place

Muzeum Powozów i Zaprzęgów w Galowicach

GalowiceMuzea transportu w PolsceMuzea w województwie dolnośląskim
Museum of carriages in Galowice
Museum of carriages in Galowice

Muzeum Powozów i Zaprzęgów w Galowicach – muzeum powozów i zaprzęgów mieszczące się na terenie dawnych dóbr rodziny von Lieres und Wilkau, w zespole folwarcznym, zabytkowym, szachulcowym spichlerzu z 1730, stojącym w Galowicach w gminie Żórawina pod Wrocławiem. Muzeum posiada w swoich zbiorach ponad pięćdziesiąt powozów – od sań śnieżnych (np. z fabryki Lipowicza w Wilnie), przez karety i bryczki, po historyczny konny wóz strażacki. Znajduje się tam również kolekcja siodeł kawaleryjskich (np. z kolekcji Pawła Biczysko), uprzęży i kiełzn, jak również przedmiotów związanych z dawnym podróżowaniem: kufrów, walizek, toalet, sekretarzyków, skarbczyków, czy ogrzewaczy. Prezentowana jest kuchnia polowa z 1905. Zbiory uzupełnia dział poświęcony wsi śląskiej, w tym historii Galowic. Przy budynkach ulokowano ogród ziołowy z opisami botanicznymi. W okresie sprzyjającej aury organizowane są pokazy terenowe.

Fragment artykułu z Wikipedii Muzeum Powozów i Zaprzęgów w Galowicach (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Muzeum Powozów i Zaprzęgów w Galowicach
Irysowa, gmina Żórawina

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Muzeum Powozów i Zaprzęgów w GalowicachCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 50.98303 ° E 17.00177 °
placePokaż na mapie

Adres

Muzeum Powozów

Irysowa
55-020 gmina Żórawina
województwo dolnośląskie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Museum of carriages in Galowice
Museum of carriages in Galowice
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Wilczków (powiat wrocławski)
Wilczków (powiat wrocławski)

Wilczków (niem. Wiltschau, po 1937 Herdhausen) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Żórawina. Wieś ma charakter owalnicowy (typu Angerdorf). Na terenie wsi znaleziono artefakty kultury ceramiki sznurowej oraz z I wieku p.n.e. Nazwa miejscowości (jako Wilkow) poświadczona jest już w 1307 roku, w dokumentach średniowiecznych pojawia się także jako Wilzow (1318) i Wilczow (1360), choć inne źródła podają za rok najwcześniejszej wzmianki 1521. W 1318 miejscowość, za zgodą księcia Henryka VI Dobrego, nabył Johann von Reste, zamożny wrocławski kupiec i kredytodawca. Jedenaście lat później król Jan Luksemburski dodał do jego domeny dziesięć dużych pól w miejscowości, w zamian za pożyczkę w wysokości 60 marek groszy praskich. Nadanie to było niezgodne z ówczesnym prawem, bowiem król Jan dokonał go jeszcze za życia księcia Henryka. W 1375 dobra w Wilczkowie kupił Johannes Rothe, w którego rodzinie wieś pozostała przynajmniej do XVI wieku. W połowie XIX wieku miejscowość należała do Grafa Louisa von Schlabrendorf. W 1845 znajdowało się w niej 45 domostw zamieszkanych przez 464 mieszkańców. Większość stanowili ewangelicy, ale we wsi mieszkało także 83 katolików. Miejscowość posiadała również pałac, a także kościół ewangelicki (ufundowany w 1743). W miejscowym kościele odprawiano polskie msze ewangelickie do około 1814, a sama wieś zachowała częściowo polski charakter do początku XIX w. W czasie II wojny światowej dwór we wsi został skonfiskowany i na przełomie 1944 i 1945 część zabudowań zamieniono w magazyny. Przeniesiono do nich m.in. archiwa stacji nasłuchowych niemieckiego wywiadu dotyczące Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych, dotąd składowane w koszarach artylerii przeciwlotniczej w Hartlieb (dzisiejsze Partynice), gdzie groziło im zniszczenie wskutek nalotu bombowego. 20 stycznia 1945 archiwum zostało zniszczone wobec postępów radzieckiej ofensywy, która wkrótce potem doprowadziła do oblężenia Wrocławia. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa wrocławskiego.