Osiedle galeriowców na Zawadach

Budynek Pebeco – funkcjonalistyczny budynek przemysłowy, zrealizowany dla firmy Pebeco Polskie Wyroby Beiersdorfa S.A., obecnie Nivea Polska w Poznaniu, na Zawadach, przy ul. Chlebowej 4/8. Może być typowym przykładem polskiego funkcjonalizmu początku lat 30. XX wieku. Gmach wzniesiono w 1931, według projektu Stefana Cybichowskiego, w purystycznych formach modernistycznych. Czterokondygnacyjny budynek na planie prostokąta o powierzchni 436 m² zbudowano z cegły i otynkowano na biało. Na skraju umieszczono ryzalit urozmaicający bryłę. W 1934 autor projektu rozbudował obiekt o dodatkowe skrzydło, tak że ryzalit znalazł się w środku budynku. Obok głównego budynku wybudowano parterowy budynek gospodarczy (257 m²). Po II wojnie światowej gmach rozbudowano o dodatkowe skrzydło od ul. Chlebowej. Działalność produkcyjną w tym obiekcie zainaugurowano 3 czerwca 1945 od wytwarzania kremu Nivea, olejków orzechowych, zasypek dla niemowląt, pasty do zębów, płynu do ust, soli do nóg, wody kolońskiej i proszków przeciwbólowych.

Zawady – prawobrzeżna część Poznania; także główna ulica tej części miasta. Zawady wraz z niektórymi sąsiednimi częściami tworzą jednostkę pomocniczą osiedle Ostrów Tumski-Śródka-Zawady-Komandoria.

Osiedle Ostrów Tumski-Śródka-Zawady-Komandoria – osiedle administracyjne Poznania (od 1 stycznia 2011 roku).

Ulica Zdzisława Bernata w Poznaniu - nowo wytyczona ulica na Zawadach. Powstała podczas budowy trasy Nowe Zawady (obecnie ul. Prymasa Hlonda). Przy ulicy aktualnie nie znajdują się żadne posesje. Nazwa ulicy upamiętnia ks. Zdzisława Bernata - kapłana archidiecezji poznańskiej, długoletniego dyrektora Poznańskiego Chóru Katedralnego.

Przytulisko dla bezdomnych – pierwszy w Polsce nowoczesny budynek schroniska dla bezdomnych, zlokalizowany w Poznaniu przy ul. św. Wincentego 2 na Zawadach.

Fundacja Pomocy Wzajemnej „Barka” – organizacja pozarządowa, założona w roku 1989. Działa na terenie całej Polski, w obszarze zaniedbanych grup społecznych, prowadzi dla nich m.in. domy pomocy. Walczy m.in. z wykluczeniem społecznym.

Poznańskie Centrum Dziedzictwa, PCD (do 2020 roku Centrum Turystyki Kulturowej TRAKT) – samorządowa instytucja kultury Miasta Poznania, wpisana do Rejestru Instytucji Kultury Miasta Poznania pod numerem XIV. Głównym celem działalności Centrum jest upowszechnianie, interpretowanie i ochrona dziedzictwa Poznania, ze szczególnym uwzględnieniem obszaru Ostrowa Tumskiego oraz Pomnika Historii „Poznań – historyczny zespół miasta". Instytucja ma siedzibę w Bramie Poznania.

