiej. Monumentalny gmach był jednym z najnowocześniejszych i największych dworców w Europie. Położony był wzdłuż Alej Jerozolimskich, pomiędzy ulicami Marszałkowską i Emilii Plater. Nigdy nie został ukończony. Perony stacji znajdowały się pod ziemią i docelowo miały obsługiwać 12 torów, w tym wszystkie cztery tory linii średnicowej. Nad podziemnymi peronami wybudowano znacznych rozmiarów gmach z trzema halami: kasową, dla pasażerów przyjeżdżających i dla odjeżdżających. Budynek pomyślano jako budowlę reprezentacyjną, wizytówkę Warszawy i Polski. Elewację zaprojektowano w stylu minimalistycznym z elementami art déco, natomiast wnętrza były bogato zdobione rzeźbami i polichromiami. Koncepcja wspólnej stacji dla wszystkich linii kolejowych przebiegających przez aglomerację warszawską powstała w drugiej połowie XIX wieku. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Sejm zdecydował o przyznaniu funduszy na przebudowę warszawskiego węzła kolejowego i zastąpienie zbyt małego Dworca Wiedeńskiego nową budowlą, jednak mimo rozpisania konkursu na projekt architektoniczny i rozpoczęcia pracy przy budowie linii średnicowej budowa Dworca Głównego nie została rozpoczęta. Wybudowano jedynie prowizoryczny dworzec drewniany o tej samej nazwie. Ostatecznie w 1932 roku ruszyła budowa dworca zaprojektowanego przez Czesława Przybylskiego i Andrzeja Pszenickiego. W 1938 roku część budynku oddano do użytku jako główną stację położoną na linii średnicowej. W czerwcu 1939 roku w wyniku zaprószenia ognia przez ekipy budowlane nieukończony jeszcze dworzec został poważnie uszkodzony, a jego część spłonęła. Kilka miesięcy później budynek doznał kolejnych zniszczeń w czasie lotniczego bombardowania Warszawy przez Luftwaffe. Odbudowany przez niemieckie władze okupacyjne działał do wybuchu powstania warszawskiego w 1944 roku. W styczniu 1945 roku gmach został wysadzony przez wojska niemieckie, a po wojnie jego pozostałości rozebrano. W miejscu, w którym stał Dworzec Główny, znajduje się podziemny przystanek Warszawa Śródmieście, a funkcję głównego dworca Warszawy pełni wybudowany 1972-1975 kilkaset metrów na zachód Dworzec Centralny.