Płoszcza Jakuba Kołasa

Aleja Niepodległości (biał. Праспект Незалежнасці, ros. Проспект Независимости) – główna ulica w Mińsku. Prospekt Niepodległości przecina Mińsk promieniście od środka w kierunku północno-wschodnim. Długość prospektu wynosi około 15 km. W ciągu alei występuje łącznie pięć placów: Michaiła Kalinina, Jakuba Kołasa, Zwycięstwa, Październikowy i Niepodległości. Na przestrzeni lat aż czternaście razy zmieniano nazwę arterii. Droga na odcinku od skrzyżowania z ulicą Lenina do granicy miasta stanowi fragment przebiegu drogi magistralnej M2, łączącej centrum miasta z portem lotniczym Mińsk.

Plac Jakuba Kołasa (biał. Пло́шча Яку́ба Ко́лас) — plac w Pierszamajskim Rejonie Mińska, stolicy Białorusi, na skrzyżowaniu Prospektu Niezależności i ul. Jakuba Kołasa. Obecną nazwę nadano mu w 1956 ku czci Jakuba Kołasa (1882–1956) — klasyka białoruskiej literatury, działacza społecznego, tłumacza, pedagoga, jednego z twórców współczesnej białoruskiej literatury i białoruskiego języka literackiego. W przeszłości, w miejscu obecnego placu istniała wieś Komarówka, od której plac przyjął swą początkową nazwę – Plac Komarowski (Камароўская Плошча). Na placu znajduje się znacznych rozmiarów pomnik Jakuba Kołasa, zaś wokół niego stoją m.in. budynek filharmonii, budynek Narodowego Komitetu Olimpijskiego oraz Centralny Dom Towarowy (CUM).

Nuncjatura Apostolska na Białorusi – misja dyplomatyczna Stolicy Apostolskiej w Republice Białorusi. Siedziba nuncjusza apostolskiego mieści się w Mińsku.

Ambasada Łotwy w Mińsku (biał. Пасольства Латвіі ў Мінску) – misja dyplomatyczna Republiki Łotewskiej w Republice Białorusi. Obecnie działalność ambasady jest zawieszona.

Kościół św. Rocha w Mińsku, zwany też kościołem św. Trójcy (biał. Касцёл Найсвяцейшай Тройцы, Святога Роха) – rzymskokatolicka świątynia zbudowana w II połowie XIX wieku w Mińsku przy obecnym skrzyżowaniu ulicy Kozłowa i prospektu Niepodległości.

Parafia Świętej Trójcy (św. Rocha) w Mińsku – rzymskokatolicka parafia znajdująca się w archidiecezja mińsko-mohylewskiej, w dekanacie Mińsk-Zachód, na Białorusi.

Cmentarz Wojskowy w Mińsku (biał. Вайсковыя могілкі ў Менску, ros. Военное кладбище) – jedna z dwóch najstarszych nekropolii na terenie Mińska, na której zostało pochowanych wielu wybitnych Białorusinów. Znajduje się w dzielnicy sowieckiej miasta przy ulicy Kozłowa 11.

Cerkiew św. Aleksandra Newskiego (biał. Царква Св. Аляксандра Неўскага, ros. Минская церковь Александра Невского) – cerkiew wzniesiona w latach 1896–1898 na terenie Cmentarza Wojskowego w Mińsku. Świątynia parafii w dekanacie św. Aleksandra Newskiego eparchii mińskiej Egzarchatu Białoruskiego Patriarchatu Moskiewskiego.

Płoszcza Pieramohi (biał. Плошча Перамогі; ros. Площадь Победы, Płoszczad´ Pobiedy) – stacja mińskiego metra położona na linii Moskiewskiej. Otwarta została w dniu 6 czerwca 1984 roku. Nazwa stacji pochodzi od pobliskiego Placu Zwycięstwa.

Białoruski Narodowy Uniwersytet Techniczny (ros. Белорусский национальный технический университет, БНТУ) – białoruski uniwersytet techniczny z siedzibą w Mińsku. Uczelnia założona w 1920 roku jako instytut politechniczny, w 1991 przekształcony w akademię politechniczną. W 1997 otrzymała status wiodącej uczelni technicznej w białoruskim systemie edukacji. W 2002 uczelnia otrzymała swoją obecną nazwę.

Białoruski Państwowy Uniwersytet Informatyki i Radioelektroniki (biał. Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт інфарматыкі і радыёэлектронікі; ros. Белорусский государственный университет информатики и радиоэлектроники) – jedna z największych uczelni technicznych na Białorusi. Powstała w 1964 roku w Mińsku. Kształcąca studentów w dziedzinie technologii informatycznych, radiotechniki, elektroniki i telekomunikacji. Do 1993 r. Uniwersytet działał jako Miński Instytut Radiotechniczny, (MRTI).

Miński Państwowy Uniwersytet Lingwistyczny (biał. Мінскі дзяржаўны лінгвістычны ўніверсітэт, Minski dziarżauny linhwistyczny uniwiersitet) – białoruska uczelnia o profilu lingwistycznym z siedzibą w Mińsku. Uczelnia została założona w 1984 roku na bazie Wydziału Języków Obcych Instytutu Pedagogicznego. Początkowo nosiła nazwę „Mińskiego Państwowego Instytutu Pedagogicznego Języków Obcych”. 13 października 1993 roku została przekształcona w uniwersytet i otrzymała obecną nazwę. Od momentu powstania stanowi główny ośrodek kształcenia tłumaczy i kadr pedagogicznych na Białorusi. Jest także głównym w kraju ośrodkiem nauki języków obcych i przygotowywania studentów zagranicznych. Obecnie studiują na niej przedstawiciele wszystkich kontynentów Ziemi. W czasie swojego istnienia uczelnia wykształciła ponad 25 tysięcy nauczycieli i wykładowców, a także 2500 tłumaczy–referentów. Jej absolwenci pracują na wszystkich szczeblach systemu edukacji Białorusi – od przedszkoli i szkół do uniwersytetów i akademii. Wielu z nich pracuje także w białoruskich instytucjach państwowych: Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, białoruskim KGB, Ministerstwie Spraw Zagranicznych, Ministerstwie Obrony, w dziedzinie ekonomii i finansów. Uniwersytet uczestniczy w wielu międzynarodowych projektach z Rosją, Kanadą, Belgią, Niemcami, Hiszpanią i innymi krajami. Organizuje też konferencje naukowe i seminaria robocze we współpracy z Radą Europy. Pracujący na nim specjaliści reprezentują Białoruś na międzynarodowych sympozjach i kongresach naukowych. Na bazie uniwersytetu działa 5 stowarzyszeń zawodowych: Białoruskie Stowarzyszenia Wykładowców Języków: Angielskiego, Francuskiego i Niemieckiego, Białoruskie Stowarzyszenie Lingwistyki Stosowanej i Białoruskie Stowarzyszenie Amerykanistyki. Od 15 lat na uczelni działa chór studencki Cantus Juventae. W jego repertuarze znajduje się: białoruska muzyka narodowa, śpiewy duchowne, znane utwory kompozytorów białoruskich i zagranicznych, jazz itd. Chór wydał trzy płyty ze swoją twórczością. Od kilku lat działa też teatr francuski, wystawiający przedstawienia w języku francuskim. Na uniwersytecie działa też szereg centrów informacyjnych na temat kultur i języków – białoruskiego, hiszpańskiego, tureckiego i chińskiego.