Brama Poznania ICHOT, wcześniej ICHOT (Interaktywne Centrum Historii Ostrowa Tumskiego) – placówka kulturalna w Poznaniu, zajmująca się prezentowaniem, interpretacją i promocją historii i dziedzictwa Ostrowa Tumskiego w Poznaniu. Mieści się w kompleksie obiektów zlokalizowanym w najstarszej części miasta, na Śródce i Ostrowie Tumskim w pobliżu mostu Jordana, na brzegu Cybiny. Kompleks składa się z współczesnego budynku głównego oraz odrestaurowanego budynku Śluzy Katedralnej, połączonych przerzuconą nad Cybiną kładką. Brama Poznania ICHOT jest prowadzona przez Poznańskie Centrum Dziedzictwa – samorządową instytucję kultury miasta Poznania, i jest jej siedzibą. Zasadniczą część kompleksu Bramy Poznania ICHOT zajmuje multimedialna ekspozycja poświęcona przeszłości i współczesności Ostrowa Tumskiego w Poznaniu. W budynku Śluzy Katedralnej obecnie mieści się Galeria Śluza, przeznaczona na wystawy czasowe. W Bramie Poznania ICHOT prowadzona jest także działalność edukacyjna, wydawnicza, szkoleniowa, popularyzacyjna i inna działalność kulturalna w zakresie turystyki kulturowej.

Ulica Prymasa Augusta Hlonda – ulica w Poznaniu, wytyczona w 2002 roku. Jej druga część została oddana do użytku publicznego 10 listopada 2010. Położona na obszarze osiedli Główna i Ostrów Tumski-Śródka-Zawady-Komandoria (dawna dzielnica Nowe Miasto), biegnąca wzdłuż rzeki Warty. Stanowi wschodnią część II ramy komunikacyjnej oraz wchodzi w skład poznańskiego odcinka drogi wojewódzkiej nr 196. Na całej długości jest dwujezdniowa, zasadniczo posiadając po trzy pasy ruchu na każdej jezdni.

Śluza Katedralna (Jaz Katedralny, niem. Dom Schleuse) – ufortyfikowany obiekt hydrotechniczny Twierdzy Poznań wzniesiony nad rzeką Cybiną w latach 1834–1839, przebudowywany po połowie XIX wieku. Zachowany do dziś zabytkowy przyczółek zachodni, położony na Ostrowie Tumskim, wchodzi w skład kompleksu Bramy Poznania ICHOT oraz Traktu Królewsko-Cesarskiego w Poznaniu.

Galeria Śluza – placówka kulturalna i przestrzeń wystaw czasowych w Poznaniu, będąca częścią Poznańskiego Centrum Dziedzictwa. Galeria zlokalizowana jest w zabytkowym budynku zachodniego przyczółku dawnej Śluzy Katedralnej oraz w bezpośrednim sąsiedztwie rzeki Cybiny. Obiekt łączy się szklaną kładką z budynkiem Bramy Poznania. Wystawy prezentowane są od 2014 roku i dotyczą tematyki historycznej oraz artystycznej.

Cmentarzysko na Głównej – cmentarzysko lub zespół cmentarzysk zlokalizowany na Głównej w Poznaniu, po wschodniej stronie ulicy Smolnej. Pochodzi z wczesnej epoki żelaza (około 650-500 lat p.n.e.). Ślady pochówków odkryto po raz pierwszy w 1929 podczas sadzenia drzew na ogrodzie Franciszka Małeckiego przy ul. Smolnej 19. Jan Pietras wykopał na głębokości 20 cm grób popielnicowy obłożony kamieniami polnymi. Zachowały się tam dwa czerpaki na wodę wykonane z gliny i dwa przystawki, czyli niewielkie naczynia wkładane do grobów. Podjęto wówczas archeologiczne badania ratunkowe pod kierunkiem Aleksandry Karpińskiej (Muzeum Wielkopolskie). W ich trakcie odsłonięto kolejne trzy groby okryte kamieniami (ul. Smolna 19) oraz jeden na sąsiadującej posesji Tomczaka (ul. Smolna 17). Odnaleziono popielnice, kości ludzkie, węgiel drzewny, taśmę brązową, naczynia, przystawki, pierścienie brązowe i naczynie-kadzielnicę. Natrafiono też na skupisko kamieni, które mogło być magazynem materiałowym do budowy kolejnych grobów. W latach 1931-1932 na podwórku ochronki na ul. Smolnej 12c, a także w jego okolicach natrafiono na ułamki naczyń kultury łużyckiej, najprawdopodobniej związane z cmentarzyskiem, które wpisano wtedy do rejestru zabytków.