Kamienica Wilhelma Rakmana w Warszawie

Kamienica Borucha Zyberta – zabytkowa kamienica znajdująca się przy ul. Poznańskiej 37 w Warszawie.

Dworzec Wiedeński, Dworzec Warszawsko-Wiedeński, od 1919 Dworzec Główny – nieistniejący obecnie dworzec kolejowy (dworzec czołowy) w Warszawie, pierwszy w historii miasta. Był budowany od 14 lipca 1844 do 14 czerwca 1845 dla Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, według projektu Henryka Marconiego. Znajdował się na rogu Alei Jerozolimskich i ulicy Marszałkowskiej. 14 czerwca 1845 dokonano otwarcia dworca i pierwszego odcinka linii kolejowej do Grodziska. Na początku XX wieku dworzec został rozbudowany o nowy budynek dla pasażerów przyjeżdżających (tzw. dworzec przyjazdowy), a w latach 1920–1921 od strony ul. Chmielnej wzniesiono tymczasowy drewniany budynek Dworca Głównego. W okresie międzywojennym większa część budynku Dworca Wiedeńskiego została rozebrana w związku z budową warszawskiej linii średnicowej. Dworzec Wiedeński został zastąpiony przez nowoczesny budynek nowego Dworca Głównego, którego budowę rozpoczęto w 1932 (nie został ukończony; został wysadzony w styczniu 1945 przez Niemców, a ruiny rozebrane w 1952).

Kamienica Józefa Dawidsohna i Hackela Kadyńskiego – modernistyczna kamienica znajdująca się w warszawskiej dzielnicy Śródmieście w Al. Jerozolimskich 49.

Gmach Urzędu Telekomunikacyjnego i Telegraficznego w Warszawie – modernistyczny biurowiec znajdujący się przy ulicy Nowogrodzkiej 45 w Warszawie, wzniesiony w latach 1929–1933 według projektu Juliana Putermana-Sadłowskiego jako jeden z pierwszych w Polsce budynków o stalowej konstrukcji szkieletowej.

Hotel Polonia Palace – czterogwiazdkowy hotel znajdujący się w Śródmieściu Warszawy w Al. Jerozolimskich 45 (wcześniej Al. Jerozolimskie 39) róg ulicy Poznańskiej. Jest drugim – po hotelu Bristol – najstarszym hotelem działającym w stolicy. Wraz z hotelami Metropol i MDM należy do spółki Hotele Warszawskie Syrena.

Fotoplastikon Warszawski – oddział Muzeum Powstania Warszawskiego, znajdujący się w kamienicy Hoserów w Alejach Jerozolimskich 51 w Warszawie. Jego głównym eksponatem jest zabytkowy fotoplastykon.

Hotel Metropol – 10-piętrowy budynek hotelowy w Warszawie u zbiegu ulicy Marszałkowskiej i Alei Jerozolimskich.

Kamienica Hoserów – secesyjna kamienica znajdująca się przy Al. Jerozolimskich 51 w Warszawie.

Insurekcja warszawska, także powstanie warszawskie 1794 roku – zbrojne powstanie armii koronnej i mieszkańców Warszawy przeciwko okupacyjnemu garnizonowi rosyjskiemu w czasie insurekcji kościuszkowskiej. Jego celem było przejęcie kontroli nad miastem z rąk Imperium Rosyjskiego. Rozpoczęło się 17 kwietnia 1794, wkrótce po tym, jak do stolicy dotarła wieść o zwycięstwie Tadeusza Kościuszki w bitwie pod Racławicami. Ignacy Józef Działyński oraz wysłannik Kościuszki Tomasz Maruszewski pracowali nad przygotowaniem powstania w Warszawie od końca 1793 roku. Udało im się przekonać do tej idei większość stacjonujących jeszcze w mieście jednostek regularnej armii polskiej, w walkach wzięła także udział znaczna liczba cywilów zrzeszonych w rozmaitych milicjach. Walki uliczne, które początkowo toczyły się tylko na jednej ulicy na zachodnich obrzeżach warszawskiej Starówki, w ciągu kilku godzin objęły całe miasto. Mimo znacznej przewagi liczebnej i technicznej, rosyjski garnizon został zaskoczony przez rozwój wypadków. Uzbrojone w broń zdobytą w Arsenale Królewskim regularne jednostki armii koronnej i ochotnicze milicje już w pierwszych godzinach powstania zdołały rozproszyć wojska carskie. Część rosyjskich oddziałów próbowała wyrwać się z miasta już na początku walk i poniosła przy tym znaczne straty, inne znalazły się w okrążeniu w odosobnionych miejscach rozsianych po całej Warszawie, ostrzeliwane ze wszystkich stron. Jeszcze innym udało się wyrwać na Powązki, pod osłonę stacjonujących tam jednostek pruskiej kawalerii. Większość wojsk rosyjskich pozostała jednak uwięziona w mieście, gdzie w izolowanych punktach oporu Rosjanie bronili się jeszcze do 19 kwietnia. Insurekcja uznawana jest za największy sukces militarny powstania kościuszkowskiego; polskie zwycięstwo umożliwiło objęcie nim całego kraju. Do rosyjskiej klęski przyczyniło się wiele czynników. Igelström wysyłając część podległych sobie wojsk na spotkanie Kościuszki świadomie zredukował rosyjski garnizon Warszawy. Ponadto nieumiejętnie rozmieścił pozostałe oddziały, przez co Polakom udało się je odseparować od siebie nawzajem i pokonać jeden po drugim. Już od pierwszych chwil insurekcji Polakom sprzyjała też cywilna ludność miasta, a gdy Rosjanom nie udało się zabezpieczyć Arsenału i obrońcy wydali broń cywilom, wojska Igelströma zaczęły być ostrzeliwane w całym mieście.

Centrum Systemów Telekomunikacyjnych – warszawski wieżowiec wybudowany w 1975 lub w połowie lat 80. XX w., znajdujący się przy ul. Nowogrodzkiej 47. Należał do przedsiębiorstwa Polska Poczta, Telegraf i Telefon, a po jego podziale do Telekomunikacji Polskiej i jej następcy Orange Polska. W 2019 wieżowiec kupiła firma Zeitgeist Asset Management. Ma 73 metry wysokości i 21 kondygnacji.

Zburzenie Warszawy – operacja planowego wyburzania i palenia Warszawy prowadzona przez Niemców w czasie II wojny światowej, po upadku powstania warszawskiego. Między październikiem 1944 a styczniem 1945 niemieckie oddziały niszczycielskie (tzw. Technische Nothilfe) zniszczyły około 30% przedwojennej zabudowy lewobrzeżnej Warszawy. Zagładzie uległo wówczas setki bezcennych zabytków oraz obiektów o dużej wartości kulturalnej, sakralnej i gospodarczej. Wyburzaniu i paleniu Warszawy towarzyszyła zakrojona na szeroką skalę grabież pozostającego w mieście mienia publicznego i prywatnego.

Walki o Warszawę – walki toczone w dniach 16–17 stycznia 1945 roku o Warszawę, podczas II wojny światowej w czasie operacji wiślańsko-odrzańskiej.